Vouwen en gooien

Ganeff (21, derdejaars Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek) baalt een paar dagen na het WK Paper Wing in Salzburg nog wel een beetje. Hij miste de finale ondanks twee ‘best verre’ worpen met zijn papieren vliegtuigje. “Ik gooide twee keer zeker zo’n 35 meter en dat was de eis om mee te mogen doen in de finale. Mijn vliegtuigje kwam alleen beide keren net buiten de lijn en daardoor waren mijn worpen ongeldig. Echt pech. Balen.”
Hij zag vervolgens een Kroaat met de hoofdprijs aan de haal gaan en een Amerikaan tweede worden. Het leed werd wat verzacht door de spectaculaire manier waarop dat ging. “Ze zaten dicht tegen het wereldrecord aan, een metertje of zestig.”
Met zijn plek op het WK kwam Ganeff overigens veel verder dan hij aanvankelijk voor mogelijk hield. Hij ging de strijd in de voorronde in elk geval onbevangen aan. “Ik heb voor het eerst meegedaan. Echt voor de lol. Eerst nam ik het ook absoluut niet serieus. Eerlijk gezegd was ik nogal sceptisch bij een NK papieren vliegtuigjes gooien. Ik zag toevallig dat ze in de Aula bezig waren met de voorrondes en ben mee gaan doen. Toen bleek dat ik best goed gooide en naar het NK mocht.”
Wat heet ‘best goed gooide’. Ganeff kwalificeerde zich voor twee onderdelen van het NK: Aerobatics en Long Distance. Ook op zeven andere universiteiten werden voorrondes afgewerkt waarvan de winaars mochten deelnemen aan het kampioenschap.
Vervolgens kreeg het Paper Wing-evenement hem geleidelijk toch flink in de greep. Op weg naar het NK, dat 3 april in een hangar op voormalig vliegkamp Valkenburg werd gehouden, boog Ganeff zich al serieus over het ontwerp. “Vooraf bekeek ik hoe het zwaartepunt zou moeten liggen en maakte ik wat berekeningen. Maar meer dan een middagje denken, vouwen en gooien was het niet.”
Het betaalde zich op Valkenburg meteen uit. In een veld met tien concurrenten – “Allemaal studenten, maar niet allemaal TU’ers” – sloeg hij overtuigend toe. “Daar gooide ik 37,6 meter en dat bleek ongeveer 15 meter verder te zijn dan de nummer twee”. En een nationaal record. “Ik was verrast dat ik had gewonnen en kreeg het pas door toen er allemaal mensen op me af kwamen”, vertelt Ganeff. “Eigenlijk had ik vooraf geen idee hoe ver je normaal gooit met een papieren vliegtuigje. En mijn verwachting was dat de anderen wel wat verder zouden gooien.” Naast zijn winst op de Long Distance, veroverde hij een tweede plaats bij de Aerobatics. Dat leverde geen WK-startplek op, ‘maar wel twee kaartjes voor Dance Valley’.
Op weg naar het WK werd het nog serieuzer. “Ik heb twee keer sporthal De Veur in Zoetermeer ter beschikking gehad. Gratis. Toen ik vroeg of ik daar kon oefenen, wilden ze me wel sponsoren.” Ook verbeterde Ganeff, dankbaar leunend op zijn studie, zijn basismodel. “Ik maakte van mijn basismodel een aantal ontwerpen en die gooide ik. De beste daarvan verbeterde ik tot ik het ultieme ontwerp had. Daarbij veranderde ik steeds details. Het resultaat was een heel dun vliegtuigje, smal, met kleine vleugels. Het moet een beetje op speerwerpen lijken.”
Het missen van de finale op het WK werd grotendeels goedgemaakt door allerlei zaken rond het evenement. “Het was er heel gezellig. Er deden studenten uit 84 landen mee en ik ben uitgeweest met Russen. Rond het evenement waren er veel activiteiten en je verbleef in een viersterrenhotel met alles erop en eraan. Sauna, fitness …”.
Een aanrader voor anderen? “Zeker. Als ik over drie jaar nog student ben, doe ik weer mee. Je ontmoet mensen van over de hele wereld en wisselt adressen uit. Wil ik nu bijvoorbeeld naar Zuid-Afrika, dan heb ik daar al een logeeradres.”