Zonder ervaring honderd kilometer roeien: ‘Deels op kracht, deels op karakter’

Leiderdorp, zeven uur ’s ochtends. Bij studentenroeivereniging Asopos de Vliet maakt roeiploeg ViciMetro&Co zich te midden van een wirwar van boten, riemen, roeiers en toeschouwers op voor de Ringvaart Regatta: een jaarlijkse roeitocht van honderd kilometer, georganiseerd door de Delftse studentenroeivereniging Laga.

Alle negen roeisters – drie van Virgiel, zes van het Delftse studentencorps DSC – hebben ondanks de zenuwen lekker geslapen en goed gegeten. In de boot gaat twee liter water per persoon mee. De volgauto, die meerijdt en bij elke stop aanwezig is, is volgepakt met bananen, krentenbollen, fruitrepen, Apekoppen en setjes reservekleding. Het enthousiasme overheerst. “We hebben zo lang toegewerkt naar deze dag. We gaan knallen!”

Tot zes maanden terug had Noor noch Roos, Vivian, Maud, Sanne, Lotte, Inge, Janna of Elske ooit in een roeiboot gezeten. Toch meldden ze zich vorig najaar aan voor de Laga Ringvaart-opvang, waardoor ze voor hun trainingen gebruik konden maken van de faciliteiten en expertise van de roeiers aan de Schie. De ploegnaam werd een combinatie van de drie vertegenwoordigde jaarclubs Vici, Metro en Cordero.

Zelfopgelegd trainingsschema

Voor even namen ze een break van het normale studentenleven en werkten ze samen toe naar één doel: ‘deels op kracht, deels op karakter’ de Ringvaart Regatta uitroeien. Het ging er serieus aan toe, beaamt coach Emmanuel. “Wij hebben ze niet per se een schema meegegeven, maar ze hebben zichzelf wel een schema opgelegd. Twee keer per week roeien, daarnaast nog sporten, twee maanden geen alcohol. We zijn hartstikke trots.”

Het kersverse roeiteam besloot de inspanningen te verbinden aan een goed doel: de Stichting ALS Nederland, om geld in te zamelen voor bestrijding van de ziekte waar enkelen van hen in hun nabije omgeving mee te maken hebben. Het leverde de stichting woensdag ruim vierduizend euro op.

Als het negental om kwart voor acht – ruim een half uur later dan gepland – van de kant afzet, hebben ze een roeitocht van de honderd kilometer voor de boeg. Vanuit Leiderdorp loopt de route eerst omhoog, tot net onder Schiphol, om daarna via Haarlem weer af te zakken naar Leiden en vanuit daar door te roeien naar de finish bij Lijm & Cultuur in Delft. 154 boten liggen er dit jaar aan de start, variërend van achten als ViciMetro&Co (acht roeiers met een stuurvrouw/-man) tot skiffs (smalle eenmansboot).

Meewind

Het weer kan nauwelijks beter, al vrezen de dames wel een beetje voor de hitte op het midden van de dag. De relatief harde noordenwind is héél goed nieuws: de eerste dertig kilometer hebben de roeiers tegenwind, maar vanaf de 39 kilometer-stop in Zwanenburg blaast de wind hen consequent richting de finishlijn in Delft.

De eerste stop in Aalsmeer, 25 kilometer na de start, laat ViciMetro&Co aan zich voorbij gaan (‘Was druk en we waren nog niet echt moe’). Pas in Zwanenburg nemen ze pauze. Het valt ze tot nu toe ‘best wel mee’. Alleen hun handen hebben flink te lijden: de blaren zijn nóg groter en pijnlijker geworden.

Ook tijdens de volgende pauze in Lisse, twintig kilometer verderop, zijn de dames onvermoed positief. De ‘héél erg lekkere’ meewind sinds Zwanenburg zorgt ervoor dat ze inmiddels harder gaan dan in de trainingen. Er is nog geen sprake van ‘zieke vermoeidheid’, alleen wat kleine pijntjes.

Lachend de boot uit

Nadat de geplande stop in Leiden alleen bedoeld bleek voor noodgevallen (‘dat was wel even schakelen’) komt de boot na negentig kilometer om kwart voor zeven ’s avonds aan in Leidschendam. De roeisters zijn ‘heel blij om Leidschendam te zien’ – de pauzevrije dertig kilometer sinds Lisse hakte erin. Mede dankzij de stoet meefietsende en aanmoedigde familie en vrienden (tevens verzameld in een Whatsapp-groep met 243 deelnemers), komen ze alle negen lachend de boot uit.

Het is niet alleen dankzij de meefietsers dat de moed erin blijft, ook de box in de boot blijkt een gouden zet. “Mensen sturen motiverende berichtjes via Whatsapp, we draaien passende verzoeknummertjes als Pump It en Ferrari (vanwege de rode Laga-roeibladen).” Alles komt langs. “We kregen zelfs een acht minuten durend bericht met alleen maar slechte grappen. Je kunt niet weg, dus dat moet je dan wel afluisteren.” Hoewel ze nog goed in de race zitten (“alleen een beetje zere billen”), willen alle negen dames nu toch graag dat ook de laatste tien kilometer naar Lijm & Cultuur achter de rug is. “Zin in m’n eerste bierie!”

Nadat de roeisters onder luid gejuich vertrekken uit Leidschendam, vliegen de laatste kilometers voorbij. Geen pauze meer, niet eens voor een slokje water, alle negen zitten ze vol met adrenaline. Naarmate de finish dichterbij kruipt, worden de aanmoedigingen vanaf de kant luider en luider. Om de prestatie kracht bij te zetten, sluit de ploeg af met een eindsprint. Na vijfhonderd meter ‘keihard pompen’ is de finish daar. De riemen mogen neer, de ontlading is enorm, het gevoel euforisch.

Ringvaart-blik

Na zes maanden voorbereiding en een dag lang op het water is het voorbij. De boot moet terug naar de loods en het officiële Ringvaart-blik (ronde munt, gebruikelijke roeiersmedaille) is op zak. Op het huldigingsfeest bij Lijm & Cultuur drinken de roeisters bijna allemaal een paar biertjes, maar al gauw blijkt dat de vermoeidheid het wint van de overwinningsadrenaline. Die nacht slapen ze ‘als een baby’.

Volgend jaar laten ze de boot aan anderen die gek genoeg zijn. “Ik ga echt nooit meer roeien. Maar ik kan het iedereen aanraden, het is echt een geweldige ervaring.’’