Opinie
Column

Docentenkamer

Mensen die niet doceren laten beslissen over collegezalen is als een fiets laten ontwerpen door vissen, vindt Dap Hartmann.

(Foto: Sam Rentmeester)

Toen vijf jaar geleden Pulse werd opgeleverd, keek ik met verbijstering naar de ruimtes die moeten doorgaan voor collegezalen. Het hok dat Technology heet, heeft de uitstraling van een opslagloods van een bouwmarkt, en Hall 1 en Hall 3 lijken meer geschikt voor het terrasgewijs kweken van potplanten dan om college in te geven. Wie had dat verzonnen, welke geestverruimende middelen waren daarbij in het spel, en waarom heeft niemand ingegrepen?

Aangezien er op dat moment nóg een collegezalengebouw op stapel stond, wilde ik me daar graag tegenaan bemoeien. Ik vroeg en kreeg zitting in de Klankbordgroep Onderwijsruimtes. Tot mijn ontsteltenis bleek ik de enige te zijn die onderwijs gaf. Mensen die niet doceren laten beslissen over collegezalen is als een fiets laten ontwerpen door vissen. Toen ik vroeg of er ook een docentenkamer zou komen, werd ik vol onbegrip aangestaard. Alles was gericht op de behoeften van studenten, zoals studieplekken en ontmoetingsruimtes. Konden docenten niet gewoon daarvan gebruik maken?

Het kwam als een grote verrassing dat docenten heel andere behoeftes hebben.

Niet het luidkeels delen van TikTok filmpjes, maar een oase van rust met comfortabele stoelen en de mogelijkheid om koffie en thee te zetten, zodat je de laatste voorbereidingen kunt treffen voor het vier uur durende college dat je straks gaat geven, ik noem maar wat.

Echo heeft uiteindelijk toch een Educators’ Lounge gekregen. Lange tijd kon je daar niet in want de deur was op slot. Het was blijkbaar te lastig om de campuskaart van docenten hiervoor te activeren en daarom is de deur nu altijd open. Het uitzicht vanuit deze ruimte op de tweede verdieping is fantastisch. Tot zover het goede nieuws. Het slechte nieuws is dat de docentenkamer de uitstraling heeft van een schaftkeet voor bouwvakkers. Er staat een lange tafel met acht stoelen. In welke behoefte dit voorziet is niet duidelijk. Er is een kale pantry met een kraan en een gootsteen waar je eigenlijk alleen je handen kunt wassen. Wie kwam met het lumineuze idee om acht kluisjes neer te zetten? De meeste docenten hebben een laptop, dus waarom staan er twee bureaus met een beeldscherm, een toetsenbord en een muis? En wat is het idee achter de twee verrijdbare ladenblokken met vier lege lades?

Is er op enig moment aan docenten gevraagd wat hun wensen zijn voor een docentenkamer? Is er gekeken naar docentenkamers in andere instituten? Waarschijnlijk niet, want dan kom je niet uit bij deze bedrijfskantine maar bij aangename kamers zoals deze en deze waar wel naar de wensen van docenten is geluisterd. Op internet vind je zelfs instructies hoe je een docentenkamer moet inrichten:

  1. Start off by asking teachers what they’d like for the space.
  2. I’m sure you have ideas, but the space really isn’t for you.
  3. As long as the needs of the teachers are met, they’ll love the space!
  4. There’s sure to be a few things you wouldn’t have thought of without the teachers’ input that are essential for the space.

Gewoon luisteren naar de wensen van de gebruikers, hoe moeilijk kan dat zijn?

Ik kijk reikhalzend uit naar een grote make-over waarbij deze wijze les in de praktijk wordt gebracht.

Dap Hartmann is universitair hoofddocent innovatie en ondernemerschap bij het Delft Centre for Entrepreneurship (DCE) aan de faculteit Techniek, Bestuur en Management. In een vorig leven was hij astronoom en werkte onder andere bij het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics. Samen met dirigent en componist Reinbert de Leeuw schreef hij een boek over moderne (klassieke) muziek.

Columnist Dap Hartmann

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

l.hartmann@tudelft.nl

Comments are closed.