Het Internet-dienstverleningsbedrijfje Tam Tam bv van de gebroeders Manuel bestaat sinds februari. Technisch bedrijfskundige Paul en technisch natuurkundige Bart houden kantoor in het Delftse Radex-gebouw, én in cyberspace op http://www.t
Delen
amtam.nl.
Paul: ,,In mijn vorige werk bij een technische groothandel viel me op hoe inefficiënt de bestellingen van klanten werden opgenomen. Eerst werd de bestelling telefonisch aangenomen, vervolgens op een briefje geschreven en daarna ingetikt in een computer. Ik had het idee dat dat wel handiger kon.” Nu programmeren ze voor hun klanten sites op Internet, die door de bezoekers ervan gebruikt kunnen worden om bijvoorbeeld een bestelling te doen.
De bedrijfskundige vervolgt: ,,Op dat moment was die markt nog geheel nieuw in Nederland. In Amerika waren ze al veel verder, denk maar aan de parallelimport van cd’s uit Amerika die via Internet is ontstaan. In Amerika neemt het shoppen op Internet een hogere vlucht dan hier, omdat je daar met je creditcardnummer via Internet kan betalen. Hier mag dat nog niet.”
Bart en Paul geloven heilig in het nieuwe medium: ,,Internet, computers die met elkaar praten, blijft en zal alleen maar groter worden. Wij sluiten ons echter niet aan bij de ‘Internetgoeroes’, de Maurice de Hondts, die denken dat binnenkort alles via Internet gaat. Wij geloven dat er altijd mensen in winkels blijven kopen.” Het is nu eenmaal prettiger om een nieuwe broek in de winkel te passen, dan om hem van het Internet te downloaden.
Toen Bart en Paul in februari begonnen hadden ze twee klanten. Paul: ,,Die waren via onze aandeelhouders binnen gekomen.” Bart vult aan: ,,De eerste werkdag, dat was wel mooi. Toen hebben we de bureaus hier afgestoft en zijn daarna met de creditcard naar Correct gegaan. We hebben een verkoper in zijn kraag gepakt en onze kar volgeladen met computers en aanverwante artikelen. De verkoper stond er zelf bij te likkebaarden.”
Paul: ,,Moeilijkheden in het begin? Nee, we hebben eigenlijk geen grote problemen gehad.” Bart weet nog wel iets dat tegenzat: ,,We hebben een afspraak met een klant gemist toen we op de snelweg met onze dertien jaar oude bedrijfsvolvo twee uur met de Wegenwacht gebabbeld hebben. En onze eerste kamer hier in het gebouw had niet eens een Internet-aansluiting. Dat kon natuurlijk niet, dus hebben we maar een gaatje naar de buren geboord en een kabeltje doorgetrokken.”
Na de twee eerste klanten duurde het even voordat zich nieuwe klanten aandienden. ,,We hebben praktisch geen reclame gemaakt. Het gaat via-via en op basis van positieve ervaringen van vorige klanten. We hebben alleen een homepage op het net, maar daar is al een tijdje niets meer aan gedaan. Net als het dak van een loodgieter: dat lekt ook. Inmiddels hebben we meer dan genoeg klanten. Zoveel dat we sinds drie weken Ron in dienst hebben genomen.”
Over concurrentie in de branche maken ze zich geen zorgen:,,Als je een goed product aflevert en ook daarna service verleent, kun je klanten aan je binden. Waarom zou iemand naar Cap Volmac gaan als TamTam een goed product aflevert?”
Bart en Paul bevalt het werk in hun eigen bedrijf prima: ,,Het ene moment ben je met medewerkers van een klant aan het vergaderen over de vorm van de site, even later zit je weer hardcore C++ te programmeren, om te eindigen met het verven van de kast in het kantoor. De verschillen maken het leuk. En het gevoel dat er echt iets uit je vingers komt.” Het onafhankelijk zijn speelt ook mee, maar dat is betrekkelijk: ,,Je bent onafhankelijk, maar ondertussen wel slaaf van je eigen bedrijf. Als je bij Shell werkt en je hebt het even gehad, neem je een ATV’tje of je doet het rustig aan. Ik heb hier wel eens tot vijf uur ’s ochtends doorgewerkt om iets af te krijgen.”
Paul: ,,Als je aan een dergelijk avontuur begint moet je van te voren bedenken wat je precies wilt doen. Het probleem van Delftenaren is vaak dat ze wel iets kunnen maken, maar het vervolgens niet kunnen verkopen. In Leiden is het precies andersom. Daar kunnen ze alles verkopen, maar als er iets gemaakt moet worden huren ze een Delftenaar in. Dat kun je beter hebben om te overleven.” De tip van Bart is om je bedrijfje serieus te beginnen: ,,Je moet het direct uit de hobbysfeer trekken. Wij zijn altijd overgekomen als een jong maar serieus bedrijf, niet als een stelletje ranzige studenten.”
Het Internet-dienstverleningsbedrijfje Tam Tam bv van de gebroeders Manuel bestaat sinds februari. Technisch bedrijfskundige Paul en technisch natuurkundige Bart houden kantoor in het Delftse Radex-gebouw, én in cyberspace op http://www.tamtam.nl.
Paul: ,,In mijn vorige werk bij een technische groothandel viel me op hoe inefficiënt de bestellingen van klanten werden opgenomen. Eerst werd de bestelling telefonisch aangenomen, vervolgens op een briefje geschreven en daarna ingetikt in een computer. Ik had het idee dat dat wel handiger kon.” Nu programmeren ze voor hun klanten sites op Internet, die door de bezoekers ervan gebruikt kunnen worden om bijvoorbeeld een bestelling te doen.
De bedrijfskundige vervolgt: ,,Op dat moment was die markt nog geheel nieuw in Nederland. In Amerika waren ze al veel verder, denk maar aan de parallelimport van cd’s uit Amerika die via Internet is ontstaan. In Amerika neemt het shoppen op Internet een hogere vlucht dan hier, omdat je daar met je creditcardnummer via Internet kan betalen. Hier mag dat nog niet.”
Bart en Paul geloven heilig in het nieuwe medium: ,,Internet, computers die met elkaar praten, blijft en zal alleen maar groter worden. Wij sluiten ons echter niet aan bij de ‘Internetgoeroes’, de Maurice de Hondts, die denken dat binnenkort alles via Internet gaat. Wij geloven dat er altijd mensen in winkels blijven kopen.” Het is nu eenmaal prettiger om een nieuwe broek in de winkel te passen, dan om hem van het Internet te downloaden.
Toen Bart en Paul in februari begonnen hadden ze twee klanten. Paul: ,,Die waren via onze aandeelhouders binnen gekomen.” Bart vult aan: ,,De eerste werkdag, dat was wel mooi. Toen hebben we de bureaus hier afgestoft en zijn daarna met de creditcard naar Correct gegaan. We hebben een verkoper in zijn kraag gepakt en onze kar volgeladen met computers en aanverwante artikelen. De verkoper stond er zelf bij te likkebaarden.”
Paul: ,,Moeilijkheden in het begin? Nee, we hebben eigenlijk geen grote problemen gehad.” Bart weet nog wel iets dat tegenzat: ,,We hebben een afspraak met een klant gemist toen we op de snelweg met onze dertien jaar oude bedrijfsvolvo twee uur met de Wegenwacht gebabbeld hebben. En onze eerste kamer hier in het gebouw had niet eens een Internet-aansluiting. Dat kon natuurlijk niet, dus hebben we maar een gaatje naar de buren geboord en een kabeltje doorgetrokken.”
Na de twee eerste klanten duurde het even voordat zich nieuwe klanten aandienden. ,,We hebben praktisch geen reclame gemaakt. Het gaat via-via en op basis van positieve ervaringen van vorige klanten. We hebben alleen een homepage op het net, maar daar is al een tijdje niets meer aan gedaan. Net als het dak van een loodgieter: dat lekt ook. Inmiddels hebben we meer dan genoeg klanten. Zoveel dat we sinds drie weken Ron in dienst hebben genomen.”
Over concurrentie in de branche maken ze zich geen zorgen:,,Als je een goed product aflevert en ook daarna service verleent, kun je klanten aan je binden. Waarom zou iemand naar Cap Volmac gaan als TamTam een goed product aflevert?”
Bart en Paul bevalt het werk in hun eigen bedrijf prima: ,,Het ene moment ben je met medewerkers van een klant aan het vergaderen over de vorm van de site, even later zit je weer hardcore C++ te programmeren, om te eindigen met het verven van de kast in het kantoor. De verschillen maken het leuk. En het gevoel dat er echt iets uit je vingers komt.” Het onafhankelijk zijn speelt ook mee, maar dat is betrekkelijk: ,,Je bent onafhankelijk, maar ondertussen wel slaaf van je eigen bedrijf. Als je bij Shell werkt en je hebt het even gehad, neem je een ATV’tje of je doet het rustig aan. Ik heb hier wel eens tot vijf uur ’s ochtends doorgewerkt om iets af te krijgen.”
Paul: ,,Als je aan een dergelijk avontuur begint moet je van te voren bedenken wat je precies wilt doen. Het probleem van Delftenaren is vaak dat ze wel iets kunnen maken, maar het vervolgens niet kunnen verkopen. In Leiden is het precies andersom. Daar kunnen ze alles verkopen, maar als er iets gemaakt moet worden huren ze een Delftenaar in. Dat kun je beter hebben om te overleven.” De tip van Bart is om je bedrijfje serieus te beginnen: ,,Je moet het direct uit de hobbysfeer trekken. Wij zijn altijd overgekomen als een jong maar serieus bedrijf, niet als een stelletje ranzige studenten.”
Comments are closed.