Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

No cookies to display.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

No cookies to display.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

No cookies to display.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

No cookies to display.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

No cookies to display.

Onderwijs

‘Bij een tekstbespreking voel ik me dom’

Met een community voor studenten met dyslexie op Blackboard hoopt de universiteit op tips over hoe zij de studieduur van deze groep kan verkorten. Student civiele techniek Jasper Coremans (25) heeft zijn dyslexie jarenlang kunnen camoufleren.

Hoe ontdekte je dat je dyslectisch bent?

“Ik was altijd al slecht in talen. Vanaf groep zeven tot 4 vwo heb ik bijles gehad. Maar pas in de brugklas ben ik getoetst op dyslexie. De basisschool gaf me een mavo-havo-advies, maar in de brugklas bleek dat ik vwo kon doen. Dat was een meevaller. Ik vond het niet raar dat ik op de basisschool een lager advies had gekregen. Mijn vriendjes hadden dat ook. Ik had het niet erg gevonden om een beroepsopleiding te doen. Maar het vwo ging me best goed af. Ik moest er vanwege de talen wel hard aan trekken, ook al kreeg ik extra hulp.”

Heb je op de TU meteen verteld dat je dyslectisch was?

“Hier heb ik er lang niets mee gedaan. Het is me altijd gelukt om overal doorheen te komen. Bij de leesvakken haalde ik alleen het belangrijkste uit lange teksten. De rest liet ik zitten. Lezen is vermoeiend. Daarnaast deed ik veel oefententamens en dan kwam het wel goed. Als ik met een groepje een project deed, zorgde ik ervoor dat ik het verslag niet hoefde te schrijven. Ik vertelde de anderen niet dat ik dyslectisch was. Niet dat ik me schaamde, maar ik vond het niet nodig. Als ik toch zelf een verslag moest maken, camoufleerde ik het slechte schrijven met goede berekeningen.”

Wanneer werd het te moeilijk?

“Een master in het Engels, dat was problematisch. Ik kan niet echt Engels spreken. Mijn Nederlandse teksten zijn niet goed, omdat ze in spreektaal zijn geschreven. Maar mijn Engelse verslagen staan vol met fouten. Bij de bespreking van zo’n verslag voel ik me wel dom, ook al weet ik dat ik dat niet ben.”

Hoe denk jij dat de universiteit dyslectische studenten kan helpen?

“Ik ben zelf pas net iets aan mijn probleem aan het doen. Een spraakcomputer zou misschien helpen. En ik krijg nu van de TU software die me teksten kan voorlezen.”

Je loopt nu stage bij ingenieursbureau Van Kleef. Heb je daar verteld dat je dyslectisch bent?

“Niet meteen, maar ze kwamen er snel achter. Gelukkig heb ik een begeleider die me goed helpt. Hij leest veel vaker mijn teksten dan op de universiteit zou gebeuren. Daar lever je een verslag pas in als het helemaal klaar is. Het voordeel is dat de meeste mensen in de exacte hoek dit probleem wel kennen. Het komt onder bèta’s vaker voor.”

Jasper Coremans. (Foto: Sam Rentmeester/FMAX)

Hoe ontdekte je dat je dyslectisch bent?

“Ik was altijd al slecht in talen. Vanaf groep zeven tot 4 vwo heb ik bijles gehad. Maar pas in de brugklas ben ik getoetst op dyslexie. De basisschool gaf me een mavo-havo-advies, maar in de brugklas bleek dat ik vwo kon doen. Dat was een meevaller. Ik vond het niet raar dat ik op de basisschool een lager advies had gekregen. Mijn vriendjes hadden dat ook. Ik had het niet erg gevonden om een beroepsopleiding te doen. Maar het vwo ging me best goed af. Ik moest er vanwege de talen wel hard aan trekken, ook al kreeg ik extra hulp.”

Heb je op de TU meteen verteld dat je dyslectisch was?

“Hier heb ik er lang niets mee gedaan. Het is me altijd gelukt om overal doorheen te komen. Bij de leesvakken haalde ik alleen het belangrijkste uit lange teksten. De rest liet ik zitten. Lezen is vermoeiend. Daarnaast deed ik veel oefententamens en dan kwam het wel goed. Als ik met een groepje een project deed, zorgde ik ervoor dat ik het verslag niet hoefde te schrijven. Ik vertelde de anderen niet dat ik dyslectisch was. Niet dat ik me schaamde, maar ik vond het niet nodig. Als ik toch zelf een verslag moest maken, camoufleerde ik het slechte schrijven met goede berekeningen.”

Wanneer werd het te moeilijk?

“Een master in het Engels, dat was problematisch. Ik kan niet echt Engels spreken. Mijn Nederlandse teksten zijn niet goed, omdat ze in spreektaal zijn geschreven. Maar mijn Engelse verslagen staan vol met fouten. Bij de bespreking van zo’n verslag voel ik me wel dom, ook al weet ik dat ik dat niet ben.”

Hoe denk jij dat de universiteit dyslectische studenten kan helpen?

“Ik ben zelf pas net iets aan mijn probleem aan het doen. Een spraakcomputer zou misschien helpen. En ik krijg nu van de TU software die me teksten kan voorlezen.”

Je loopt nu stage bij ingenieursbureau Van Kleef. Heb je daar verteld dat je dyslectisch bent?

“Niet meteen, maar ze kwamen er snel achter. Gelukkig heb ik een begeleider die me goed helpt. Hij leest veel vaker mijn teksten dan op de universiteit zou gebeuren. Daar lever je een verslag pas in als het helemaal klaar is. Het voordeel is dat de meeste mensen in de exacte hoek dit probleem wel kennen. Het komt onder bèta’s vaker voor.”

Jasper Coremans. (Foto: Sam Rentmeester/FMAX)

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.