Customize Consent Preferences

We use cookies to help you navigate efficiently and perform certain functions. You will find detailed information about all cookies under each consent category below.

The cookies that are categorized as "Necessary" are stored on your browser as they are essential for enabling the basic functionalities of the site. ... 

Always Active

Necessary cookies are required to enable the basic features of this site, such as providing secure log-in or adjusting your consent preferences. These cookies do not store any personally identifiable data.

No cookies to display.

Functional cookies help perform certain functionalities like sharing the content of the website on social media platforms, collecting feedback, and other third-party features.

No cookies to display.

Analytical cookies are used to understand how visitors interact with the website. These cookies help provide information on metrics such as the number of visitors, bounce rate, traffic source, etc.

No cookies to display.

Performance cookies are used to understand and analyze the key performance indexes of the website which helps in delivering a better user experience for the visitors.

No cookies to display.

Advertisement cookies are used to provide visitors with customized advertisements based on the pages you visited previously and to analyze the effectiveness of the ad campaigns.

No cookies to display.

Campus

Krassenkrassenkrassen…

‘Zevenklapper’ heet het kraslot dat ik van een vriendin kreeg. Een paars kartonnetje. Inclusief glimmend zilverlaagje een knaak waard, zonder zilver iets tussen niets en honderdduizend gulden.

Ooit nam ik mij voor bij voldoende winst onmiddellijk af te reizen naar een warm land.

Op het moment dat ik Beatrix op de zilverlaag zet, zit ik al in een vliegtuig met warme bestemming. Wat dan te doen met eventueel prijzengeld? Terug uit Spanje zou ik een espresso-apparaat kopen. Geen doordruppelding van Braun, maar een echte Zanetti.

In de hal van Bouwkunde zou een knalrode bar worden gebouwd waarachter een lieftallig hertje voor twee kwartjes koffie schonk in een keramisch kopje. Melk werd onder hoge druk in het kopje geschuimd, suiker met lange lepels uit glimmend metaal geschept. Vuilnisbakken bezweken onder het gewicht van weggegooide milieumokken.

Eerste vakje opengekrast: honderdduizend gulden. Tweede vakje: weer honderdduizend. Drie vakjes open: een gratis lot. Geen espresso-apparaat, maar nog altijd op weg naar een warm strand met recht op een nieuw kartonnetje.

Vanaf een grote rol scheurt de tabakspecialist een paar weken later een nieuwe Zevenklapper af. Nieuw zilver, nieuwe kansen. Ook toen vroeg ik mij nog niet af waarom het kartonnetje Zevenklapper heet. Ook toen zag ik nog niet de tekst: ,,Kras alle vakjes open, ook uw zevende kans.”

Om onduidelijke redenen dacht ik dat van de Zevenklapper slechts drie vakjes mochten worden weggekrast. Drie teleurstellende krassen later maakte iemand mij attent op de tekst. Vier vakjes verder was de espressobalie verder weg dan ooit. Tevens drong het besef door dat met het inleveren van het vorige lot vier met zilver bedekte vakjes bij de tabakspecialist waren beland.

De kans dat de man onder het resterende zilver honderdduizend gulden heeft gevonden is niet heel groot. Feit blijft wel dat de tabakszaak aan de Brabantse Turfmarkt sinds kort een nieuwe eigenaar heeft en de koffie bij Bouwkunde nog steeds naar slootwater smaakt.

‘Zevenklapper’ heet het kraslot dat ik van een vriendin kreeg. Een paars kartonnetje. Inclusief glimmend zilverlaagje een knaak waard, zonder zilver iets tussen niets en honderdduizend gulden. Ooit nam ik mij voor bij voldoende winst onmiddellijk af te reizen naar een warm land.

Op het moment dat ik Beatrix op de zilverlaag zet, zit ik al in een vliegtuig met warme bestemming. Wat dan te doen met eventueel prijzengeld? Terug uit Spanje zou ik een espresso-apparaat kopen. Geen doordruppelding van Braun, maar een echte Zanetti.

In de hal van Bouwkunde zou een knalrode bar worden gebouwd waarachter een lieftallig hertje voor twee kwartjes koffie schonk in een keramisch kopje. Melk werd onder hoge druk in het kopje geschuimd, suiker met lange lepels uit glimmend metaal geschept. Vuilnisbakken bezweken onder het gewicht van weggegooide milieumokken.

Eerste vakje opengekrast: honderdduizend gulden. Tweede vakje: weer honderdduizend. Drie vakjes open: een gratis lot. Geen espresso-apparaat, maar nog altijd op weg naar een warm strand met recht op een nieuw kartonnetje.

Vanaf een grote rol scheurt de tabakspecialist een paar weken later een nieuwe Zevenklapper af. Nieuw zilver, nieuwe kansen. Ook toen vroeg ik mij nog niet af waarom het kartonnetje Zevenklapper heet. Ook toen zag ik nog niet de tekst: ,,Kras alle vakjes open, ook uw zevende kans.”

Om onduidelijke redenen dacht ik dat van de Zevenklapper slechts drie vakjes mochten worden weggekrast. Drie teleurstellende krassen later maakte iemand mij attent op de tekst. Vier vakjes verder was de espressobalie verder weg dan ooit. Tevens drong het besef door dat met het inleveren van het vorige lot vier met zilver bedekte vakjes bij de tabakspecialist waren beland.

De kans dat de man onder het resterende zilver honderdduizend gulden heeft gevonden is niet heel groot. Feit blijft wel dat de tabakszaak aan de Brabantse Turfmarkt sinds kort een nieuwe eigenaar heeft en de koffie bij Bouwkunde nog steeds naar slootwater smaakt.

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.