Ben ongelukkig

En dat kan nog wel eens tegenvallen. Bij de gemiddelde kabelaar heb je binnen vijf minuten via het handige online inschrijfformulier een Surf-Ultra abonnement en kan je de eerste maand voor bijna niks het internet op, maar als je een paar jaar later wilt opzeggen, heb je een levensgroot probleem.

Opzeggen gaat uiteraard via de klantenservice. Voordat je de telefoniste mag spreken, moet je eerst de intelligentietest doen: ontsnap binnen tien minuten aan het circulaire keuzemenu. Wie dat lukt, krijgt voor tien cent per minuut het verzameld werk van André Rieu voorgeschoteld, en wanneer je na de vierde keer ‘Nur mit dir möcht’ ich leben’ toch nog iemand aan de lijn krijgt, zijn je hersenen zo verweekt dat je geen idee meer hebt hoe je heet of waarom je eigenlijk belde. Uiteindelijk blijkt dat het opzegformulier pas uitgegeven kan worden als je een schriftelijk verzoek in drievoud naar een niet bestaand postadres opstuurt, vergezeld van een uittreksel uit het geboorteregister, een recente kopie van het rijbewijs van je overgrootmoeder, een afschrift van een goedgevulde Zwitserse bankrekening en een recente kringspierscan. In de eenentwintigste eeuw krijgt de uitdrukking ‘iemand aan het lijntje houden’ een geheel nieuwe betekenis.

Misschien is het daarom een idee om die 1,2 miljoen aan arbeidsvoorwaardengelden voor ADSL die het college van bestuur nog over heeft, te besteden aan een paar sessies haptische massage voor de personen die wel met iPact in zee zijn gegaan. Over iPact overigens geen kwaad woord: de internetverbinding was na wat openhartige gesprekken met de klantenservice en een week of zes wachten al opgeleverd, en dat is naar huidige maatstaven echt onwerkelijk snel. Maar als vervolgens blijkt dat je Ben Genaaid-abonnement stilzwijgend wordt verlengd met een millennium als je niet binnen de eerste vijf seconden na ondertekening van het contract hebt opgezegd, dan kun je wel wat psychische counseling gebruiken.

Nou ja, waar hebben we het ook over? Niemand die me verplicht om twaalf miljard enen en nullen per seconde door een kabel te jagen. En er zitten ook voordelen aan: dankzij mijn internetserviceprovider kan ik illegaal software downloaden om de gratis bijgeleverde spyware uit mijn illegale kopie van Windows te verwijderen. Als ik een jaartje bijteken krijg ik er gratis een mobieltje bij waarmee ik mijn hersencellen net zo lang kan opbakken tot ik zelf vind dat ze gaar zijn, en om dat gezondheidsrisico af te dekken kan ik met een druk op de knop een levensverzekering afsluiten die zo compleet is dat het bijna zonde is om door te leven. Doet u mij dan maar de Zorgvrij Maxipolis met uitgebreide Leef je Rot-dekking voor risicosporten. Dan kan ik vanmiddag in mijn Supermanpakje vanaf het dak van het EWI-gebouw een korte proefvlucht maken: “Ik vlieeeeeg!”

Drs. Daan Schuurbiers is onderzoeker bij de werkgroep biotechnologie en maatschappij.

Het is natuurlijk een mooi gebaar dat iPact gratis ADSL aanbiedt, maar bedenk wel dat je voor gratis internet ook nog van je huidige abonnement moet zien af te komen. En dat kan nog wel eens tegenvallen. Bij de gemiddelde kabelaar heb je binnen vijf minuten via het handige online inschrijfformulier een Surf-Ultra abonnement en kan je de eerste maand voor bijna niks het internet op, maar als je een paar jaar later wilt opzeggen, heb je een levensgroot probleem.

Opzeggen gaat uiteraard via de klantenservice. Voordat je de telefoniste mag spreken, moet je eerst de intelligentietest doen: ontsnap binnen tien minuten aan het circulaire keuzemenu. Wie dat lukt, krijgt voor tien cent per minuut het verzameld werk van André Rieu voorgeschoteld, en wanneer je na de vierde keer ‘Nur mit dir möcht’ ich leben’ toch nog iemand aan de lijn krijgt, zijn je hersenen zo verweekt dat je geen idee meer hebt hoe je heet of waarom je eigenlijk belde. Uiteindelijk blijkt dat het opzegformulier pas uitgegeven kan worden als je een schriftelijk verzoek in drievoud naar een niet bestaand postadres opstuurt, vergezeld van een uittreksel uit het geboorteregister, een recente kopie van het rijbewijs van je overgrootmoeder, een afschrift van een goedgevulde Zwitserse bankrekening en een recente kringspierscan. In de eenentwintigste eeuw krijgt de uitdrukking ‘iemand aan het lijntje houden’ een geheel nieuwe betekenis.

Misschien is het daarom een idee om die 1,2 miljoen aan arbeidsvoorwaardengelden voor ADSL die het college van bestuur nog over heeft, te besteden aan een paar sessies haptische massage voor de personen die wel met iPact in zee zijn gegaan. Over iPact overigens geen kwaad woord: de internetverbinding was na wat openhartige gesprekken met de klantenservice en een week of zes wachten al opgeleverd, en dat is naar huidige maatstaven echt onwerkelijk snel. Maar als vervolgens blijkt dat je Ben Genaaid-abonnement stilzwijgend wordt verlengd met een millennium als je niet binnen de eerste vijf seconden na ondertekening van het contract hebt opgezegd, dan kun je wel wat psychische counseling gebruiken.

Nou ja, waar hebben we het ook over? Niemand die me verplicht om twaalf miljard enen en nullen per seconde door een kabel te jagen. En er zitten ook voordelen aan: dankzij mijn internetserviceprovider kan ik illegaal software downloaden om de gratis bijgeleverde spyware uit mijn illegale kopie van Windows te verwijderen. Als ik een jaartje bijteken krijg ik er gratis een mobieltje bij waarmee ik mijn hersencellen net zo lang kan opbakken tot ik zelf vind dat ze gaar zijn, en om dat gezondheidsrisico af te dekken kan ik met een druk op de knop een levensverzekering afsluiten die zo compleet is dat het bijna zonde is om door te leven. Doet u mij dan maar de Zorgvrij Maxipolis met uitgebreide Leef je Rot-dekking voor risicosporten. Dan kan ik vanmiddag in mijn Supermanpakje vanaf het dak van het EWI-gebouw een korte proefvlucht maken: “Ik vlieeeeeg!”

Drs. Daan Schuurbiers is onderzoeker bij de werkgroep biotechnologie en maatschappij.