De veldslagen tijdens WO II waren strategisch gezien fantastisch

Ganzenborden is echt vreselijk omdat het een geluksspel is. De dobbelsteen bepaalt wie wint, bij Axis kan het echt alle kanten uit.

Toen ik twaalf was heb ik van mijn verjaardagsgeld het grootste bordspel gekocht dat er was bij de Intertoys. Dat was Axis & Allies. Het is een bordspel op wereldschaal, waarbij het niet gaat om de tactiek van één legertank, maar om het strategisch inzetten van een hele Panzergruppe. Een soort Risk, maar dan veel gedetailleerder. Er is bijvoorbeeld een marine, een luchtmacht en een landmacht, terwijl je bij Risk maar één soort leger hebt.

Bij strategiespellen krijg je per beurt wat geld en daar koop je eenheden voor. Met meer eenheden kan je meer gebied veroveren en dan krijg je weer meer geld. Je kan het spelen met twee tot vijf spelers en het speelt zich af rond de Tweede Wereldoorlog. Je bent een van de vijf partijen: Duitsland, Engeland, Amerika, Japan of Rusland en het einddoel is de hoofdstad van de tegenstander te veroveren. Engeland is daarbij niet te doen, want dan heb je een enorme marine nodig en dat is verschrikkelijk duur. Dus meestal is het Moskou of Berlijn, afhankelijk van wie je speelt

Er zijn wel driehonderd andere strategische bordspelen, maar de reden dat ik Axis speel is de tijdsperiode. De Tweede Wereldoorlog was op zich niet zo’n fijne periode, maar de veldslagen waren strategisch gezien fantastisch. Het spel is uitdagend, een soort hersengymnastiek en op een bepaalde manier vergelijkbaar met schaken. Alleen is dat veel abstracter.

‘Ducosim’ is een landelijke spelletjesvereniging en eens in de twee maanden organiseert zij een conventie in de Jaarbeurshallen in Utrecht. Daar worden dan ook toernooien gehouden van alle bordspelen van het gehalte Risk of moeilijker. Er zijn daar een paar vrienden met wie ik vaak speel, die zijn nog veel gestoorder dan ik. Zij hebben meer dan driehonderd spelen in de kast staan

Er is ook een onofficieel Nederlands Kampioenschap Axis & Allies. Een keer ben ik eerste geworden, een keer vijfde, zevende en tiende. Maar echt veel levert dat niet op. Er ging op een gegeven moment zo veel tijd in het spelen zitten dat ik moest kiezen: studie of de spelletjes. Toen heb ik toch maar de studie gekozen.”

,,Eigenlijk is het hetzelfde als ieder ander willekeurig bordspel: je hebt een dobbelsteen en pionnetjes, net als bij ganzenborden. Alleen zijn er bij Axis & Allies per beurt veel meer mogelijkheden. Ganzenborden is echt vreselijk omdat het een geluksspel is. De dobbelsteen bepaalt wie wint, bij Axis kan het echt alle kanten uit.

Toen ik twaalf was heb ik van mijn verjaardagsgeld het grootste bordspel gekocht dat er was bij de Intertoys. Dat was Axis & Allies. Het is een bordspel op wereldschaal, waarbij het niet gaat om de tactiek van één legertank, maar om het strategisch inzetten van een hele Panzergruppe. Een soort Risk, maar dan veel gedetailleerder. Er is bijvoorbeeld een marine, een luchtmacht en een landmacht, terwijl je bij Risk maar één soort leger hebt.

Bij strategiespellen krijg je per beurt wat geld en daar koop je eenheden voor. Met meer eenheden kan je meer gebied veroveren en dan krijg je weer meer geld. Je kan het spelen met twee tot vijf spelers en het speelt zich af rond de Tweede Wereldoorlog. Je bent een van de vijf partijen: Duitsland, Engeland, Amerika, Japan of Rusland en het einddoel is de hoofdstad van de tegenstander te veroveren. Engeland is daarbij niet te doen, want dan heb je een enorme marine nodig en dat is verschrikkelijk duur. Dus meestal is het Moskou of Berlijn, afhankelijk van wie je speelt

Er zijn wel driehonderd andere strategische bordspelen, maar de reden dat ik Axis speel is de tijdsperiode. De Tweede Wereldoorlog was op zich niet zo’n fijne periode, maar de veldslagen waren strategisch gezien fantastisch. Het spel is uitdagend, een soort hersengymnastiek en op een bepaalde manier vergelijkbaar met schaken. Alleen is dat veel abstracter.

‘Ducosim’ is een landelijke spelletjesvereniging en eens in de twee maanden organiseert zij een conventie in de Jaarbeurshallen in Utrecht. Daar worden dan ook toernooien gehouden van alle bordspelen van het gehalte Risk of moeilijker. Er zijn daar een paar vrienden met wie ik vaak speel, die zijn nog veel gestoorder dan ik. Zij hebben meer dan driehonderd spelen in de kast staan

Er is ook een onofficieel Nederlands Kampioenschap Axis & Allies. Een keer ben ik eerste geworden, een keer vijfde, zevende en tiende. Maar echt veel levert dat niet op. Er ging op een gegeven moment zo veel tijd in het spelen zitten dat ik moest kiezen: studie of de spelletjes. Toen heb ik toch maar de studie gekozen.”