Zigeuner met een zeecontainer

Precies de kruisbestuiving die kunstenaar Hans Kalliwoda graag mag zien.

Met kinderlijk enthousiasme bedient kunstenaar Hans Kalliwoda de stoere hijskraan in het nieuwe onderkomen van de polliniferoused container aan de Leeghwaterstraat 34. Het opschrift op de gevel stemt hem echter minder vrolijk. ,,Faculteit der bouwkunde, laboratorium productontwikkeling”, leest Kalliwoda. ,,Daar maak ik interfaculteit van. Dit opschrift is tekenend voor de TU Delft: iedereen blijft in zijn eigen gebouw en kijkt snobby neer op anderen.”

In de loods staat een turkoois gecoate zeecontainer die de basis vormt voor het ontwerp van een multifunctionele woonwerkruimte. Ruim veertig studenten van verschillende studierichtingen uit Delft, Rotterdam, Den Haag en Utrecht werkten aan het ontwerp. ,,Ik leer de studenten dat hun eigen denkwijze niet per se de beste is, dat er ook andere benaderingen bestaan. Ik voer studenten weg van hun normale gedachtegang om iets los te maken dat nauwelijks wordt gestimuleerd in het onderwijs: kruisbestuiving.”

Resultaat is een ontwerp voor een autarkisch bouwwerk dat duurzaam is, een onafhankelijke en intelligente energiehuishouding heeft, een modulair interieur en wereldwijd gratis kan communiceren. Bovendien kan de container zichzelf verheffen, zodat geen dure hijskraan nodig is om het gevaarte op een gehuurde truck te laden. Een lichtgewicht tentconstructie maakt het gevaarte geschikt voor verschillende klimaatomstandigheden. ,,Bovendien past een tent in iedere cultuur”, stelt de kunstenaar. ,,Zo voorkom je dat je in de Derde Wereld aan komt zetten met een hightech ding dat de indruk wekt dat je van Mars komt.”

,,Wanneer dit project honderd procent is uitgewerkt kan het veel losmaken”, verwacht Kalliwoda. Hij trekt een parallel met de ontwikkeling van de zeecontainer zelf. ,,Bedacht door een Amerikaanse vrachtwagenchauffeur die een decennium worstelde met zijn idee. En zie nu: het aangezicht van havens is voorgoed veranderd. Groot verschil is wel dat ik kunstenaar ben en geen ondernemer. Mijn doel is niet rijk te worden aan een uitvinding, maar mensen te inspireren.”

Kunsttrein

Het project heeft inmiddels aardig wat reacties opgeleverd. Zo maakte het onderdeel uit van de Architectuur Biënnale, werd het genomineerd voor de Ode aan de Techniek-prijs en schrijft het Scholierenlab binnenkort een prijsvraag uit voor het ontwerpen van een multifunctionele woonwerkruimte op basis van een standaard zeecontainer.

Een van de eerste locaties zal het Groenlandse Ilulissat zijn. ,,Daar staat ’s werelds grootste gletsjer”, weet Kalliwoda. ,,Van die gletsjer stroomt dagelijks evenveel zoet water de zee in als de stad New York in een heel jaar consumeert.” Bedoeling is dat het gevaarte doorreist naar andere Unesco Wereld Erfgoedlocaties in de elf verschillende klimaatzones van onze aarde.

,,Voorwaarde voor een locatie is dat het project onder patronage komt van een minister of een ander hooggeplaatst iemand”, stelt de kunstenaar. ,,Zonder die bescherming loop je tegen allerlei bureaucratische muren op en eindig je tussen wal en schip.”

Kalliwoda heeft ruime ervaring met schier onmogelijke projecten. Zo trok hij in de jaren tachtig door Europa met een speciale kunsttrein. ,,Ik reed naar een station, bleef daar een week of drie staan en organiseerde gedurende die tijd projecten voor de lokale bevolking. Met de resultaten daarvan en eventueel een extra wagon trok ik dan weer naar een volgend station. Aan het eind van het project was de trein negen wagons lang.”

De trein bestaat inmiddels niet meer, maar dat is hoe Kalliwoda het graag mag zien. ,,Ik ben een 21ste-eeuwse zigeuner”, vindt hij. ,,Ik breng inspiratie en cultuur voor de gewone mens om na een paar voorstellingen weer te vertrekken.”

Hans Kalliwoda hoopt in april met zijn polliniferoused container af te reizen naar de eerste Wereld Erfgoedlocatie in Groenland of Egypte.

www.blindpainters.org

Aan de Leeghwaterstraat 34 stopte afgelopen weekend een touringcar vol kunstenaars, ingenieurs en geïnteresseerden voor een pilsje en een praatje bij het polliniferoused container-project. Precies de kruisbestuiving die kunstenaar Hans Kalliwoda graag mag zien.

Met kinderlijk enthousiasme bedient kunstenaar Hans Kalliwoda de stoere hijskraan in het nieuwe onderkomen van de polliniferoused container aan de Leeghwaterstraat 34. Het opschrift op de gevel stemt hem echter minder vrolijk. ,,Faculteit der bouwkunde, laboratorium productontwikkeling”, leest Kalliwoda. ,,Daar maak ik interfaculteit van. Dit opschrift is tekenend voor de TU Delft: iedereen blijft in zijn eigen gebouw en kijkt snobby neer op anderen.”

In de loods staat een turkoois gecoate zeecontainer die de basis vormt voor het ontwerp van een multifunctionele woonwerkruimte. Ruim veertig studenten van verschillende studierichtingen uit Delft, Rotterdam, Den Haag en Utrecht werkten aan het ontwerp. ,,Ik leer de studenten dat hun eigen denkwijze niet per se de beste is, dat er ook andere benaderingen bestaan. Ik voer studenten weg van hun normale gedachtegang om iets los te maken dat nauwelijks wordt gestimuleerd in het onderwijs: kruisbestuiving.”

Resultaat is een ontwerp voor een autarkisch bouwwerk dat duurzaam is, een onafhankelijke en intelligente energiehuishouding heeft, een modulair interieur en wereldwijd gratis kan communiceren. Bovendien kan de container zichzelf verheffen, zodat geen dure hijskraan nodig is om het gevaarte op een gehuurde truck te laden. Een lichtgewicht tentconstructie maakt het gevaarte geschikt voor verschillende klimaatomstandigheden. ,,Bovendien past een tent in iedere cultuur”, stelt de kunstenaar. ,,Zo voorkom je dat je in de Derde Wereld aan komt zetten met een hightech ding dat de indruk wekt dat je van Mars komt.”

,,Wanneer dit project honderd procent is uitgewerkt kan het veel losmaken”, verwacht Kalliwoda. Hij trekt een parallel met de ontwikkeling van de zeecontainer zelf. ,,Bedacht door een Amerikaanse vrachtwagenchauffeur die een decennium worstelde met zijn idee. En zie nu: het aangezicht van havens is voorgoed veranderd. Groot verschil is wel dat ik kunstenaar ben en geen ondernemer. Mijn doel is niet rijk te worden aan een uitvinding, maar mensen te inspireren.”

Kunsttrein

Het project heeft inmiddels aardig wat reacties opgeleverd. Zo maakte het onderdeel uit van de Architectuur Biënnale, werd het genomineerd voor de Ode aan de Techniek-prijs en schrijft het Scholierenlab binnenkort een prijsvraag uit voor het ontwerpen van een multifunctionele woonwerkruimte op basis van een standaard zeecontainer.

Een van de eerste locaties zal het Groenlandse Ilulissat zijn. ,,Daar staat ’s werelds grootste gletsjer”, weet Kalliwoda. ,,Van die gletsjer stroomt dagelijks evenveel zoet water de zee in als de stad New York in een heel jaar consumeert.” Bedoeling is dat het gevaarte doorreist naar andere Unesco Wereld Erfgoedlocaties in de elf verschillende klimaatzones van onze aarde.

,,Voorwaarde voor een locatie is dat het project onder patronage komt van een minister of een ander hooggeplaatst iemand”, stelt de kunstenaar. ,,Zonder die bescherming loop je tegen allerlei bureaucratische muren op en eindig je tussen wal en schip.”

Kalliwoda heeft ruime ervaring met schier onmogelijke projecten. Zo trok hij in de jaren tachtig door Europa met een speciale kunsttrein. ,,Ik reed naar een station, bleef daar een week of drie staan en organiseerde gedurende die tijd projecten voor de lokale bevolking. Met de resultaten daarvan en eventueel een extra wagon trok ik dan weer naar een volgend station. Aan het eind van het project was de trein negen wagons lang.”

De trein bestaat inmiddels niet meer, maar dat is hoe Kalliwoda het graag mag zien. ,,Ik ben een 21ste-eeuwse zigeuner”, vindt hij. ,,Ik breng inspiratie en cultuur voor de gewone mens om na een paar voorstellingen weer te vertrekken.”

Hans Kalliwoda hoopt in april met zijn polliniferoused container af te reizen naar de eerste Wereld Erfgoedlocatie in Groenland of Egypte.

www.blindpainters.org