‘Dat vinden wíj nou weer raar’

Dat er bij Wolbodo een commissie in het leven wordt geroepen is al raar. Maar dat de leden zich hullen in spencer en stropdas grenst binnen de vrijgevochten vereniging aan het ongeloofwaardige. Toch moet daar volgens Tessa Koster, een van de vier leden van de lustrumcommissie, niet te veel achter gezocht worden. ,,We zijn een club van gewone mensen”, benadrukt ze.

Binnen de Delftse studentengelederen geniet Wolbodo de reputatie van ‘gekke’ vereniging. Dat komt niet in de laatste plaats door de stunts tijdens het presidentenforum in de Owee. Enkele jaren gelden goot een president van Wolbodo een pak yoghurt leeg over zijn hoofd. Een andere keer stond de voorzitter tijdens de openbare discussie zichtbaar stijf van de drugs. Afgelopen jaar werd een willekeurige eerstejaars uit een Owee-groepje geplukt en in het forum gezet. Ze bleek voornamelijk Spaans te spreken.

,,De grappen zijn begonnen omdat er van die presidentenforums dertien in een dozijn gingen”, herinnert D.J. zich. De tiendejaars IO-student is een van de nestoren van Wolbodo. ,,Verenigingen en hun voorzitters onderscheidden zich niet meer van elkaar, en dat doen ze nog steeds niet. Toen ik zelf voorzitter was heb ik me uitgekleed op het podium. Daarmee doe je als vereniging van je spreken, en daar ben je later ook wel een beetje trots op. Bij onze vereniging kunnen de leden doen en laten wat ze willen.”

Bij Wolbodo worden ze wel eens moe van de rol die de vereniging altijd opgedrongen krijgt. ,,Enkele jaren geleden kregen we een brief van de Owee-commissie”, weet D.J. nog. ,,Of ze er op konden rekenen dat Wolbodo tijdens het forum weer met een stunt kwam. Toen hebben we het maar een jaartje overgeslagen.”

Het thema voor het achtste lustrum van Wolbodo is ‘Vreemde heersers voorgoed vastgeroest’. De sociëteit is voor die gelegenheid opgetuigd met portretten en schilderijen van veldheren en gedecoreerde krijgslieden. ,,De keuze voor dit thema is tamelijk willekeurig”, legt D.J. uit. ,,Het is niet veel meer dan een greep van vier woorden uit het woordenboek. Maar we leggen het zo uit dat Wolbodo een vaste plaats heeft veroverd in de Delftse studentenwereld.”
Ranja

In andere steden kunnen studenten volgens D.J. vaak maar twee Delftse verenigingen opnoemen: het corps en Wolbodo. De verschillen tussen deze twee zijn kleiner dan menigeen denkt. ,,Het corps heeft net als Wolbodo vaak extreme acties”, meent Jip Meijer. ,,Maar wij doen het op een andere manier. Na een feest proberen we niet zoveel mogelijk brievenbussen vol te kotsen. Dat vinden wij nou weer raar.” Meijer weet dat er bij het corps mensen zijn die claimen lid te zijn van Wolbodo.,,Dat geeft blijkbaar een bepaald aanzien.”

Contacten met andere studentenverenigingen zijn schaars en informeel. Tot enkele jaren geleden was er nog regelmatig contact met het Maastrichtse Koko. ,,De laatste keer gingen we daar heen met een fust ranja”, herinnert D.J. zich. ,,Die hebben we onaangebroken op de bar laten staan en ons overgegeven aan een fust bier van hen. Een dag later werden we gebeld dat deze ruil niet zo gewaardeerd werd. Sindsdien staan de contacten weer op een laag pitje.” De leden van de lustrumcommissie lijken er niet onder te lijden.

Bij aanvang was Wolbodo een streng-katholieke club, maar de vereniging werd later zeer liberaal. Een performance-act met naaktmodellen in de jaren zestig ging enkele katholieke gezagsdragers te ver. Wolbodo werd ontruimd en ging voor twee weken dicht. De vereniging ging daarna wel door, maar de ‘K’ van katholiek verdween voor de naam.

,,Door die katholieke achtergrond is het een hardnekkig misverstand dat Wolbodo ontstond als afsplitsing van Virgiel”, beweert D.J. ,,Een aantal studenten richtte in 1959 een nieuwe katholieke vereniging op. Virgiel was het daar weliswaar niet mee eens, en er zijn ook nog wat knokpartijen geweest, maar de eerste Wolbodo-leden waren zeker niet afkomstig van Virgiel.”

Overeenkomstig de vrije aard van de vereniging kent Wolbodo geen commissiestructuur. Normaal gesproken worden activiteiten opgezet door individuele leden. Koster: ,,Als een idee aanslaat zitten er altijd wel vrijwilligers aan de bar die dat willen organiseren. Als zo’n groepje zich in een dolle bui commissie wil noemen, dan mag dat natuurlijk.”
Betonkano

,,De beste ideeën ontstaan aan de bar”, weet Meijer. ,,En het mooie is dat bij Wolbodo wilde plannen altijd doorgaan. Tijdens de laatste Elfstedentocht ontstond het idee om de volgende ochtend met mijn Eend over het ijs naar Friesland te rijden. Dat gebeurt dan ook gewoon. Het waren nog hachelijke momenten toen we midden op het IJsselmeer tot stilstand kwamen in een wak.”

Typische Wolbodo-projecten als de dubbeldekkerfiets en de betonkano waren ook het gevolg van plotselinge ingevingen. D.J.: ,,Als er eenmaal een plan is wordt het professioneel uitgewerkt. Die dubbeldekker is zó goed doordacht dat ie nu al zes jaar fietst en voldoet aan alle wettelijke voorschriften. Ik ben er zelfs mee op vakantie geweest. En met ons superlichte ontwerp voor een betonkano wonnen we de wereldkampioenschappen in Engeland, terwijl de rest van de studentenwereld nog zat te modderen met uitgeholde bakstenen.”

Hoe goed die impulsieve ideeën ook uitpakken, de vereniging scoort beduidend slechter als het gaat om plannen op de lange termijn. Owee-activiteiten als vrachtwagenkantelen en kikkermeppen gaan geheid niet door. Sterker nog, de leden weten bij navraag vaak niet eens dat dit op het programma staat. De onderwerpen moeten al maanden van tevoren worden doorgegeven. Dan wordt bij Wolbodo nog niet aan de Owee gedacht. ,,Eigenlijk geldt dat ook voor deze commissie”, constateert Meijer. ,,Als lustrumcommissie bestaan we almaanden, maar nu de tijd echt begint te dringen komt er pas wat zinnigs uit.”

Dat er bij Wolbodo een commissie in het leven wordt geroepen is al raar. Maar dat de leden zich hullen in spencer en stropdas grenst binnen de vrijgevochten vereniging aan het ongeloofwaardige. Toch moet daar volgens Tessa Koster, een van de vier leden van de lustrumcommissie, niet te veel achter gezocht worden. ,,We zijn een club van gewone mensen”, benadrukt ze.

Binnen de Delftse studentengelederen geniet Wolbodo de reputatie van ‘gekke’ vereniging. Dat komt niet in de laatste plaats door de stunts tijdens het presidentenforum in de Owee. Enkele jaren gelden goot een president van Wolbodo een pak yoghurt leeg over zijn hoofd. Een andere keer stond de voorzitter tijdens de openbare discussie zichtbaar stijf van de drugs. Afgelopen jaar werd een willekeurige eerstejaars uit een Owee-groepje geplukt en in het forum gezet. Ze bleek voornamelijk Spaans te spreken.

,,De grappen zijn begonnen omdat er van die presidentenforums dertien in een dozijn gingen”, herinnert D.J. zich. De tiendejaars IO-student is een van de nestoren van Wolbodo. ,,Verenigingen en hun voorzitters onderscheidden zich niet meer van elkaar, en dat doen ze nog steeds niet. Toen ik zelf voorzitter was heb ik me uitgekleed op het podium. Daarmee doe je als vereniging van je spreken, en daar ben je later ook wel een beetje trots op. Bij onze vereniging kunnen de leden doen en laten wat ze willen.”

Bij Wolbodo worden ze wel eens moe van de rol die de vereniging altijd opgedrongen krijgt. ,,Enkele jaren geleden kregen we een brief van de Owee-commissie”, weet D.J. nog. ,,Of ze er op konden rekenen dat Wolbodo tijdens het forum weer met een stunt kwam. Toen hebben we het maar een jaartje overgeslagen.”

Het thema voor het achtste lustrum van Wolbodo is ‘Vreemde heersers voorgoed vastgeroest’. De sociëteit is voor die gelegenheid opgetuigd met portretten en schilderijen van veldheren en gedecoreerde krijgslieden. ,,De keuze voor dit thema is tamelijk willekeurig”, legt D.J. uit. ,,Het is niet veel meer dan een greep van vier woorden uit het woordenboek. Maar we leggen het zo uit dat Wolbodo een vaste plaats heeft veroverd in de Delftse studentenwereld.”
Ranja

In andere steden kunnen studenten volgens D.J. vaak maar twee Delftse verenigingen opnoemen: het corps en Wolbodo. De verschillen tussen deze twee zijn kleiner dan menigeen denkt. ,,Het corps heeft net als Wolbodo vaak extreme acties”, meent Jip Meijer. ,,Maar wij doen het op een andere manier. Na een feest proberen we niet zoveel mogelijk brievenbussen vol te kotsen. Dat vinden wij nou weer raar.” Meijer weet dat er bij het corps mensen zijn die claimen lid te zijn van Wolbodo.,,Dat geeft blijkbaar een bepaald aanzien.”

Contacten met andere studentenverenigingen zijn schaars en informeel. Tot enkele jaren geleden was er nog regelmatig contact met het Maastrichtse Koko. ,,De laatste keer gingen we daar heen met een fust ranja”, herinnert D.J. zich. ,,Die hebben we onaangebroken op de bar laten staan en ons overgegeven aan een fust bier van hen. Een dag later werden we gebeld dat deze ruil niet zo gewaardeerd werd. Sindsdien staan de contacten weer op een laag pitje.” De leden van de lustrumcommissie lijken er niet onder te lijden.

Bij aanvang was Wolbodo een streng-katholieke club, maar de vereniging werd later zeer liberaal. Een performance-act met naaktmodellen in de jaren zestig ging enkele katholieke gezagsdragers te ver. Wolbodo werd ontruimd en ging voor twee weken dicht. De vereniging ging daarna wel door, maar de ‘K’ van katholiek verdween voor de naam.

,,Door die katholieke achtergrond is het een hardnekkig misverstand dat Wolbodo ontstond als afsplitsing van Virgiel”, beweert D.J. ,,Een aantal studenten richtte in 1959 een nieuwe katholieke vereniging op. Virgiel was het daar weliswaar niet mee eens, en er zijn ook nog wat knokpartijen geweest, maar de eerste Wolbodo-leden waren zeker niet afkomstig van Virgiel.”

Overeenkomstig de vrije aard van de vereniging kent Wolbodo geen commissiestructuur. Normaal gesproken worden activiteiten opgezet door individuele leden. Koster: ,,Als een idee aanslaat zitten er altijd wel vrijwilligers aan de bar die dat willen organiseren. Als zo’n groepje zich in een dolle bui commissie wil noemen, dan mag dat natuurlijk.”
Betonkano

,,De beste ideeën ontstaan aan de bar”, weet Meijer. ,,En het mooie is dat bij Wolbodo wilde plannen altijd doorgaan. Tijdens de laatste Elfstedentocht ontstond het idee om de volgende ochtend met mijn Eend over het ijs naar Friesland te rijden. Dat gebeurt dan ook gewoon. Het waren nog hachelijke momenten toen we midden op het IJsselmeer tot stilstand kwamen in een wak.”

Typische Wolbodo-projecten als de dubbeldekkerfiets en de betonkano waren ook het gevolg van plotselinge ingevingen. D.J.: ,,Als er eenmaal een plan is wordt het professioneel uitgewerkt. Die dubbeldekker is zó goed doordacht dat ie nu al zes jaar fietst en voldoet aan alle wettelijke voorschriften. Ik ben er zelfs mee op vakantie geweest. En met ons superlichte ontwerp voor een betonkano wonnen we de wereldkampioenschappen in Engeland, terwijl de rest van de studentenwereld nog zat te modderen met uitgeholde bakstenen.”

Hoe goed die impulsieve ideeën ook uitpakken, de vereniging scoort beduidend slechter als het gaat om plannen op de lange termijn. Owee-activiteiten als vrachtwagenkantelen en kikkermeppen gaan geheid niet door. Sterker nog, de leden weten bij navraag vaak niet eens dat dit op het programma staat. De onderwerpen moeten al maanden van tevoren worden doorgegeven. Dan wordt bij Wolbodo nog niet aan de Owee gedacht. ,,Eigenlijk geldt dat ook voor deze commissie”, constateert Meijer. ,,Als lustrumcommissie bestaan we almaanden, maar nu de tijd echt begint te dringen komt er pas wat zinnigs uit.”