VVD keert zich tegen het rekeningrijden

Hofstra’s standpunt is opmerkelijk, omdat in het paarse regeerakkoord is afgesproken dat het kabinet een experiment met rekeningrijden zal starten. Hofstra licht zijn primeur toe: ,,Er is sinds gisteren geen regeerakkoord meer. Dus stappen wij af van het rekeningrijden.”

Zo heeft het ’tegen’ van Wiegel meteen gevolgen voor de forumdiscussie van de bestuurskundigen in de Delftse aula. Wat oorspronkelijk een gezapig gesprek voor vier heren onder leiding van Jan Terlouw zou worden, werd nu misschien wel het eerste verkiezingsdebat. Een debat tussen plaatsvervangers, omdat – alweer door de val van Paars 2 – de helft van de aangekondigde gasten onverwacht in de Tweede Kamer moest debatteren.

TU-hoogleraar ir. A.A.J. Pols vindt de liberale stellingname onlogisch. ,,De VVD is altijd voor het prijsmechanisme. Dus is het vreemd om dan tegen rekeningrijden te zijn. Net zoals je in Nederland voor zaken als de telefoon en elektriciteit betaalt, is het noodzakelijk dat de burger ook voor mobiliteit met de juiste prijs geconfronteerd wordt. Het is belangrijk dat men de werkelijke prijs doorberekent aan de gebruiker.” De hoogleraar bepleit het invoeren van rekeningrijden in combinatie met een ‘upgrading‘ van het Nederlandse wegennet.

Oppositiepartij SP is tegen het rekeningrijden. Het argument daarbij is verrassend: ,,Infrastructuur blijft in Nederland waarschijnlijk altijd een schaars goed. Files zijn op zich al een reguleringsmechanisme, want wie geen zin heeft, gaat niet in die file staan”, stelt SP-afgevaardigde Jansen. ,,Rekeningrijden maakt de files niet korter, alleen mensen die het niet kunnen betalen worden er de dupe van en kunnen zich die mobiliteit niet meer veroorloven.” Jansen vindt dit een essentieel punt. ,,Het zou een hoofdzaak tijdens de komende verkiezingen moeten zijn.”

Tot slot probeert forumleider Terlouw in praktijk te brengen wat eerder die week tot een kabinetscrisis leidde: hij vraagt de in de zaal aanwezige bestuurskundigen om te stemmen over het rekeningrijden. Inderdaad, een klein referendum. Daarbij is het interessant dat ruim de helft van de zaal denkt dat rekeningrijden helpt, maar dat slechts twintig procent van het deskundige publiek vóór rekeningrijden is. Terlouw concludeert: ,,Rekeningrijden is bij deze dus afgeschoten.”

Hofstra’s standpunt is opmerkelijk, omdat in het paarse regeerakkoord is afgesproken dat het kabinet een experiment met rekeningrijden zal starten. Hofstra licht zijn primeur toe: ,,Er is sinds gisteren geen regeerakkoord meer. Dus stappen wij af van het rekeningrijden.”

Zo heeft het ’tegen’ van Wiegel meteen gevolgen voor de forumdiscussie van de bestuurskundigen in de Delftse aula. Wat oorspronkelijk een gezapig gesprek voor vier heren onder leiding van Jan Terlouw zou worden, werd nu misschien wel het eerste verkiezingsdebat. Een debat tussen plaatsvervangers, omdat – alweer door de val van Paars 2 – de helft van de aangekondigde gasten onverwacht in de Tweede Kamer moest debatteren.

TU-hoogleraar ir. A.A.J. Pols vindt de liberale stellingname onlogisch. ,,De VVD is altijd voor het prijsmechanisme. Dus is het vreemd om dan tegen rekeningrijden te zijn. Net zoals je in Nederland voor zaken als de telefoon en elektriciteit betaalt, is het noodzakelijk dat de burger ook voor mobiliteit met de juiste prijs geconfronteerd wordt. Het is belangrijk dat men de werkelijke prijs doorberekent aan de gebruiker.” De hoogleraar bepleit het invoeren van rekeningrijden in combinatie met een ‘upgrading‘ van het Nederlandse wegennet.

Oppositiepartij SP is tegen het rekeningrijden. Het argument daarbij is verrassend: ,,Infrastructuur blijft in Nederland waarschijnlijk altijd een schaars goed. Files zijn op zich al een reguleringsmechanisme, want wie geen zin heeft, gaat niet in die file staan”, stelt SP-afgevaardigde Jansen. ,,Rekeningrijden maakt de files niet korter, alleen mensen die het niet kunnen betalen worden er de dupe van en kunnen zich die mobiliteit niet meer veroorloven.” Jansen vindt dit een essentieel punt. ,,Het zou een hoofdzaak tijdens de komende verkiezingen moeten zijn.”

Tot slot probeert forumleider Terlouw in praktijk te brengen wat eerder die week tot een kabinetscrisis leidde: hij vraagt de in de zaal aanwezige bestuurskundigen om te stemmen over het rekeningrijden. Inderdaad, een klein referendum. Daarbij is het interessant dat ruim de helft van de zaal denkt dat rekeningrijden helpt, maar dat slechts twintig procent van het deskundige publiek vóór rekeningrijden is. Terlouw concludeert: ,,Rekeningrijden is bij deze dus afgeschoten.”