‘​TU legt de lat erg hoog’

Doel van de interne audit was vast te stellen hoe het aan de TU staat met de onderwijskwaliteitszorg, studiesucces, toetsbeleid en studeren met een functiebeperking. De universiteit wordt over 2,5 jaar namelijk weer ‘gekeurd’ door de Nederlands-Vlaamse Accreditatie Organisatie en voor die Instellingstoets Kwaliteitszorg zijn deze thema’s doorslaggevend.

De commissie, bestaande uit twee externe leden en de directeur onderwijs van de faculteit Industrieel Ontwerpen, bekeek voor deze ‘midterm review’ verschillende documenten, bezocht een dag de faculteit Civiele Techniek en Geowetenschappen en sprak met medewerkers en studenten.

Daaruit kwam naar voren dat de TU de lat erg hoog legt met haar programma Studiesucces, dat als streefdoelen heeft: onderwijskwaliteitsverhoging, studieduurverkorting en bedienen van groeiende studentenaantallen. Dat kan te veel druk leggen op docenten, zo vindt de commissie. Juist die groei vormt een belemmerende factor voor het halen van die doelen. De TU zou niet alleen de voortgang van het programma Studiesucces moeten meten, maar ook de werkdruk die het met zich meebrengt.

De commissie vraagt zich dan ook af of al die doelen wel te realiseren zijn. Ze roepen bij velen aan de TU vragen op, waardoor niet iedereen de nieuwe koers onderschrijft. De kwaliteit van opleidingen zou volgens de commissie de hoogste prioriteit moeten krijgen, met een daarbij passende en vooral realistische studieduur van bijvoorbeeld maximaal vier jaar voor de bachelor. De slogan ‘nominaal = normaal’ zou de TU achterwege moeten laten.

De commissie stuitte verder op een toenemende overlegcultuur waarbij efficiency soms ver te zoeken is. Onduidelijk is wie welke beslissingen neemt en wanneer. De TU meet veel wat betreft onderwijskwaliteit, maar voor terugkoppeling van de resultaten en opstellen van verbeteringen is minder aandacht.

Examencommissies zijn volgens de commissies goed bezig maar zouden nog beter kunnen functioneren als ze regelmatig best practices zouden uitwisselen. Sommige opleidingscommissies weten niet goed wat hun rol is.

Voor het toetsbeleid adviseert de commissie aandacht te besteden aan de balans tussen formatieve toetsen (om te testen in hoeverre studenten de stof beheersen) en summatieve toetsen (voor een cijfer). Studenten blijken namelijk helemaal niet warm te lopen voor die eerste toetsen.

Ondanks gestructureerd beleid voor studenten met een handicap, dreigt de hulp aan deze groep te versnipperen, constateert de commissie. Daarom zou maatwerk binnen de faculteiten noodzakelijk zijn. Iedere faculteit zou zo spoedig mogelijk een medewerker moeten aanstellen die ‘beschikt over een groot empathisch vermogen, die van aanpakken en doorpakken weet, en die de bevoegdheid heeft om alles te regelen wat goed is voor deze studenten.’

Tijdens een overleg met de studentenraad vorige week sprak collegelid Anka Mulder van ‘nuttige adviezen’. Dat de TU veel ambities heeft, herkende ze. Ze wil kritisch kijken naar de vele overlegstructuren. 

Studiesnelheid wordt volgens Mulder niet gepropageerd om studenten ‘te pesten’, maar is beter voor hun startpositie op de arbeidsmarkt. “Ons beleid is ingezet op vier jaar studieduur. Vier jaar is acceptabel. Nominaal is ook normaal. Ik stuur er niet op aan dat iedereen in drie jaar afstudeert, maar tien jaar is niet goed.”

De studentenraad (sr) vindt monitoren van de werkdruk ook voor studenten relevant, omdat de werkdruk het afgelopen jaar was gestegen. Mulder vertelde dat groepen studenten is gevraagd te gaan tijdschrijven om te kijken of er pieken zijn en of hun studie behapbaar is.

Over toetsing zei de sr dat studenten ook niet warmlopen voor veel summatieve toetsen. Zij hebben liever activerend onderwijs dan verplichte toetsen. “Als een ideaalbeeld weinig draagvlak heeft, moet je daar over nadenken”, antwoordde Mulder. Ze wees er op dat docenten beter moeten lesgeven, maar dat studenten afmoeten van de houding dat als iets niet verplicht is ze het dan niet doen.