Een modderbad helpt het beste

br />
Kan je dat leren door klassiek vakjes te doen? Nee. Vakjes doen is zelden gericht op het aanbrengen van verbanden tussen disciplines en delen van disciplines. Als er in de colleges en instructies behorend bij de vakjes al aandacht wordt besteed aan deze verbanden, wordt dat in de klassieke vorm van tentamen doen % sommetjes maken % al snel om zeep geholpen.

Het receptenboek ‘Vorming van de academicus’ is nog niet uit. Academische vorming ontstaat door bezig te zijn vanuit de kennis opgedaan in een discipline, samen met anderen te werken aan het oplossen van problemen, onder deskundige begeleiding. Een sturende begeleiding (vooral van het bord of de overheadsheet overschrijven van de recepten die nodig zijn om een probleem op te lossen) is natuurlijk minder effectief dan een toetsende begeleiding waarbij de student, of groep studenten, voortmoddert dan wel voortmodderen. Begeleid modderen, diepgaan bij de oplossing van een probleem, maar er ook weer uitkomen, is essentieel bij het tot stand brengen van de academische vorming.

Modderen dwingt de student om diep te gaan, begeleiding is nodig om juist bij zeer stroperige modder nog steeds tot voortgang te komen. Studenten laten modderen vraagt om loslaten van studenten, te veel begeleiden leidt veelal tot het aangeven van een gebaand pad door de modder. Al is het alleen maar om de tijd die studenten al modderend door brengen te verminderen. Helaas zitten bekende curricula zo vol met klassiek gedoceerde vakjes % ongetwijfeld allemaal met een nuttige inhoud % dat de tijd om eens rustig in de modder te liggen ontbreekt.

Modderen als leerproces kan natuurlijk al beoefend worden bij traditionele kennisgerichte vakken. Wat is er tegen om een student met een dik boek op pad te sturen met de boodschap: leer dat maar eens, zonder studenten klassikaal toe te spreken. De rol van de docent is daarbij de studenten (a) kaplaarzen te verschaffen om de eerste stappen in de modder te willen zetten, en (b) een grote stok om bijna weggezakte studenten een houvast te bieden.

Dit staat haaks op de koers die we ingezet hebben om de opleiding schoolser te maken. De performance van docenten is gericht % en wordt beoordeeld – op de kwaliteit van overdracht van stukjes kennis. We moeten ons dus de vraag stellen of ze hun tijd en inspanning % die ze trouwens met liefde geven % optimaal besteden.

Mijn advies is daarom simpel: laat studenten meer modderen in de opleiding en train docenten in het geven van een gezond modderbad.

Prof.dr.ir J. van Katwijk

Decaan faculteit Informatietechnologie en Systemen, voorzitter Adviescommissie Kwaliteitszorg Onderwijs

Klein en vet

Op initiatief van de Vereniging voor Studie- en Studentenbelangen (VSSD) woedt de komende weken op de opiniepagina’s van Delta een discussie over de noodzaak van academische vorming.

Academische vorming heeft te maken met het vermogen van student en afgestudeerde om vanuit de diepgang opgedaan in een vakgebied oplossingen aan te dragen, te evalueren en uit te werken om daarmee tot economisch verantwoorde antwoorden voor maatschappelijke problemen te komen.

Kan je dat leren door klassiek vakjes te doen? Nee. Vakjes doen is zelden gericht op het aanbrengen van verbanden tussen disciplines en delen van disciplines. Als er in de colleges en instructies behorend bij de vakjes al aandacht wordt besteed aan deze verbanden, wordt dat in de klassieke vorm van tentamen doen % sommetjes maken % al snel om zeep geholpen.

Het receptenboek ‘Vorming van de academicus’ is nog niet uit. Academische vorming ontstaat door bezig te zijn vanuit de kennis opgedaan in een discipline, samen met anderen te werken aan het oplossen van problemen, onder deskundige begeleiding. Een sturende begeleiding (vooral van het bord of de overheadsheet overschrijven van de recepten die nodig zijn om een probleem op te lossen) is natuurlijk minder effectief dan een toetsende begeleiding waarbij de student, of groep studenten, voortmoddert dan wel voortmodderen. Begeleid modderen, diepgaan bij de oplossing van een probleem, maar er ook weer uitkomen, is essentieel bij het tot stand brengen van de academische vorming.

Modderen dwingt de student om diep te gaan, begeleiding is nodig om juist bij zeer stroperige modder nog steeds tot voortgang te komen. Studenten laten modderen vraagt om loslaten van studenten, te veel begeleiden leidt veelal tot het aangeven van een gebaand pad door de modder. Al is het alleen maar om de tijd die studenten al modderend door brengen te verminderen. Helaas zitten bekende curricula zo vol met klassiek gedoceerde vakjes % ongetwijfeld allemaal met een nuttige inhoud % dat de tijd om eens rustig in de modder te liggen ontbreekt.

Modderen als leerproces kan natuurlijk al beoefend worden bij traditionele kennisgerichte vakken. Wat is er tegen om een student met een dik boek op pad te sturen met de boodschap: leer dat maar eens, zonder studenten klassikaal toe te spreken. De rol van de docent is daarbij de studenten (a) kaplaarzen te verschaffen om de eerste stappen in de modder te willen zetten, en (b) een grote stok om bijna weggezakte studenten een houvast te bieden.

Dit staat haaks op de koers die we ingezet hebben om de opleiding schoolser te maken. De performance van docenten is gericht % en wordt beoordeeld – op de kwaliteit van overdracht van stukjes kennis. We moeten ons dus de vraag stellen of ze hun tijd en inspanning % die ze trouwens met liefde geven % optimaal besteden.

Mijn advies is daarom simpel: laat studenten meer modderen in de opleiding en train docenten in het geven van een gezond modderbad.

Prof.dr.ir J. van Katwijk

Decaan faculteit Informatietechnologie en Systemen, voorzitter Adviescommissie Kwaliteitszorg Onderwijs

Klein en vet

Op initiatief van de Vereniging voor Studie- en Studentenbelangen (VSSD) woedt de komende weken op de opiniepagina’s van Delta een discussie over de noodzaak van academische vorming.