In de middeleeuwen beheersten beulen de kunst van het snijden en brandmerken tot in de puntjes. Dat blijkt uit wiskundig onderzoek van dr.ir. Fred Vermolen van Elektrotechniek, Wiskunde en Informatica.
Sinds enkele jaren maakt Vermolen samen met biomechanici van de universiteit van Zaragoza (Spanje) wiskundige modellen voor wondheling.
Onlangs ontdekte Vermolen iets wat ook vanuit historisch oogpunt interessant is.
“Stervormige wonden – zoals vroeger veelvuldig aangebracht tijdens martelingen – blijken twee á driemaal minder snel te helen dan ronde of langwerpige verwondingen van vergelijkbare grootte”, aldus Vermolen.
“Hoe snel een wond geneest is onder meer afhankelijk van de kromming van de wond”, legt de wiskundige uit. “Rondom het hart van een zeestervormige wond is die kromming negatief. Dat betekent dat huidcellen die zich daar verplaatsen vanuit het gezonde weefsel naar de wond zich moeten verdelen over een groot oppervlak. Het duurt daardoor langer voordat de wond dichtgroeit.”
Het doel van het wondenonderzoek is uiteraard niet om middeleeuwse martelpraktijken te verklaren. Met hun modellen hopen Vermolen en zijn Spaanse collega’s de chirurgie een stapje verder te helpen.
Zo zijn er bepaalde hormonen die toegediend kunnen worden om wonden sneller te laten helen. Maar dat moet met mate gebeuren, anders werken de hormonen averechts. De wiskundige modellen moeten inzicht in dit proces geven.
Hebben virtuele conferenties de toekomst? “Ja”, zegt Rogers Wod’Olobo Okot-Uma, die promoveert op een voorstel voor een virtueel conferentiesysteem. Hij kwam tot dat voorstel na analyse van de manier waarop informatie-uitwisseling op internationale conferenties plaatsvindt. Hij bekeek daarvoor de manier waarop overleg op internet plaatsvindt en hoe informatie bij terrorismebestrijding na 9/11 virtueel werd uitgewisseld.
Sinds enkele jaren maakt Vermolen samen met biomechanici van de universiteit van Zaragoza (Spanje) wiskundige modellen voor wondheling.
Onlangs ontdekte Vermolen iets wat ook vanuit historisch oogpunt interessant is.
“Stervormige wonden – zoals vroeger veelvuldig aangebracht tijdens martelingen – blijken twee á driemaal minder snel te helen dan ronde of langwerpige verwondingen van vergelijkbare grootte”, aldus Vermolen.
“Hoe snel een wond geneest is onder meer afhankelijk van de kromming van de wond”, legt de wiskundige uit. “Rondom het hart van een zeestervormige wond is die kromming negatief. Dat betekent dat huidcellen die zich daar verplaatsen vanuit het gezonde weefsel naar de wond zich moeten verdelen over een groot oppervlak. Het duurt daardoor langer voordat de wond dichtgroeit.”
Het doel van het wondenonderzoek is uiteraard niet om middeleeuwse martelpraktijken te verklaren. Met hun modellen hopen Vermolen en zijn Spaanse collega’s de chirurgie een stapje verder te helpen.
Zo zijn er bepaalde hormonen die toegediend kunnen worden om wonden sneller te laten helen. Maar dat moet met mate gebeuren, anders werken de hormonen averechts. De wiskundige modellen moeten inzicht in dit proces geven.
Comments are closed.