“… slapen in een kunstwerk?” vraag ik aan een jongen met een leuk Kraftwerk-shirtje. Slapen in een kunstwerk is een onderdeel van het Rotterdamse festival Motel Mozaique en de jongen in het Kraftwerk-shirt is IO-student Harry van Mierloo.
Delen
br />
Hij durft wel mee, dus staan we zaterdag bij de incheckbalie van het speciale Gemeentehotel in pakhuis Las Palmas. Geen idee waar we zullen belanden, vorige jaren bouwde Motel Mozaique voor zijn bezoekers fluisterbedden, metershoge stapelbedden en Japanse kubushotels. Dit jaar blijkt het kunstgehalte niet in de speciale bedden te zitten, maar in het concept van het Gemeentehotel. In een immense hal staan overal bedden: veel gewone ziekenhuisbedden, maar ook een Arabische hoek, bedden op een verhoging en een paar prachtige suites. Niet alleen de festivalbezoekers slapen hier vannacht, ook zwervers en illegalen.
Harry en ik krijgen een stapelbed dat gedoneerd is door een Rotterdams gezin. Harry mijmert over de gevolgen: de twee kids sip op de grond in een slaapzakje, omdat mamma zo nodig mee moet doen aan een leuk kunstproject.
Bij ons bed hoort een Afrikaans ontbijt. Hm, zou dat soms geen eten betekenen?
We droppen onze spullen en duiken in het festijn. Voordat we uren later terugkeren op onze slaapplek laten we ons rondrijden in een bakbrommer, zien IJslandse performances, luisteren naar het verhaal van ‘De Vliegende Hollander’ tussen verwarmingsbuizen en dansen ons gek op een Franse funkband.
Als we uitgeput terugkomen bij ons trieste stapelbedje, trilt alles om ons heen door de muziek van Club Las Palmas. Zwervers snurken, yuppen mopperen. Wij vallen na een minuut in slaap.
Een paar uur later worden we wakker van muziek. We blijven nog even liggen en wachten op ons Afrikaanse ochtendmaal. Om ons heen krijgt iedereen ontbijt op bed met broodjes en jus d’orange. Anderen ontbijten in het Hilton, horen we. Ons Afrikaanse ontbijt is heus heel lekker, beweren doorgewinterde kunstwerkbeslapers: kippenpoten en gebakken aardappelen. We gruwelen en halen een kopje thee.
Om elf uur ziet Harry in de verte een Afrikaanse vrouw in bonte jurk. Even later eten we oliebollen en stokbrood. De pan met bonen slaan we even over, maar Harry is tevreden. Een paar uurtjes later pingelt hij de schrik weg op een orgeltje in galerie Tent.
De uitdaging: Slapen in een kunstwerk, Motel Mozaique (jaarlijks in april).
Kosten: _ 47,50, voor toegang tot het festival en overnachten.
Fun factor: *****
Fear factor: **
www.motelmozaique.nl . .
“… slapen in een kunstwerk?” vraag ik aan een jongen met een leuk Kraftwerk-shirtje. Slapen in een kunstwerk is een onderdeel van het Rotterdamse festival Motel Mozaique en de jongen in het Kraftwerk-shirt is IO-student Harry van Mierloo.
Hij durft wel mee, dus staan we zaterdag bij de incheckbalie van het speciale Gemeentehotel in pakhuis Las Palmas. Geen idee waar we zullen belanden, vorige jaren bouwde Motel Mozaique voor zijn bezoekers fluisterbedden, metershoge stapelbedden en Japanse kubushotels. Dit jaar blijkt het kunstgehalte niet in de speciale bedden te zitten, maar in het concept van het Gemeentehotel. In een immense hal staan overal bedden: veel gewone ziekenhuisbedden, maar ook een Arabische hoek, bedden op een verhoging en een paar prachtige suites. Niet alleen de festivalbezoekers slapen hier vannacht, ook zwervers en illegalen.
Harry en ik krijgen een stapelbed dat gedoneerd is door een Rotterdams gezin. Harry mijmert over de gevolgen: de twee kids sip op de grond in een slaapzakje, omdat mamma zo nodig mee moet doen aan een leuk kunstproject.
Bij ons bed hoort een Afrikaans ontbijt. Hm, zou dat soms geen eten betekenen?
We droppen onze spullen en duiken in het festijn. Voordat we uren later terugkeren op onze slaapplek laten we ons rondrijden in een bakbrommer, zien IJslandse performances, luisteren naar het verhaal van ‘De Vliegende Hollander’ tussen verwarmingsbuizen en dansen ons gek op een Franse funkband.
Als we uitgeput terugkomen bij ons trieste stapelbedje, trilt alles om ons heen door de muziek van Club Las Palmas. Zwervers snurken, yuppen mopperen. Wij vallen na een minuut in slaap.
Een paar uur later worden we wakker van muziek. We blijven nog even liggen en wachten op ons Afrikaanse ochtendmaal. Om ons heen krijgt iedereen ontbijt op bed met broodjes en jus d’orange. Anderen ontbijten in het Hilton, horen we. Ons Afrikaanse ontbijt is heus heel lekker, beweren doorgewinterde kunstwerkbeslapers: kippenpoten en gebakken aardappelen. We gruwelen en halen een kopje thee.
Om elf uur ziet Harry in de verte een Afrikaanse vrouw in bonte jurk. Even later eten we oliebollen en stokbrood. De pan met bonen slaan we even over, maar Harry is tevreden. Een paar uurtjes later pingelt hij de schrik weg op een orgeltje in galerie Tent.
De uitdaging: Slapen in een kunstwerk, Motel Mozaique (jaarlijks in april).
Kosten: _ 47,50, voor toegang tot het festival en overnachten.
Fun factor: *****
Fear factor: **
www.motelmozaique.nl . .
Comments are closed.