Woonprotest: ‘Help, mijn huur is hoger dan EWI’

Nog geen uur voor aanvang van de demonstratie kwam de regen met bakken uit de lucht. Toch weerhoudt het tientallen mensen niet samen te komen in het Poptapark. Met protestborden en vlaggen spreken ze zich luid en duidelijk uit tegen de wooncrisis. Zo ook leden van de politieke partij Stip. Vooral hun bord met de leus ‘Help, mijn huur is hoger dan EWI’, springt in het oog.

Laat studenten niet stikken
Terwijl de laatste bezoekers een plekje zoeken in het drassige gras betreedt Jim Jansen, een van de organisatoren van de Delftse woonactie, het podium. Hij legt uit dat ‘we’ hier vandaag staan omdat er in heel Nederland een wooncrisis aan de gang is. Ook in Delft.

Wachtlijsten voor sociale huurwoningen zijn lang en het aanbod betaalbare woningen slinkt. Als voorbeeld noemt hij de voor studenten en minima onbetaalbare woningen in Nieuw Delft. Het aanbod in deze nieuwbouwwijk – op steenworp afstand van de protestlocatie – bestaat overwegend uit koop- en huurwoningen in het midden- en hoge segment.

Eisen
Net als andere woonprotesten in het land onderschrijft ook de Delftse woonactie het Woonmanifest. Hierin staan actiepunten waarmee de landelijke overheid de woningcrisis kan aanpakken. Jansen somt alle punten onder instemmend gejoel en applaus op.

Daar blijft het niet bij. Want terwijl de vlaggen van politieke partijen Bij1, GroenLinks en Stip hoorbaar wapperen, presenteert hij eisen specifiek voor de gemeente Delft. Jansen kijkt een aantal van de aanwezige politici aan. “Gemeenteraad, luisteren jullie mee?

Stop gentrificatie, Delft hoeft niet aantrekkelijker te worden voor uitwas van Rotterdam en Den Haag, maar moet woonbaar zijn voor de mensen die er nu wonen. Bescherm de sociale huur, verbeter toegankelijkheid en laat studenten niet stikken. “Zorg dat iedereen die hier wil studeren hier ook kan wonen. Bouw genoeg groepswoningen voor studenten, niet alleen studio’s. Communiceer het woningprobleem duidelijker naar toekomstige (internationale) studenten en start met het bouwen van meer woningen op de campus.”

Hij eindigt met een directe oproep aan het college van bestuur van de TU Delft. “Neem verantwoordelijkheid voor de studenten die de universiteit aantrekt en maak de huisvesting van studenten een topprioriteit.”

Jubelton
Hoewel de demonstratie zich vooral richt op de verliezers van deze wooncrisis, spreken ook de ‘winnaars’ het aanwezige publiek toe. Een van hen is Delftenaar Nina. Geboren en getogen in een gezin onder de armoedegrens, was het kopen van een eigen huis nooit een realistisch gegeven. Toch woont ze nu in een koophuis. “Ik ben rijk getrouwd”, luidt de verklaring. “Mijn man komt uit de rijke sociale klasse, studeerde af zonder schuld en zijn ouders konden een jubelton schenken toen wij een huis zochten.”

^{Tientallen mensen waren aanwezig tijdens de Delftse woonactie in het Poptapark.}

“Maar ondanks het feit dat jij een fijn dak boven je hoofd hebt, kun je nog steeds helpen. Uit solidariteit.” Nina vertelt over haar buren, internationale studenten die met zijn drieën 1.970 euro per maand aftikken voor een woning waar zij 650 euro per maand aan hypotheek voor betaalt.
“Mijn man heeft de pandjesbrigade (organisatie die de veiligheid van panden en woningen in de stad controleert) op ze afgestuurd en de studenten op het huurloket gewezen. Uiteindelijk kregen ze een kleine huurverlaging en werd er onderhoud gepleegd. Dit kun jij ook doen. Laten wij, tot de overheid actie onderneemt, de winst van huisjesmelkers stelen door solidair te zijn en vrienden en buren te helpen waar het kan.”

“Hoe laat is het?”, vraagt ze de aanwezigen.
“Solidariteit!”, reageren ze luidkeels.

Mars
De demonstratie eindigt met een mars richting het centrum. Onderweg trekt de groep veel bekijks. Enkele bewoners van Nieuw Delft kijken vanaf hun balkons nieuwsgierig toe terwijl de stoet demonstranten langs de nieuwbouwcomplexen trekt.

^{De mars richting het centrum werd begeleid door politie en handhaving.}