Aan bat met sinaasappelen

br />
De Delftsche Studenten Cricket Club leidt een kwakkelend bestaan. Het meer dan honderdjarige dispuut van het studentencorps speelde tot zes jaar geleden mee in de zaterdagmiddagcompetitie. “Dan begonnen ze om half twee en eindigden rond zes, zeven uur”, herinnert zich Diederik Mars, een van de oudere dispuutleden. Want cricketwedstrijden duren lang. “Door omstandigheden zijn we uit die competitie gegooid.”

Het toenmalige bestuur had de betalingen niet goed geregeld, verklaart secretaris Derk Busser de ‘omstandigheden’ nader. “Pas als er is afbetaald kunnen we ons weer aansluiten bij de cricketbond. We zoeken dus geld.”

De club is sinds kort wel weer actief. Mars: “Een paar jaar gebeurde er niets, totdat we een wedstrijd speelden tegen de ouwe lullen. Toen zijn we onze activiteiten weer gaan opzetten.”

Het dispuut telt veertien leden. “Er zijn weinig mensen die kunnen cricketen”, weet Busser. Begrijpelijk, want cricket is een ingewikkelde sport, met veel regels. Het team dat ‘aan bat’ is verdedigt het wicket (drie paaltjes en een dwarshoutje) en probeert punten te scoren door heen en weer te lopen over een mat (pitch), zonder te worden uitgegooid door de veldpartij. Tussendoor wordt er eindeloos geluncht.

Het dispuut streeft naar het spelen van twee of drie vriendschappelijke wedstrijden per jaar. Op wisselende terreinen, want op het sportcentrum ligt geen kokosmat meer. Daarnaast treft men elkaar op borrels. Busser: “Dan is iedereen in white, spelen we een wedstrijd in de zaal. Met sinaasappels als bal.”

Met de sport zelf heeft Busser ‘niet zo onwijs veel’, het gaat hem om het sfeertje eromheen. Mars is een van de slechts vier dispuutleden die echt kunnen cricketen: “Het mooie is dat het zowel een individualistische als een teamsport is. En ik houd ook van de hele sfeer eromheen, de uitstraling. Lekker lunchen met zijn allen. We doen het vooral voor de lol, leven toe naar die ene leuke wedstrijd in de middenzaal. Met sinaasappelen.” (JT)

De Delftse studentenwereld kent vele organisaties en verenigingen. Sommige daarvan leiden een onopvallend bestaan. Vandaag deel 1 van de nieuwe rubriek ‘In de marge’.

De Delftsche Studenten Cricket Club leidt een kwakkelend bestaan. Het meer dan honderdjarige dispuut van het studentencorps speelde tot zes jaar geleden mee in de zaterdagmiddagcompetitie. “Dan begonnen ze om half twee en eindigden rond zes, zeven uur”, herinnert zich Diederik Mars, een van de oudere dispuutleden. Want cricketwedstrijden duren lang. “Door omstandigheden zijn we uit die competitie gegooid.”

Het toenmalige bestuur had de betalingen niet goed geregeld, verklaart secretaris Derk Busser de ‘omstandigheden’ nader. “Pas als er is afbetaald kunnen we ons weer aansluiten bij de cricketbond. We zoeken dus geld.”

De club is sinds kort wel weer actief. Mars: “Een paar jaar gebeurde er niets, totdat we een wedstrijd speelden tegen de ouwe lullen. Toen zijn we onze activiteiten weer gaan opzetten.”

Het dispuut telt veertien leden. “Er zijn weinig mensen die kunnen cricketen”, weet Busser. Begrijpelijk, want cricket is een ingewikkelde sport, met veel regels. Het team dat ‘aan bat’ is verdedigt het wicket (drie paaltjes en een dwarshoutje) en probeert punten te scoren door heen en weer te lopen over een mat (pitch), zonder te worden uitgegooid door de veldpartij. Tussendoor wordt er eindeloos geluncht.

Het dispuut streeft naar het spelen van twee of drie vriendschappelijke wedstrijden per jaar. Op wisselende terreinen, want op het sportcentrum ligt geen kokosmat meer. Daarnaast treft men elkaar op borrels. Busser: “Dan is iedereen in white, spelen we een wedstrijd in de zaal. Met sinaasappels als bal.”

Met de sport zelf heeft Busser ‘niet zo onwijs veel’, het gaat hem om het sfeertje eromheen. Mars is een van de slechts vier dispuutleden die echt kunnen cricketen: “Het mooie is dat het zowel een individualistische als een teamsport is. En ik houd ook van de hele sfeer eromheen, de uitstraling. Lekker lunchen met zijn allen. We doen het vooral voor de lol, leven toe naar die ene leuke wedstrijd in de middenzaal. Met sinaasappelen.” (JT)