Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

No cookies to display.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

No cookies to display.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

No cookies to display.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

No cookies to display.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

No cookies to display.

Campus

Desgevraagd

De diefstal van verkeersbordjes baart het Landelijk Fietsplatform zorgen. Fietsers die in weer en wind tientallen kilometers hebben overbrugd, willen soms een duurzamer aandenken dan zadelpijn.

De wegwijzers van de landelijke fietsroutes zijn daarbij favoriet. Het Landelijk Fietplatform in Amersfoort stelt vast dat steeds meer bordjes op slinkse wijze in fietstassen verdwijnen. Jaarlijks valt tien procent van de vijftienduizend bordjes ten prooi aan souvenierjagers en vandalen.

Desgevraagd meent prof. Paul Mijksenaar, verbonden aan de sectie vormgeving van visuele informatie bij Industrieel Ontwerpen, dat diefstal van verkeersborden nauwelijks te vermijden is. ,,Om het verwijderen te bemoeilijken gebruikt men vaak één-toerschroeven of variaties op inbusboutjes”, weet hij te vertellen. ,,Maar naar verloop van tijd vindt men daar altijd een oplossing voor.”

De aantrekkelijkheid van de vormgeving speelt volgens Mijksenaar zelden een rol bij het stelen. Onder de huidige verkeersborden bevinden zich geen collectors items. ,,Ik denk dat die bordjes niet worden gestolen omdat ze zo mooi zijn, meer vanwege de boodschap die erop staat. Niet uit het raam hangen enzo. Een uitzondering hierop zijn misschien de bordjes boven de voetgangersoversteekplaatsen in Amsterdam. Dat zijn bijna beeldhouwwerkjes en die worden erg vaak meegenomen.”

Ook de ontwerpen van Mijksenaar vallen in de smaak. ,,In Amsterdam lopen geregeld mensen onder de sneltram, dus daar hebben we een mooi knalgeel waarschuwingsbord voor ontworpen. Pas op voor de tram, staat erop. Maar ook dat wordt gestolen.”
Email

Diefstal is overigens niet het grootste probleem voor de bordenontwerper: de meeste borden sneuvelen door vandalisme. Daarbij gaat het vooral om graffiti of bekrassing. Mijksenaar: ,,Van buitenlandse collega’s hoor ik trouwens dat vernieling van verkeersborden een typisch Nederlands probleem is. In andere landen komt dit nauwelijks voor, behalve in probleemgebieden als The Bronx in Ney York. Snelle vervanging is het enige dat je hier tegen kunt doen. Zorgen dat de verloedering niet toeslaat.”

Het sjieke email, vroeger in trek voor reclameborden, wordt volgens Mijksenaar het nieuwste wapen tegen vandalen. ,,Email is in feite een glaslaag, maar het kan tegenwoordig zo dun worden aangebracht dat het zich gedraagt als een laag verf. Het probleem van de kwetsbaarheid is daardoor verleden tijd. En een groot voordeel van email is dat graffiti er niet op pakt en krassen nauwelijks zichtbaar zijn.”

Voor algemene toepassing bij verkeersborden is deze techniek nog te duur. In de Rotterdamse metro worden borden van email echter al toegepast als maatregel tegen graffiti-spuiters. Diefstal blijft nog wel mogelijk, maar Mijksenaar tilt daar eigenlijk niet zo zwaar aan. ,,Ach, ik zie dat maar als een compliment aan de ontwerper”, relativeert hij. ,,Bovendien is het maar een relatief kleine groep die daar aardigheid in heeft. Maar misschien kan de ANWB populaire borden voor een klein bedrag gaanverkopen aan de liefhebbers. Dat werkt voor die H&M-posters tenslotte ook.”

Fietsers die in weer en wind tientallen kilometers hebben overbrugd, willen soms een duurzamer aandenken dan zadelpijn. De wegwijzers van de landelijke fietsroutes zijn daarbij favoriet. Het Landelijk Fietplatform in Amersfoort stelt vast dat steeds meer bordjes op slinkse wijze in fietstassen verdwijnen. Jaarlijks valt tien procent van de vijftienduizend bordjes ten prooi aan souvenierjagers en vandalen.

Desgevraagd meent prof. Paul Mijksenaar, verbonden aan de sectie vormgeving van visuele informatie bij Industrieel Ontwerpen, dat diefstal van verkeersborden nauwelijks te vermijden is. ,,Om het verwijderen te bemoeilijken gebruikt men vaak één-toerschroeven of variaties op inbusboutjes”, weet hij te vertellen. ,,Maar naar verloop van tijd vindt men daar altijd een oplossing voor.”

De aantrekkelijkheid van de vormgeving speelt volgens Mijksenaar zelden een rol bij het stelen. Onder de huidige verkeersborden bevinden zich geen collectors items. ,,Ik denk dat die bordjes niet worden gestolen omdat ze zo mooi zijn, meer vanwege de boodschap die erop staat. Niet uit het raam hangen enzo. Een uitzondering hierop zijn misschien de bordjes boven de voetgangersoversteekplaatsen in Amsterdam. Dat zijn bijna beeldhouwwerkjes en die worden erg vaak meegenomen.”

Ook de ontwerpen van Mijksenaar vallen in de smaak. ,,In Amsterdam lopen geregeld mensen onder de sneltram, dus daar hebben we een mooi knalgeel waarschuwingsbord voor ontworpen. Pas op voor de tram, staat erop. Maar ook dat wordt gestolen.”
Email

Diefstal is overigens niet het grootste probleem voor de bordenontwerper: de meeste borden sneuvelen door vandalisme. Daarbij gaat het vooral om graffiti of bekrassing. Mijksenaar: ,,Van buitenlandse collega’s hoor ik trouwens dat vernieling van verkeersborden een typisch Nederlands probleem is. In andere landen komt dit nauwelijks voor, behalve in probleemgebieden als The Bronx in Ney York. Snelle vervanging is het enige dat je hier tegen kunt doen. Zorgen dat de verloedering niet toeslaat.”

Het sjieke email, vroeger in trek voor reclameborden, wordt volgens Mijksenaar het nieuwste wapen tegen vandalen. ,,Email is in feite een glaslaag, maar het kan tegenwoordig zo dun worden aangebracht dat het zich gedraagt als een laag verf. Het probleem van de kwetsbaarheid is daardoor verleden tijd. En een groot voordeel van email is dat graffiti er niet op pakt en krassen nauwelijks zichtbaar zijn.”

Voor algemene toepassing bij verkeersborden is deze techniek nog te duur. In de Rotterdamse metro worden borden van email echter al toegepast als maatregel tegen graffiti-spuiters. Diefstal blijft nog wel mogelijk, maar Mijksenaar tilt daar eigenlijk niet zo zwaar aan. ,,Ach, ik zie dat maar als een compliment aan de ontwerper”, relativeert hij. ,,Bovendien is het maar een relatief kleine groep die daar aardigheid in heeft. Maar misschien kan de ANWB populaire borden voor een klein bedrag gaanverkopen aan de liefhebbers. Dat werkt voor die H&M-posters tenslotte ook.”

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.