‘Wat als hij een mes had gehad?’

‘Houd de dief!’, roept een vrouw. De drie kamergenoten bedenken zich geen moment en gaan erachteraan.

Wat gebeurde er toen?

Van Vuren (26): “Ik was als eerste de kamer uit en zag meteen die vent de trap afdenderen. Ik blokkeerde de trap met mijn armen uit elkaar en ving hem op. Maar hij was dik en groot, zo’n één meter negentig. Zelf ben ik nog geen één meter zestig.”

Je kon hem dus niet houden.

“Ik kon hem alleen vertragen. Hij duwde me aan de kant. Mark ving me op, omdat hij achter me stond. Daarna rende die vent verder naar beneden. Mark en Edwin gingen erachteraan. Op de tweede verdieping konden ze hem pakken.”

Verzette hij zich?

Klein (28): “Helemaal niet. Hij bleef rustig staan. En hij ontkende dat hij iets gestolen had, of dat hij dat van plan was. Hij bleek inderdaad niets meegenomen te hebben. Maar die vrouw op de vijfde begon te schreeuwen, omdat ze hem aantrof in haar kamer. Hij hing een raar verhaal op toen ze vroeg wat hij moest. Tegen mij zei hij dat hij iemand van de schoonmaakdienst zocht, maar de naam die hij opgaf bleek helemaal niet te bestaan.”

Hebben jullie de politie gebeld?

Van Vuren: “Dat heb ik gedaan. De technische dienst heeft hem zolang in een zaaltje opgesloten. Later bleek hij een bekende van de politie te zijn. Ze konden bijna niet geloven dat ik hem had tegengehouden.”

Dat is ook nogal wat.

“Ik dacht er op dat moment niet over na. Normaal ben ik bang voor dieven. Thuis kijk ik vaak achter het douchegordijn of er iemand staat. Ik vind het ook gek om achter een dief aan te gaan. Wat als hij een mes had gehad? Ik weet niet of ik het nog een keer zou doen en ik weet ook niet of ik het gedaan had als ik alleen was geweest.”

Zijn jullie niet gewond geraakt?

“We hadden wel zere vingers na afloop en ik heb nog een week last gehad van mijn rug. Ed is die dag gelijk naar huis gegaan, omdat hij op zijn hoofd was gevallen. En verder zijn we goed geschrokken. We hebben die dag niet meer gewerkt.”
Heldhaftig hoor.

“Ja, we voelen ons best helden. Maar het is natuurlijk vooral erg dat het nodig was. Er wordt hier zoveel gestolen. Ik hoop dat dit voor iedereen een les is. Doe je deur altijd op slot en ga gillen als je een dief ziet.”

Promovendi waterbouwkunde Saskia van Vuren, Mark Klein en Edwin Elias hebben vorige week dinsdag net besloten dat ze niet gaan lunchen als ze gegil horen vanaf de vijfde verdieping van Civiele Techniek. ‘Houd de dief!’, roept een vrouw. De drie kamergenoten bedenken zich geen moment en gaan erachteraan.

Wat gebeurde er toen?

Van Vuren (26): “Ik was als eerste de kamer uit en zag meteen die vent de trap afdenderen. Ik blokkeerde de trap met mijn armen uit elkaar en ving hem op. Maar hij was dik en groot, zo’n één meter negentig. Zelf ben ik nog geen één meter zestig.”

Je kon hem dus niet houden.

“Ik kon hem alleen vertragen. Hij duwde me aan de kant. Mark ving me op, omdat hij achter me stond. Daarna rende die vent verder naar beneden. Mark en Edwin gingen erachteraan. Op de tweede verdieping konden ze hem pakken.”

Verzette hij zich?

Klein (28): “Helemaal niet. Hij bleef rustig staan. En hij ontkende dat hij iets gestolen had, of dat hij dat van plan was. Hij bleek inderdaad niets meegenomen te hebben. Maar die vrouw op de vijfde begon te schreeuwen, omdat ze hem aantrof in haar kamer. Hij hing een raar verhaal op toen ze vroeg wat hij moest. Tegen mij zei hij dat hij iemand van de schoonmaakdienst zocht, maar de naam die hij opgaf bleek helemaal niet te bestaan.”

Hebben jullie de politie gebeld?

Van Vuren: “Dat heb ik gedaan. De technische dienst heeft hem zolang in een zaaltje opgesloten. Later bleek hij een bekende van de politie te zijn. Ze konden bijna niet geloven dat ik hem had tegengehouden.”

Dat is ook nogal wat.

“Ik dacht er op dat moment niet over na. Normaal ben ik bang voor dieven. Thuis kijk ik vaak achter het douchegordijn of er iemand staat. Ik vind het ook gek om achter een dief aan te gaan. Wat als hij een mes had gehad? Ik weet niet of ik het nog een keer zou doen en ik weet ook niet of ik het gedaan had als ik alleen was geweest.”

Zijn jullie niet gewond geraakt?

“We hadden wel zere vingers na afloop en ik heb nog een week last gehad van mijn rug. Ed is die dag gelijk naar huis gegaan, omdat hij op zijn hoofd was gevallen. En verder zijn we goed geschrokken. We hebben die dag niet meer gewerkt.”
Heldhaftig hoor.

“Ja, we voelen ons best helden. Maar het is natuurlijk vooral erg dat het nodig was. Er wordt hier zoveel gestolen. Ik hoop dat dit voor iedereen een les is. Doe je deur altijd op slot en ga gillen als je een dief ziet.”