,,Het is heel simpel”, begint Marcel van Dam. We kijken naar een opname van het VARA-programma ‘Lagerhuis’. Van Dam weerlegt de stelling van Tweede-Kamerlid Wim van de Camp, dat preventief fouilleren een goed middel is om uitgaan veiliger te maken.
Delen
Om de haverklap krijgt Van Dam de lachers op zijn hand, maar Van de Camp laat het niet op zich zitten: ,,Maar mijnheer Van Dam, gaat u wel eens stappen dan?”
Wanneer het item uit Lagerhuis is afgelopen, draait debatspecialist Peter van der Geer zich om naar de zeven cursisten van de cursus ‘sofistisch tweegesprek’. ,,De bedoeling van deze derde avond is het leren herkennen en gebruiken van drogredenen.” De video-opname dient als illustratie. ,,Je ziet dat Van Dam meteen opent met een drogreden: ‘het is heel simpel’. Hiermee zegt hij eigenlijk: ‘houd maar op met de discussie, want ik heb overduidelijk gelijk’.”
De tien minuten tape staan bol van de misleidende en suggestieve opmerkingen. Van der Geer loopt ze met de cursisten langs. ,,Je ziet dat Van Dam ook eindigt met een drogreden, namelijk die van het hellend vlak: ‘Weet u waar het eindigt? De brave mensen zitten zaterdagavond thuis en de criminelen gaan onder begeleiding van de politie een biertje drinken!’ ”
Er blijken niet minder dan acht verschillende drogredenen te bestaan. Alle passeren ze de revue als iedere cursist een zelfbedachte stelling moet verdedigen tegen de argumenten (of in dit geval drogredenen) van Van der Geer. Het bedenken van de stellingen is moeilijker dan het lijkt: na vijf minuten pijnigen sommigen nog hun hersenen op zoek naar die prachtige, niet te weerleggen waarheid.
Hanneke (student industrieel ontwerpen) houdt het erop, dat ‘de zomer een leuker jaargetijde is dan de winter’. Want, zo licht ze toe, dan schijnt de zon, ben je meer buiten en gedragen mensen zich socialer. Na wat over-en-weer gepraat komt Van der Geer met zijn afleidingsmanoeuvre: ,,En hoelang studeer je al? Wat ik nu allemaal hoor is gewoon vrouwenpraat!” Hanneke is even uit het veld geslagen en besluit er maar niet op in te gaan. Na afloop van het mini-debat zijn de anderen oprecht verontwaardigd: ,,Wat een makkelijke dooddoener, zeg!” Van der Geer legt de drogreden uit. ,,Dat was de persoonlijke aanval. Wanneer je hiermee te maken krijgt, moet je er niet op ingaan, maar gewoon doorgaan waar jij gebleven bent. Negeren is de beste remedie.”
Joris (student civiel) haakt in op de actualiteit: ,,Willem-Alexander moet minstens een jaar in Marokko gaan wonen. Zo leert hij de achtergronden en gebruiken van allochtone groepen in Nederland pasecht kennen.” ,,Dus eigenlijk verwijt je de kroonprins incompetentie?”, haakt Van der Geer in. ,,Je zegt dat hij nu niet de nodige kennis heeft om koning te worden?” Op het weerwoord van Joris gaat hij weer in met een overdrijving. Uiteindelijk zouden alle Nederlanders omwille van hun inlevingsvermogen maar een jaartje in Marokko moeten wonen, als we de uitleg van Van der Geer moeten geloven. ,,Dit keer paste ik de stroman toe”, blikt de docent even later terug. ,,Met deze drogreden blaas je het argument van je tegenstander op tot een extreme versimpeling of overdrijving.” Joris reageerde goed, legt hij uit, door te antwoorden: ,,Dat heeft u mij niet horen zeggen.”
Na afloop van de twee uur bekvechten hebben de cursisten de smaak te pakken. ,,Drie keer twee uur is eigenlijk te weinig om echt op de debatkunst in te gaan”, vindt Van der Geer, ,,Maar de basis is in ieder geval gelegd.” De cursisten zijn overtuigd: een aantal schaft ter plekke een boek aan om hun debatkwaliteiten verder te ontwikkelen. Natuurlijk geschreven én gesigneerd door Van der Geer.
,,Het is heel simpel”, begint Marcel van Dam. We kijken naar een opname van het VARA-programma ‘Lagerhuis’. Van Dam weerlegt de stelling van Tweede-Kamerlid Wim van de Camp, dat preventief fouilleren een goed middel is om uitgaan veiliger te maken. Om de haverklap krijgt Van Dam de lachers op zijn hand, maar Van de Camp laat het niet op zich zitten: ,,Maar mijnheer Van Dam, gaat u wel eens stappen dan?”
Wanneer het item uit Lagerhuis is afgelopen, draait debatspecialist Peter van der Geer zich om naar de zeven cursisten van de cursus ‘sofistisch tweegesprek’. ,,De bedoeling van deze derde avond is het leren herkennen en gebruiken van drogredenen.” De video-opname dient als illustratie. ,,Je ziet dat Van Dam meteen opent met een drogreden: ‘het is heel simpel’. Hiermee zegt hij eigenlijk: ‘houd maar op met de discussie, want ik heb overduidelijk gelijk’.”
De tien minuten tape staan bol van de misleidende en suggestieve opmerkingen. Van der Geer loopt ze met de cursisten langs. ,,Je ziet dat Van Dam ook eindigt met een drogreden, namelijk die van het hellend vlak: ‘Weet u waar het eindigt? De brave mensen zitten zaterdagavond thuis en de criminelen gaan onder begeleiding van de politie een biertje drinken!’ ”
Er blijken niet minder dan acht verschillende drogredenen te bestaan. Alle passeren ze de revue als iedere cursist een zelfbedachte stelling moet verdedigen tegen de argumenten (of in dit geval drogredenen) van Van der Geer. Het bedenken van de stellingen is moeilijker dan het lijkt: na vijf minuten pijnigen sommigen nog hun hersenen op zoek naar die prachtige, niet te weerleggen waarheid.
Hanneke (student industrieel ontwerpen) houdt het erop, dat ‘de zomer een leuker jaargetijde is dan de winter’. Want, zo licht ze toe, dan schijnt de zon, ben je meer buiten en gedragen mensen zich socialer. Na wat over-en-weer gepraat komt Van der Geer met zijn afleidingsmanoeuvre: ,,En hoelang studeer je al? Wat ik nu allemaal hoor is gewoon vrouwenpraat!” Hanneke is even uit het veld geslagen en besluit er maar niet op in te gaan. Na afloop van het mini-debat zijn de anderen oprecht verontwaardigd: ,,Wat een makkelijke dooddoener, zeg!” Van der Geer legt de drogreden uit. ,,Dat was de persoonlijke aanval. Wanneer je hiermee te maken krijgt, moet je er niet op ingaan, maar gewoon doorgaan waar jij gebleven bent. Negeren is de beste remedie.”
Joris (student civiel) haakt in op de actualiteit: ,,Willem-Alexander moet minstens een jaar in Marokko gaan wonen. Zo leert hij de achtergronden en gebruiken van allochtone groepen in Nederland pasecht kennen.” ,,Dus eigenlijk verwijt je de kroonprins incompetentie?”, haakt Van der Geer in. ,,Je zegt dat hij nu niet de nodige kennis heeft om koning te worden?” Op het weerwoord van Joris gaat hij weer in met een overdrijving. Uiteindelijk zouden alle Nederlanders omwille van hun inlevingsvermogen maar een jaartje in Marokko moeten wonen, als we de uitleg van Van der Geer moeten geloven. ,,Dit keer paste ik de stroman toe”, blikt de docent even later terug. ,,Met deze drogreden blaas je het argument van je tegenstander op tot een extreme versimpeling of overdrijving.” Joris reageerde goed, legt hij uit, door te antwoorden: ,,Dat heeft u mij niet horen zeggen.”
Na afloop van de twee uur bekvechten hebben de cursisten de smaak te pakken. ,,Drie keer twee uur is eigenlijk te weinig om echt op de debatkunst in te gaan”, vindt Van der Geer, ,,Maar de basis is in ieder geval gelegd.” De cursisten zijn overtuigd: een aantal schaft ter plekke een boek aan om hun debatkwaliteiten verder te ontwikkelen. Natuurlijk geschreven én gesigneerd door Van der Geer.
Comments are closed.