In de werkplaats van Industrieel Ontwerpen aan de Drebbelweg organiseerden studenten industrieel ontwerpen en bouwkunde afgelopen weekeinde de workshop ‘Object en Ruimte’.
Delen
Het thema was ‘Angst’. ,,Angst moet nu eens niet gezien worden als negatieve emotie. Nee, ervaar de angst en voel hoe lekker dat kan zijn.” Maar al snel na de inleidende woorden blijkt dat bijna elke groep een andere mening heeft over de bedoeling van de workshop. Ook de resultaten van de vijftien groepjes, met welluidende namen als ‘The Bermuda Triangle’ of ‘Angstengelen’, vertonen weinig tot geen overeenkomst. Het is ook vrij lastig te voorspellen wat er gaat gebeuren als een tiental studenten samen met een begeleider er achter wil komen ‘hoe angst in elkaar zit en hoe je dat kunt uitbeelden’. Dit leidt gemakkelijk tot gebeuzel in de marge. Zondagavond bij de presentatie van de workshop bleek dat evenwel slechts sporadisch gebeurd te zijn. Eerst hield een aantal groepen een opvoering waarbij de achterliggende gedachtengang helaas niet altijd even duidelijk overkwam. Een levend stripverhaal trok aan het oog van de driehonderd toeschouwers voorbij. Een groep prachtig uitgedoste sjamanen en tovenaars trachtte eenieders angsten te bezweren. De hele zaal werd zelfs nog meegetroond naar een kaarsverlichte zaal, waar ze getrakteerd werden op een aantal engelen die zich uitleefde door met stokken op de grond te slaan. Allemaal erg indrukwekkend, leuk bedacht of mooi gespeeld. Voor de deelnemers was het ongetwijfeld volkomen duidelijk, maar het publiek kon er niet altijd kaas van maken. ,,Ik ga niet vertellen wat het verhaal is. De mensen moeten hun eigen verhaal maar verzinnen”, zegt Reinko Hallenga, die in een kijkdoos een rampzalig scenario uitbeeldde. Die kijkdozen waren met de andere objecten en ruimtes te bezichtigen of te ‘beleven’ na de podiumacts. Jacobine Mannak van de groep ‘Monster zonder Waarde’ wil haar rituele dans wel van commentaar voorzien. Ze legt uit: ,,We lagen allemaal onder een doek. Daar kropen we onder vandaan toen een wekker ging, wat de geboorte voor moest stellen. Je komt de wereld in met allerlei angsten, die je leert controleren. Om dit weer te geven had ieder van ons zijn grootste angst getekend op een doek, die afgeworpen werd tijdens de dans.” Wat dit met de opleiding tot ingenieur te maken heeft? Maaike Wijnhoud, de co rdinator van de workshop, zegt: ,,Je bent hier bezig om op een andere manier iets te maken. Een IO er mag normaal niet afwijken van de methodologisch verantwoorde schema’s. Hier ga je gewoon aan de slag en ben je bezig met wat jij mooi vindt. Dat stimuleert de creativiteit.” Die creativiteit is volgens haar nodig bij elk ontwerp, van produkten of produktielijnen tot aan gebouwen en computerprogramma’s. (J.A.)
In de werkplaats van Industrieel Ontwerpen aan de Drebbelweg organiseerden studenten industrieel ontwerpen en bouwkunde afgelopen weekeinde de workshop ‘Object en Ruimte’. Het thema was ‘Angst’. ,,Angst moet nu eens niet gezien worden als negatieve emotie. Nee, ervaar de angst en voel hoe lekker dat kan zijn.” Maar al snel na de inleidende woorden blijkt dat bijna elke groep een andere mening heeft over de bedoeling van de workshop. Ook de resultaten van de vijftien groepjes, met welluidende namen als ‘The Bermuda Triangle’ of ‘Angstengelen’, vertonen weinig tot geen overeenkomst. Het is ook vrij lastig te voorspellen wat er gaat gebeuren als een tiental studenten samen met een begeleider er achter wil komen ‘hoe angst in elkaar zit en hoe je dat kunt uitbeelden’. Dit leidt gemakkelijk tot gebeuzel in de marge. Zondagavond bij de presentatie van de workshop bleek dat evenwel slechts sporadisch gebeurd te zijn. Eerst hield een aantal groepen een opvoering waarbij de achterliggende gedachtengang helaas niet altijd even duidelijk overkwam. Een levend stripverhaal trok aan het oog van de driehonderd toeschouwers voorbij. Een groep prachtig uitgedoste sjamanen en tovenaars trachtte eenieders angsten te bezweren. De hele zaal werd zelfs nog meegetroond naar een kaarsverlichte zaal, waar ze getrakteerd werden op een aantal engelen die zich uitleefde door met stokken op de grond te slaan. Allemaal erg indrukwekkend, leuk bedacht of mooi gespeeld. Voor de deelnemers was het ongetwijfeld volkomen duidelijk, maar het publiek kon er niet altijd kaas van maken. ,,Ik ga niet vertellen wat het verhaal is. De mensen moeten hun eigen verhaal maar verzinnen”, zegt Reinko Hallenga, die in een kijkdoos een rampzalig scenario uitbeeldde. Die kijkdozen waren met de andere objecten en ruimtes te bezichtigen of te ‘beleven’ na de podiumacts. Jacobine Mannak van de groep ‘Monster zonder Waarde’ wil haar rituele dans wel van commentaar voorzien. Ze legt uit: ,,We lagen allemaal onder een doek. Daar kropen we onder vandaan toen een wekker ging, wat de geboorte voor moest stellen. Je komt de wereld in met allerlei angsten, die je leert controleren. Om dit weer te geven had ieder van ons zijn grootste angst getekend op een doek, die afgeworpen werd tijdens de dans.” Wat dit met de opleiding tot ingenieur te maken heeft? Maaike Wijnhoud, de co rdinator van de workshop, zegt: ,,Je bent hier bezig om op een andere manier iets te maken. Een IO er mag normaal niet afwijken van de methodologisch verantwoorde schema’s. Hier ga je gewoon aan de slag en ben je bezig met wat jij mooi vindt. Dat stimuleert de creativiteit.” Die creativiteit is volgens haar nodig bij elk ontwerp, van produkten of produktielijnen tot aan gebouwen en computerprogramma’s. (J.A.)
Comments are closed.