Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

No cookies to display.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

No cookies to display.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

No cookies to display.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

No cookies to display.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

No cookies to display.

Campus

Aan bat met sinaasappelen

De Delftse studentenwereld kent vele organisaties en verenigingen. Sommige daarvan leiden een onopvallend bestaan. Vandaag deel 1 van de nieuwe rubriek ‘In de marge’.

br />
De Delftsche Studenten Cricket Club leidt een kwakkelend bestaan. Het meer dan honderdjarige dispuut van het studentencorps speelde tot zes jaar geleden mee in de zaterdagmiddagcompetitie. “Dan begonnen ze om half twee en eindigden rond zes, zeven uur”, herinnert zich Diederik Mars, een van de oudere dispuutleden. Want cricketwedstrijden duren lang. “Door omstandigheden zijn we uit die competitie gegooid.”

Het toenmalige bestuur had de betalingen niet goed geregeld, verklaart secretaris Derk Busser de ‘omstandigheden’ nader. “Pas als er is afbetaald kunnen we ons weer aansluiten bij de cricketbond. We zoeken dus geld.”

De club is sinds kort wel weer actief. Mars: “Een paar jaar gebeurde er niets, totdat we een wedstrijd speelden tegen de ouwe lullen. Toen zijn we onze activiteiten weer gaan opzetten.”

Het dispuut telt veertien leden. “Er zijn weinig mensen die kunnen cricketen”, weet Busser. Begrijpelijk, want cricket is een ingewikkelde sport, met veel regels. Het team dat ‘aan bat’ is verdedigt het wicket (drie paaltjes en een dwarshoutje) en probeert punten te scoren door heen en weer te lopen over een mat (pitch), zonder te worden uitgegooid door de veldpartij. Tussendoor wordt er eindeloos geluncht.

Het dispuut streeft naar het spelen van twee of drie vriendschappelijke wedstrijden per jaar. Op wisselende terreinen, want op het sportcentrum ligt geen kokosmat meer. Daarnaast treft men elkaar op borrels. Busser: “Dan is iedereen in white, spelen we een wedstrijd in de zaal. Met sinaasappels als bal.”

Met de sport zelf heeft Busser ‘niet zo onwijs veel’, het gaat hem om het sfeertje eromheen. Mars is een van de slechts vier dispuutleden die echt kunnen cricketen: “Het mooie is dat het zowel een individualistische als een teamsport is. En ik houd ook van de hele sfeer eromheen, de uitstraling. Lekker lunchen met zijn allen. We doen het vooral voor de lol, leven toe naar die ene leuke wedstrijd in de middenzaal. Met sinaasappelen.” (JT)

De Delftse studentenwereld kent vele organisaties en verenigingen. Sommige daarvan leiden een onopvallend bestaan. Vandaag deel 1 van de nieuwe rubriek ‘In de marge’.

De Delftsche Studenten Cricket Club leidt een kwakkelend bestaan. Het meer dan honderdjarige dispuut van het studentencorps speelde tot zes jaar geleden mee in de zaterdagmiddagcompetitie. “Dan begonnen ze om half twee en eindigden rond zes, zeven uur”, herinnert zich Diederik Mars, een van de oudere dispuutleden. Want cricketwedstrijden duren lang. “Door omstandigheden zijn we uit die competitie gegooid.”

Het toenmalige bestuur had de betalingen niet goed geregeld, verklaart secretaris Derk Busser de ‘omstandigheden’ nader. “Pas als er is afbetaald kunnen we ons weer aansluiten bij de cricketbond. We zoeken dus geld.”

De club is sinds kort wel weer actief. Mars: “Een paar jaar gebeurde er niets, totdat we een wedstrijd speelden tegen de ouwe lullen. Toen zijn we onze activiteiten weer gaan opzetten.”

Het dispuut telt veertien leden. “Er zijn weinig mensen die kunnen cricketen”, weet Busser. Begrijpelijk, want cricket is een ingewikkelde sport, met veel regels. Het team dat ‘aan bat’ is verdedigt het wicket (drie paaltjes en een dwarshoutje) en probeert punten te scoren door heen en weer te lopen over een mat (pitch), zonder te worden uitgegooid door de veldpartij. Tussendoor wordt er eindeloos geluncht.

Het dispuut streeft naar het spelen van twee of drie vriendschappelijke wedstrijden per jaar. Op wisselende terreinen, want op het sportcentrum ligt geen kokosmat meer. Daarnaast treft men elkaar op borrels. Busser: “Dan is iedereen in white, spelen we een wedstrijd in de zaal. Met sinaasappels als bal.”

Met de sport zelf heeft Busser ‘niet zo onwijs veel’, het gaat hem om het sfeertje eromheen. Mars is een van de slechts vier dispuutleden die echt kunnen cricketen: “Het mooie is dat het zowel een individualistische als een teamsport is. En ik houd ook van de hele sfeer eromheen, de uitstraling. Lekker lunchen met zijn allen. We doen het vooral voor de lol, leven toe naar die ene leuke wedstrijd in de middenzaal. Met sinaasappelen.” (JT)

Editor Redactie

Do you have a question or comment about this article?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.