‘Tijdens zo’n lawine wordt alles donker’

Mensen raakten ingesneeuwd en werden geëvacueerd met helikopters. Het plaatsje Galthür werd het zwaarst getroffen: in totaal 38 doden. Ook Marieke van Sante zat vast in Galthür. Zij is OBP’er bij Technische Wiskunde en Informatica.

Voordat het dodelijk lawinegeweld plaatsvond, bleef de leiding van het hotel waar Van Sante verbleef, constant beweren dat er nog nooit iets ernstigs gebeurd was. ,,Dat bleek achteraf niet waar te zijn. Ik denk dat ze zoiets uit commercieel oogpunt beweren. Men bleef echt volhouden dat er niets aan de hand was”, zegt Van Sante.

Hoewel menig Nederlander ervan droomt eens ingesneeuwd te raken, is dit toch geen pretje. ,,Het is bijzonder vreemd om ingesneeuwd te zitten. Het werd alleen steeds erger. Ik heb zelf in een kleine stuiflawine gezeten. Dat is heel eng. Het is benauwd en donker.”

Op het moment dat de grote lawine naar beneden kwam was Van Sante in het hotel. Omdat zij en haar familie aan de andere kant van de stad zaten, bleef iedereen ongedeerd. ,,Als zo’n lawine naar beneden komt, hoor je veel lawaai en wordt alles donker. We kregen pas laat te horen wat er gebeurd was. ’s Avonds bleek pas echt hoe erg het allemaal was. Er zijn toen mensen uit het hotel gaan helpen met de opvang van de slachtoffers. Van een hotelmedewerker waren een paar familieleden omgekomen. Daardoor ontstaat een heel drukkende situatie.”

Het idee om zoiets mee te maken is onwerkelijk. ,,Op het moment zelf sta je niet zo stil bij wat er gebeurd is. Dat komt pas later. Die nacht heb ik niet geslapen, ik hoorde weer een lawine naar beneden komen.”

De volgende dag begon de evacuatie van het dorp. ,,Die evacuatie verliep bij ons vrij rustig, al werd er wel een beetje gedrongen. Wij werden met voorrang geëvacueerd omdat mijn vader van zestig en een paar kleine kinderen mee waren. Het was best eng om in die helikopter te stappen, maar de vlucht was ook wel weer leuk. Ik had nog nooit in een helikopter gevlogen.”

De evacuatie zelf leek volgens Van Sante wel een beetje op een oorlog: ,,Overal liepen militairen rond. Er vlogen helikopters over. Het was ook nog eens ijskoud, dus mensen zaten in dekens gewikkeld. Militairen gaven kinderen wat thee te drinken, het stormde ook nog. Het was een heel vreemd gezicht.”

TU-medewerkster Marieke van Santen verbleef in Galthür tijdens de dodelijke lawines.

Afgelopen week werd Oostenrijk opgeschrikt door enkele grote lawines. Mensen raakten ingesneeuwd en werden geëvacueerd met helikopters. Het plaatsje Galthür werd het zwaarst getroffen: in totaal 38 doden. Ook Marieke van Sante zat vast in Galthür. Zij is OBP’er bij Technische Wiskunde en Informatica.

Voordat het dodelijk lawinegeweld plaatsvond, bleef de leiding van het hotel waar Van Sante verbleef, constant beweren dat er nog nooit iets ernstigs gebeurd was. ,,Dat bleek achteraf niet waar te zijn. Ik denk dat ze zoiets uit commercieel oogpunt beweren. Men bleef echt volhouden dat er niets aan de hand was”, zegt Van Sante.

Hoewel menig Nederlander ervan droomt eens ingesneeuwd te raken, is dit toch geen pretje. ,,Het is bijzonder vreemd om ingesneeuwd te zitten. Het werd alleen steeds erger. Ik heb zelf in een kleine stuiflawine gezeten. Dat is heel eng. Het is benauwd en donker.”

Op het moment dat de grote lawine naar beneden kwam was Van Sante in het hotel. Omdat zij en haar familie aan de andere kant van de stad zaten, bleef iedereen ongedeerd. ,,Als zo’n lawine naar beneden komt, hoor je veel lawaai en wordt alles donker. We kregen pas laat te horen wat er gebeurd was. ’s Avonds bleek pas echt hoe erg het allemaal was. Er zijn toen mensen uit het hotel gaan helpen met de opvang van de slachtoffers. Van een hotelmedewerker waren een paar familieleden omgekomen. Daardoor ontstaat een heel drukkende situatie.”

Het idee om zoiets mee te maken is onwerkelijk. ,,Op het moment zelf sta je niet zo stil bij wat er gebeurd is. Dat komt pas later. Die nacht heb ik niet geslapen, ik hoorde weer een lawine naar beneden komen.”

De volgende dag begon de evacuatie van het dorp. ,,Die evacuatie verliep bij ons vrij rustig, al werd er wel een beetje gedrongen. Wij werden met voorrang geëvacueerd omdat mijn vader van zestig en een paar kleine kinderen mee waren. Het was best eng om in die helikopter te stappen, maar de vlucht was ook wel weer leuk. Ik had nog nooit in een helikopter gevlogen.”

De evacuatie zelf leek volgens Van Sante wel een beetje op een oorlog: ,,Overal liepen militairen rond. Er vlogen helikopters over. Het was ook nog eens ijskoud, dus mensen zaten in dekens gewikkeld. Militairen gaven kinderen wat thee te drinken, het stormde ook nog. Het was een heel vreemd gezicht.”