Ik studeer in Delft

Studeren in Delft komt niet alleen met colleges, scripties en laboratoriumexperimenten, maar ook met een geheel eigen reputatie. Een reputatie die zich als een schaduw over je heen legt. Soms als een intellectuele lofzang, soms als een onterecht stempel van ‘autist’ en soms als een willekeurige associatie met fietsenmakers. Het lijkt alsof ik op elk verjaardagsfeestje een vast riedeltje afdraai wanneer ik vertel dat ik technische natuurkunde in Delft studeer. Keer op keer krijg ik dezelfde voorspelbare reacties: “Oh, ik was zó slecht in natuurkunde op school” of het klassieke “Gelukkig hoef ik dat nooit meer te doen, ik deed het omdat mijn studie x het vereiste”. Begrijpelijk, natuurlijk. Ik zou hetzelfde zeggen als het over Duits of Frans ging. Maar wat ik het vaakst hoor is dat Delftse studenten arrogant overkomen. Als ik een euro kreeg voor elke keer dat een Delftenaar zichzelf te gaaf vindt, zou ik twee tramrails door de campus kunnen bouwen.

Vanaf de allereerste dag van je studie begin je te geloven dat je de beste studie doet

Het is geen verrassing dat er na een studie in Delft een zekere vorm van elitarisme in je kruipt. Zelf betrap ik me er ook wel eens op. Bij de start van mijn studie werd me al ingefluisterd dat ik aan een van de moeilijkste studies van Nederland én misschien wel van de wereld begon. Als je het dan ook nog haalt, terwijl je weet dat slechts 60 procent het eerste jaar overleeft, dan moet je wel iets speciaals hebben. Het helpt niet dat je vanaf de allereerste dag van je studie, tijdens de OWee en EJW, wordt gehersenspoeld en begint te geloven dat je de beste studie doet en daardoor automatisch de beste persoon bent. Zelfs ik kijk soms nog op als ik op LinkedIn de onderwerpen van mijn net afgestudeerde connecties zie met zulke complexe en diepgaande titels dat ik ze twee keer moet lezen.

Nu ik mijn dagen doorbreng op mijn stage, merk ik dat hooganalytische vaardigheden en een talent voor complexe problemen oplossen mij weliswaar ver brengen, maar dat mensen met achtergronden in geschiedenis, rechten, diëtetiek of zonder studie sommige dingen veel beter kunnen, en daarnaast ook complexe problemen minimaal zo goed kunnen oplossen als ik.

Als ik aan iemand vertel dat ik in Delft studeer, wil ik niet meteen een blik van teleurstelling zien omdat ze al te vaak een arrogante Delftenaar zijn tegengekomen. Wat ik het liefste wil, is een opgeluchte reactie, wetende dat ze een vriendelijke en goed opgeleide persoon voor zich hebben.

Dus, laten we als Delftse studenten samen het stereotype doorbreken. Laat de fietsen even rusten en bewijs dat we meer zijn dan alleen ons studieboek. Want in Delft mag je dan wel iets heel gaafs studeren, maar je mag ook genieten van een goed gesprek over geschiedenis, kunst of zelfs een simpel onderwerp als het weer. Laten we de reputatie van Delft veranderen van arrogant naar veelzijdig, van exclusief naar open. Want uiteindelijk gaat het niet alleen om de moeilijkheid van de studie, maar ook om de rijkdom van de persoon die erachter schuilt.