Wiscit

Het zijn geen Oras of Aag partijbonzen, maar studenten van Wiscit; een afkorting van de flitsende naam ‘Webgericht Interdisciplinair Studenten Chipcard Innovatie Team’.

De studenten hebben, als eerste in Nederland, een computersysteem ontwikkeld waarmee kiezers met behulp van een chipcard via elke willekeurige computer met een internetaansluiting hun stem kunnen uitbrengen. Het Ministerie van Binnenlandse Zaken kijkt met argusogen mee, want Roger van Boxtel heeft aan het eind van het vorige millennium beloofd dat de volgende verkiezingen via het internet zouden plaatsvinden.

De deelnemers aan het experiment worden onthaald op toastjes en blikjes cola. Voor niks gaat immers de zon op. Als ze hun stem hebben uitgebracht, een evaluatieformulier hebben ingevuld en hun campuscard weer hebben laten resetten, krijgen ze als klap op de vuurpijl een Heineken promotietas met daarin vier magneetdoppen, een flessenopener, een pen en een bestellijst voor andere bierparafernalia.

Voor één van de whizzkids is het project tevens zijn afstudeeronderwerp. ,,Eigenlijk moet je hem even spreken”, zegt een collega. De afstudeerder houdt zich op dat moment echter met andere zaken bezig. Hij staat midden in de hal omringd door een groep studentes die hij probeert over te halen mee te doen aan het experiment. Even later komt hij aanlopen met een slachtoffer in zijn kielzog: ,,Hier, ik heb weer een vrouw voor je geregeld.”

De studenten zijn trots op hun product. Een enkele vraag leidt tot een stortvloed van technische informatie over servers, systeembeveiliging en cryptografische processen. Dit experiment is alleen bedoeld om de laatste fouten eruit te halen. Over twee weken volgt de echte test in samenwerking met de TU. Aan de hand daarvan bepaalt de universiteit of het systeem zal worden toegepast bij de studentenraadverkiezingen in mei.

Na afloop zijn de organisatoren tevreden. Echte problemen hebben zich niet voorgedaan, afgezien van een paar kapotte capuscards. Meer dan honderd studenten hebben meegedaan, ruim twee keer zoveel als het aantal waarop ze hadden gerekend. Nu maar hopen dat de echte studentenraadverkiezingen net zo’n hoge opkomst zullen hebben.

,,Wil je ons helpen ons computersysteem te testen?” Een groepje geestdriftige studenten met identieke T-shirts klampt alle bezoekers van de aula aan om hen over te halen hun campuscard in een gleuf te duwen en een virtuele stem op de studentenraad uit te brengen. Het zijn geen Oras of Aag partijbonzen, maar studenten van Wiscit; een afkorting van de flitsende naam ‘Webgericht Interdisciplinair Studenten Chipcard Innovatie Team’.

De studenten hebben, als eerste in Nederland, een computersysteem ontwikkeld waarmee kiezers met behulp van een chipcard via elke willekeurige computer met een internetaansluiting hun stem kunnen uitbrengen. Het Ministerie van Binnenlandse Zaken kijkt met argusogen mee, want Roger van Boxtel heeft aan het eind van het vorige millennium beloofd dat de volgende verkiezingen via het internet zouden plaatsvinden.

De deelnemers aan het experiment worden onthaald op toastjes en blikjes cola. Voor niks gaat immers de zon op. Als ze hun stem hebben uitgebracht, een evaluatieformulier hebben ingevuld en hun campuscard weer hebben laten resetten, krijgen ze als klap op de vuurpijl een Heineken promotietas met daarin vier magneetdoppen, een flessenopener, een pen en een bestellijst voor andere bierparafernalia.

Voor één van de whizzkids is het project tevens zijn afstudeeronderwerp. ,,Eigenlijk moet je hem even spreken”, zegt een collega. De afstudeerder houdt zich op dat moment echter met andere zaken bezig. Hij staat midden in de hal omringd door een groep studentes die hij probeert over te halen mee te doen aan het experiment. Even later komt hij aanlopen met een slachtoffer in zijn kielzog: ,,Hier, ik heb weer een vrouw voor je geregeld.”

De studenten zijn trots op hun product. Een enkele vraag leidt tot een stortvloed van technische informatie over servers, systeembeveiliging en cryptografische processen. Dit experiment is alleen bedoeld om de laatste fouten eruit te halen. Over twee weken volgt de echte test in samenwerking met de TU. Aan de hand daarvan bepaalt de universiteit of het systeem zal worden toegepast bij de studentenraadverkiezingen in mei.

Na afloop zijn de organisatoren tevreden. Echte problemen hebben zich niet voorgedaan, afgezien van een paar kapotte capuscards. Meer dan honderd studenten hebben meegedaan, ruim twee keer zoveel als het aantal waarop ze hadden gerekend. Nu maar hopen dat de echte studentenraadverkiezingen net zo’n hoge opkomst zullen hebben.