Campus

Wolbodo

Willem-Jan Zwanenburg Bij ‘mensenvereniging’ Wolbodo geen oude koelkasten met lang verlopen garantietermijnen, giftige koelvloeistof of inhoud waarvan de houdbaarheidsdatum nog het Hogeschool-tijdperk aangeeft.

,,Ze waren er vroeger wel”, leggen studenten Lennard van der Hulst en Henk Hogeweg uit. ,,Die oude kasten waren veel spannender. Daar stopte iedereen z’n eigen troep in. Dat mocht van de Keuringsdienst niet in de koelkast in de keuken.”

In de keuken staat een betrekkelijk nieuwe, meer-dan-manshoge Miele-koelkast gevuld met ingrediënten voor de eettafel. Het grote vriesgedeelte reikt tot de navel. ,,Op de een of andere manier stinkt deze koelkast altijd. We hebben al van alles geprobeerd om het te verhelpen.”

De kast biedt geen onderdak aan de drankvoorraad. Daarvoor staan achterin het Wolbodo-pand twee nieuwe Liebherr-koelkasten. Ze zijn identiek. Zó identiek, dat de verlichting het tegelijkertijd in beide kasten heeft begeven. Of toch niet. ,,Waarschijnlijk doet ergens een stukje stroom het niet”, verzucht tiendejaars civiel Hogeweg. Hij voelt aan het witte, moderne, Duits-degelijke interieur van de koelkast. ,,Hij voelt ook niet erg koud aan.” Een vlugge blik in de meterkast wijst uit dat er geen stoppen zijn gesprongen. Ook een klap tegen de verlichting werkt niet.

Achter de twee glazen deuren pronken vijfentwintig soorten bier. Voor het grootste deel onbekende bieren met hoge alcoholpromillages. ,,Normaal staat in de ene normaal bier en in de ander fris, maar we hadden gisteravond bieravond, vandaar”, zegt Van der Hulst.

,,We hebben hier Leeuw-bier (‘uit Valkenburg sinds 1886’)”, vertelt Hogeweg. ,,Met de vertegenwoordiger van dat bier hadden we mondeling afgesproken dat we het een aantal jaar zouden afnemen. Daarna zouden we een poet geld en koelkasten krijgen. Maar de vrijgevige vertegenwoordiger verliet Leeuw en toen wist niemand meer van de afspraken. Via de drankhandel hebben we toen deze koelkasten geregeld.”

De koelers zijn geen eigendom van Wolbodo. De vereniging leent ze van de drankhandel, omdat ze ‘niet zo houden van eigendom’. ,,Dan moet je ze zelf repareren enzo.” Nu moet er dus gebeld worden voor de lampjes.

Bij ‘mensenvereniging’ Wolbodo geen oude koelkasten met lang verlopen garantietermijnen, giftige koelvloeistof of inhoud waarvan de houdbaarheidsdatum nog het Hogeschool-tijdperk aangeeft. ,,Ze waren er vroeger wel”, leggen studenten Lennard van der Hulst en Henk Hogeweg uit. ,,Die oude kasten waren veel spannender. Daar stopte iedereen z’n eigen troep in. Dat mocht van de Keuringsdienst niet in de koelkast in de keuken.”

In de keuken staat een betrekkelijk nieuwe, meer-dan-manshoge Miele-koelkast gevuld met ingrediënten voor de eettafel. Het grote vriesgedeelte reikt tot de navel. ,,Op de een of andere manier stinkt deze koelkast altijd. We hebben al van alles geprobeerd om het te verhelpen.”

De kast biedt geen onderdak aan de drankvoorraad. Daarvoor staan achterin het Wolbodo-pand twee nieuwe Liebherr-koelkasten. Ze zijn identiek. Zó identiek, dat de verlichting het tegelijkertijd in beide kasten heeft begeven. Of toch niet. ,,Waarschijnlijk doet ergens een stukje stroom het niet”, verzucht tiendejaars civiel Hogeweg. Hij voelt aan het witte, moderne, Duits-degelijke interieur van de koelkast. ,,Hij voelt ook niet erg koud aan.” Een vlugge blik in de meterkast wijst uit dat er geen stoppen zijn gesprongen. Ook een klap tegen de verlichting werkt niet.

Achter de twee glazen deuren pronken vijfentwintig soorten bier. Voor het grootste deel onbekende bieren met hoge alcoholpromillages. ,,Normaal staat in de ene normaal bier en in de ander fris, maar we hadden gisteravond bieravond, vandaar”, zegt Van der Hulst.

,,We hebben hier Leeuw-bier (‘uit Valkenburg sinds 1886’)”, vertelt Hogeweg. ,,Met de vertegenwoordiger van dat bier hadden we mondeling afgesproken dat we het een aantal jaar zouden afnemen. Daarna zouden we een poet geld en koelkasten krijgen. Maar de vrijgevige vertegenwoordiger verliet Leeuw en toen wist niemand meer van de afspraken. Via de drankhandel hebben we toen deze koelkasten geregeld.”

De koelers zijn geen eigendom van Wolbodo. De vereniging leent ze van de drankhandel, omdat ze ‘niet zo houden van eigendom’. ,,Dan moet je ze zelf repareren enzo.” Nu moet er dus gebeld worden voor de lampjes.

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.