De diefstal van verkeersbordjes baart het Landelijk Fietsplatform zorgen. Fietsers die in weer en wind tientallen kilometers hebben overbrugd, willen soms een duurzamer aandenken dan zadelpijn.
Delen
De wegwijzers van de landelijke fietsroutes zijn daarbij favoriet. Het Landelijk Fietplatform in Amersfoort stelt vast dat steeds meer bordjes op slinkse wijze in fietstassen verdwijnen. Jaarlijks valt tien procent van de vijftienduizend bordjes ten prooi aan souvenierjagers en vandalen.
Desgevraagd meent prof. Paul Mijksenaar, verbonden aan de sectie vormgeving van visuele informatie bij Industrieel Ontwerpen, dat diefstal van verkeersborden nauwelijks te vermijden is. ,,Om het verwijderen te bemoeilijken gebruikt men vaak één-toerschroeven of variaties op inbusboutjes”, weet hij te vertellen. ,,Maar naar verloop van tijd vindt men daar altijd een oplossing voor.”
De aantrekkelijkheid van de vormgeving speelt volgens Mijksenaar zelden een rol bij het stelen. Onder de huidige verkeersborden bevinden zich geen collectors items. ,,Ik denk dat die bordjes niet worden gestolen omdat ze zo mooi zijn, meer vanwege de boodschap die erop staat. Niet uit het raam hangen enzo. Een uitzondering hierop zijn misschien de bordjes boven de voetgangersoversteekplaatsen in Amsterdam. Dat zijn bijna beeldhouwwerkjes en die worden erg vaak meegenomen.”
Ook de ontwerpen van Mijksenaar vallen in de smaak. ,,In Amsterdam lopen geregeld mensen onder de sneltram, dus daar hebben we een mooi knalgeel waarschuwingsbord voor ontworpen. Pas op voor de tram, staat erop. Maar ook dat wordt gestolen.”
Email
Diefstal is overigens niet het grootste probleem voor de bordenontwerper: de meeste borden sneuvelen door vandalisme. Daarbij gaat het vooral om graffiti of bekrassing. Mijksenaar: ,,Van buitenlandse collega’s hoor ik trouwens dat vernieling van verkeersborden een typisch Nederlands probleem is. In andere landen komt dit nauwelijks voor, behalve in probleemgebieden als The Bronx in Ney York. Snelle vervanging is het enige dat je hier tegen kunt doen. Zorgen dat de verloedering niet toeslaat.”
Het sjieke email, vroeger in trek voor reclameborden, wordt volgens Mijksenaar het nieuwste wapen tegen vandalen. ,,Email is in feite een glaslaag, maar het kan tegenwoordig zo dun worden aangebracht dat het zich gedraagt als een laag verf. Het probleem van de kwetsbaarheid is daardoor verleden tijd. En een groot voordeel van email is dat graffiti er niet op pakt en krassen nauwelijks zichtbaar zijn.”
Voor algemene toepassing bij verkeersborden is deze techniek nog te duur. In de Rotterdamse metro worden borden van email echter al toegepast als maatregel tegen graffiti-spuiters. Diefstal blijft nog wel mogelijk, maar Mijksenaar tilt daar eigenlijk niet zo zwaar aan. ,,Ach, ik zie dat maar als een compliment aan de ontwerper”, relativeert hij. ,,Bovendien is het maar een relatief kleine groep die daar aardigheid in heeft. Maar misschien kan de ANWB populaire borden voor een klein bedrag gaanverkopen aan de liefhebbers. Dat werkt voor die H&M-posters tenslotte ook.”
Fietsers die in weer en wind tientallen kilometers hebben overbrugd, willen soms een duurzamer aandenken dan zadelpijn. De wegwijzers van de landelijke fietsroutes zijn daarbij favoriet. Het Landelijk Fietplatform in Amersfoort stelt vast dat steeds meer bordjes op slinkse wijze in fietstassen verdwijnen. Jaarlijks valt tien procent van de vijftienduizend bordjes ten prooi aan souvenierjagers en vandalen.
Desgevraagd meent prof. Paul Mijksenaar, verbonden aan de sectie vormgeving van visuele informatie bij Industrieel Ontwerpen, dat diefstal van verkeersborden nauwelijks te vermijden is. ,,Om het verwijderen te bemoeilijken gebruikt men vaak één-toerschroeven of variaties op inbusboutjes”, weet hij te vertellen. ,,Maar naar verloop van tijd vindt men daar altijd een oplossing voor.”
De aantrekkelijkheid van de vormgeving speelt volgens Mijksenaar zelden een rol bij het stelen. Onder de huidige verkeersborden bevinden zich geen collectors items. ,,Ik denk dat die bordjes niet worden gestolen omdat ze zo mooi zijn, meer vanwege de boodschap die erop staat. Niet uit het raam hangen enzo. Een uitzondering hierop zijn misschien de bordjes boven de voetgangersoversteekplaatsen in Amsterdam. Dat zijn bijna beeldhouwwerkjes en die worden erg vaak meegenomen.”
Ook de ontwerpen van Mijksenaar vallen in de smaak. ,,In Amsterdam lopen geregeld mensen onder de sneltram, dus daar hebben we een mooi knalgeel waarschuwingsbord voor ontworpen. Pas op voor de tram, staat erop. Maar ook dat wordt gestolen.”
Email
Diefstal is overigens niet het grootste probleem voor de bordenontwerper: de meeste borden sneuvelen door vandalisme. Daarbij gaat het vooral om graffiti of bekrassing. Mijksenaar: ,,Van buitenlandse collega’s hoor ik trouwens dat vernieling van verkeersborden een typisch Nederlands probleem is. In andere landen komt dit nauwelijks voor, behalve in probleemgebieden als The Bronx in Ney York. Snelle vervanging is het enige dat je hier tegen kunt doen. Zorgen dat de verloedering niet toeslaat.”
Het sjieke email, vroeger in trek voor reclameborden, wordt volgens Mijksenaar het nieuwste wapen tegen vandalen. ,,Email is in feite een glaslaag, maar het kan tegenwoordig zo dun worden aangebracht dat het zich gedraagt als een laag verf. Het probleem van de kwetsbaarheid is daardoor verleden tijd. En een groot voordeel van email is dat graffiti er niet op pakt en krassen nauwelijks zichtbaar zijn.”
Voor algemene toepassing bij verkeersborden is deze techniek nog te duur. In de Rotterdamse metro worden borden van email echter al toegepast als maatregel tegen graffiti-spuiters. Diefstal blijft nog wel mogelijk, maar Mijksenaar tilt daar eigenlijk niet zo zwaar aan. ,,Ach, ik zie dat maar als een compliment aan de ontwerper”, relativeert hij. ,,Bovendien is het maar een relatief kleine groep die daar aardigheid in heeft. Maar misschien kan de ANWB populaire borden voor een klein bedrag gaanverkopen aan de liefhebbers. Dat werkt voor die H&M-posters tenslotte ook.”
Comments are closed.