In de maand van het spannende boek verschijnt De Golf, een ’technothriller’ van Christopher Hyde. Hyde speelt met vuur als deze in zijn ‘noot van de schrijver’ beweert dat alle technische informatie in het boek ‘zonder meer juist’ is.
Hyde geeft gedetailleerde beschrijvingen van bodemgesteldheid en stuwdammen. Dat zou er op kunnen wijzen dat hij geoloog is.
In het boek draait het om ingenieur Jonathan Kane, die regionaal directeur is van het (verzonnen) ‘Office of Environmental Safety and Inspection’. Deze organisatie inspecteert de stuwdammen in de VS, maar de rapporten worden doorgaans niet openbaar gemaakt. Dat laatste maakt een doorbraak door onstabiele grond aannemelijk.
Zowel onderhoud als inspectie van de stuwdammen zijn in handen van de elektriciteitsmaatschappijen. Zij zien de waterstand in de stuwmeren achter de betonnen of aarden kolossen (soms wel 150 meter hoog), het liefst zo hoog mogelijk staan.
Kane, voorzien van een graad in de geologie en gepromoveerd aan MIT, is verantwoordelijk voor de controle van de stuwdammen in het noordwesten van de Verenigde Staten en ontdekt dat een van de dammen in de Columbia-rivier op springen staat. Een periode van droogte gevolgd door een lange periode van regen heeft een stuk grond achter de Canadese Mica-stuwdam onstabiel gemaakt. Gevolg: vloedgolf, breken van de stuw en verder alle stuwen in de rest van de Columbia-rivier.
Vloedgolf
Probleem voor Kane is dat hij het niet zeker weet dat dit ook gaat gebeuren. Dat hij op onderzoek uitgaat wordt hem door een aantal organisaties niet in dank afgenomen. Moordaanslagen en andere nare dingen zijn het gevolg. De vloedgolf, waaraan het boek zijn naam te danken heeft, zorgt uiteindelijk voor flink wat verwoesting en stormt af op een opslagplaats voor zwaar nucleair en chemisch afval (Sarin en Zyclon B) en een snellekweekreactor, die enkele honderden kilometers stroomafwaarts liggen. Net terwijl die reactor bezet is door een milieugroepering.
Hoe dit allemaal afloopt, is de moeite van het lezen waard. De schrijver voldoet aan zijn eerder gedane bewering. Technisch klopt het allemaal wel. Omdat er geen sprake is van een overkill aan techniek is het boek goed leesbaar voor zowel een grondmechanicus als een IRI-onderzoeker.
Hoewel door de uitgever een ’technothriller’ genoemd, bevat het boek ook enkele romantische elementen (scheiding, vreemdgaan) en maakt het daarmee eigenlijk voor iedereen makkelijke kost.
Valt er nog wat af te dingen op het boek? Zeker wel: Een F111 jachtbommenwerper is een beetje overdreven voor een verkenningsvluchtje en bovendien is de vertaling niet overaleven geslaagd. Maar aardig genoeg om een regenachtige zondagmiddag door te komen.
De Golf, Christopher Hyde; uitgeverij Mingus, Woerden; ISBN 90-6564-278-1; prijs 29,50 gulden .
,
Hyde speelt met vuur als deze in zijn ‘noot van de schrijver’ beweert dat alle technische informatie in het boek ‘zonder meer juist’ is. Hyde geeft gedetailleerde beschrijvingen van bodemgesteldheid en stuwdammen. Dat zou er op kunnen wijzen dat hij geoloog is.
In het boek draait het om ingenieur Jonathan Kane, die regionaal directeur is van het (verzonnen) ‘Office of Environmental Safety and Inspection’. Deze organisatie inspecteert de stuwdammen in de VS, maar de rapporten worden doorgaans niet openbaar gemaakt. Dat laatste maakt een doorbraak door onstabiele grond aannemelijk.
Zowel onderhoud als inspectie van de stuwdammen zijn in handen van de elektriciteitsmaatschappijen. Zij zien de waterstand in de stuwmeren achter de betonnen of aarden kolossen (soms wel 150 meter hoog), het liefst zo hoog mogelijk staan.
Kane, voorzien van een graad in de geologie en gepromoveerd aan MIT, is verantwoordelijk voor de controle van de stuwdammen in het noordwesten van de Verenigde Staten en ontdekt dat een van de dammen in de Columbia-rivier op springen staat. Een periode van droogte gevolgd door een lange periode van regen heeft een stuk grond achter de Canadese Mica-stuwdam onstabiel gemaakt. Gevolg: vloedgolf, breken van de stuw en verder alle stuwen in de rest van de Columbia-rivier.
Vloedgolf
Probleem voor Kane is dat hij het niet zeker weet dat dit ook gaat gebeuren. Dat hij op onderzoek uitgaat wordt hem door een aantal organisaties niet in dank afgenomen. Moordaanslagen en andere nare dingen zijn het gevolg. De vloedgolf, waaraan het boek zijn naam te danken heeft, zorgt uiteindelijk voor flink wat verwoesting en stormt af op een opslagplaats voor zwaar nucleair en chemisch afval (Sarin en Zyclon B) en een snellekweekreactor, die enkele honderden kilometers stroomafwaarts liggen. Net terwijl die reactor bezet is door een milieugroepering.
Hoe dit allemaal afloopt, is de moeite van het lezen waard. De schrijver voldoet aan zijn eerder gedane bewering. Technisch klopt het allemaal wel. Omdat er geen sprake is van een overkill aan techniek is het boek goed leesbaar voor zowel een grondmechanicus als een IRI-onderzoeker.
Hoewel door de uitgever een ’technothriller’ genoemd, bevat het boek ook enkele romantische elementen (scheiding, vreemdgaan) en maakt het daarmee eigenlijk voor iedereen makkelijke kost.
Valt er nog wat af te dingen op het boek? Zeker wel: Een F111 jachtbommenwerper is een beetje overdreven voor een verkenningsvluchtje en bovendien is de vertaling niet overaleven geslaagd. Maar aardig genoeg om een regenachtige zondagmiddag door te komen.
De Golf, Christopher Hyde; uitgeverij Mingus, Woerden; ISBN 90-6564-278-1; prijs 29,50 gulden .
Hyde speelt met vuur als deze in zijn ‘noot van de schrijver’ beweert dat alle technische informatie in het boek ‘zonder meer juist’ is. Hyde geeft gedetailleerde beschrijvingen van bodemgesteldheid en stuwdammen. Dat zou er op kunnen wijzen dat hij geoloog is.
In het boek draait het om ingenieur Jonathan Kane, die regionaal directeur is van het (verzonnen) ‘Office of Environmental Safety and Inspection’. Deze organisatie inspecteert de stuwdammen in de VS, maar de rapporten worden doorgaans niet openbaar gemaakt. Dat laatste maakt een doorbraak door onstabiele grond aannemelijk.
Zowel onderhoud als inspectie van de stuwdammen zijn in handen van de elektriciteitsmaatschappijen. Zij zien de waterstand in de stuwmeren achter de betonnen of aarden kolossen (soms wel 150 meter hoog), het liefst zo hoog mogelijk staan.
Kane, voorzien van een graad in de geologie en gepromoveerd aan MIT, is verantwoordelijk voor de controle van de stuwdammen in het noordwesten van de Verenigde Staten en ontdekt dat een van de dammen in de Columbia-rivier op springen staat. Een periode van droogte gevolgd door een lange periode van regen heeft een stuk grond achter de Canadese Mica-stuwdam onstabiel gemaakt. Gevolg: vloedgolf, breken van de stuw en verder alle stuwen in de rest van de Columbia-rivier.
Vloedgolf
Probleem voor Kane is dat hij het niet zeker weet dat dit ook gaat gebeuren. Dat hij op onderzoek uitgaat wordt hem door een aantal organisaties niet in dank afgenomen. Moordaanslagen en andere nare dingen zijn het gevolg. De vloedgolf, waaraan het boek zijn naam te danken heeft, zorgt uiteindelijk voor flink wat verwoesting en stormt af op een opslagplaats voor zwaar nucleair en chemisch afval (Sarin en Zyclon B) en een snellekweekreactor, die enkele honderden kilometers stroomafwaarts liggen. Net terwijl die reactor bezet is door een milieugroepering.
Hoe dit allemaal afloopt, is de moeite van het lezen waard. De schrijver voldoet aan zijn eerder gedane bewering. Technisch klopt het allemaal wel. Omdat er geen sprake is van een overkill aan techniek is het boek goed leesbaar voor zowel een grondmechanicus als een IRI-onderzoeker.
Hoewel door de uitgever een ’technothriller’ genoemd, bevat het boek ook enkele romantische elementen (scheiding, vreemdgaan) en maakt het daarmee eigenlijk voor iedereen makkelijke kost.
Valt er nog wat af te dingen op het boek? Zeker wel: Een F111 jachtbommenwerper is een beetje overdreven voor een verkenningsvluchtje en bovendien is de vertaling niet overaleven geslaagd. Maar aardig genoeg om een regenachtige zondagmiddag door te komen.
De Golf, Christopher Hyde; uitgeverij Mingus, Woerden; ISBN 90-6564-278-1; prijs 29,50 gulden .
Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?
delta@tudelft.nl
Comments are closed.