Een indrukwekkende lijst titels % dat heeft de Duitse hoogleraar prof.dr.-ing.dr.-ing. honoris E.H. Christoph Reigber zeker. Maar dat zo veel titelgeweld niet altijd garant staat voor een vlekkeloze voorstelling bleek tijdens de jaarlijkse Stevin-lezing.
Delen
br />
Reigber was gevraagd zijn publiek % voornamelijk vips en grijze alumni % te trakteren op een verhaal over de nieuwste satellietmissie Grace. Daartoe raasde hij in sneltreinvaart door zijn veel te volle sheets. Een hele opgave voor de gemiddelde toehoorder om al deze informatie tot zich te nemen. ,,Wat zet hij in die grafiek eigenlijk tegen wat uit?” Bij het tonen van een serie enorme formules klonk in de zaal zelfs besmuikt gelach.
De inhoud van de lezing was zonder meer interessant: de satellietmissie moet voor tientallen vakgebieden nieuwe data over de aarde leveren. Erg jammer dus dat de satellietgoeroe voortdurend met zijn rug naar de zaal stond en geveld werd door een ongelukkig hangend microfoontje. De tweede helft van Reigbers verhaal was achterin de zaal niet meer te verstaan. ,,Zou het verhaal wel te volgen zijn geweest als we het volledig hadden verstaan?” vroeg een van de toeschouwers zich af. ,,Ik betwijfel het”, aldus zijn buurman. (RK)
Een indrukwekkende lijst titels % dat heeft de Duitse hoogleraar prof.dr.-ing.dr.-ing. honoris E.H. Christoph Reigber zeker. Maar dat zo veel titelgeweld niet altijd garant staat voor een vlekkeloze voorstelling bleek tijdens de jaarlijkse Stevin-lezing.
Reigber was gevraagd zijn publiek % voornamelijk vips en grijze alumni % te trakteren op een verhaal over de nieuwste satellietmissie Grace. Daartoe raasde hij in sneltreinvaart door zijn veel te volle sheets. Een hele opgave voor de gemiddelde toehoorder om al deze informatie tot zich te nemen. ,,Wat zet hij in die grafiek eigenlijk tegen wat uit?” Bij het tonen van een serie enorme formules klonk in de zaal zelfs besmuikt gelach.
De inhoud van de lezing was zonder meer interessant: de satellietmissie moet voor tientallen vakgebieden nieuwe data over de aarde leveren. Erg jammer dus dat de satellietgoeroe voortdurend met zijn rug naar de zaal stond en geveld werd door een ongelukkig hangend microfoontje. De tweede helft van Reigbers verhaal was achterin de zaal niet meer te verstaan. ,,Zou het verhaal wel te volgen zijn geweest als we het volledig hadden verstaan?” vroeg een van de toeschouwers zich af. ,,Ik betwijfel het”, aldus zijn buurman. (RK)
Comments are closed.