Stormloop op Vici-beurzen

Een Vici-subsidie bedraagt anderhalf miljoen euro. Onderzoeksfinancier NWO kent de Vici-beurzen toe aan vooraanstaande wetenschappers die grensverleggend onderzoek willen doen. Maar liefst 236 wetenschappers deden er een gooi naar, waarvan er 94 werden uitgenodigd om hun onderzoeksvoorstel verder uit te werken. Slechts dertien procent van de aanvragers viel uiteindelijk in de prijzen. Vorig jaar was dat nog vijftien procent en in 2003 zelfs twintig procent. 

‘Mechanische inktvissen’

Onder de laureaten is één Delftse wetenschapper: dr.ir. Paul Breedveld. Hij mag zijn geld steken in onderzoek naar vertakte, flexibele instrumenten die tijdens complexe sleutelgatoperaties langs organen kunnen worden gemanoeuvreerd. Volgens de NWO worden in dit onderzoek nieuwe werkprincipes en besturingsmethoden bedacht en doorgrond voor deze ‘mechanische inktvissen’ . Breedveld hoopt zo nieuwe instrumenten te ontwikkelen voor hersenbasischirurgie. 

Piramide

De Vici-subsidies zijn de punt van de piramide in de ‘vernieuwingsimpuls’. Recent gepromoveerde onderzoekers kunnen een Veni-beurs aanvragen, voor ervaren postdocs bestaat de Vidi-beurs. De beurzen ontlenen hun naam aan het bericht dat Julius Caesar na een gewonnen veldslag aan de senaat van Rome stuurde: Veni, vidi, vici (ik kwam, ik zag, ik overwon).

Normaal gesproken voel ik me king of the road. Ik fiets het liefst zo snel mogelijk door de drukste steegjes en manoeuvreer graag met hoge snelheid door de voor de volgende dag opgezette kraampjes op de markt. De enige reden dat mijn fiets rammelt is dat iedereen op tijd opzij kan springen. Deze week werd ik plotseling gedwongen mijn volle gewicht op de rem te zetten. Scherp geknetter overstemde het lawaai van mijn fiets toen een pizzabezorger vermomd in berenpak mij met grote vaart naderde. Bij het kruispunt dat we beiden min of meer tegelijk naderden sloeg hij vlak voor me langs rechtsaf zonder een pizza te verliezen. Met veel gebrom liet hij mij in een fijnstofwolk achter.  In mijn boosheid schoot de gedachte door mijn hoofd om een scooter en jachtattributen te kopen en achter deze beren aan te jagen. Terwijl ik geshockeerd verder fietste bedacht ik dat een boycot op pizzabezorgers realistischer was. Want waarom moeten die scooters de schone lucht van fietsers ontnemen? Ze mogen ook best een stukje minder herrie maken. Waarschijnlijk heeft het lawaai van de scooteruitlaat hetzelfde effect als mijn rammelende fiets. Ik zag een gat in de markt. Geef elke pizzabezorger een elektrische scooter en elke pizzeria een oplaadpunt. De TU is bij uitstek de plek om dit project te starten. Het zorgt voor betrokkenheid van de universiteit met de stad en kan het duurzame karakter van Delft zelfs een duwtje in de rug geven. Ik zag slechts voordelen: GroenLinks zou zijn potgrond besmeurde vingers kunnen schoonlikken, Wubbo Ockels zou jaloers neerkijken op zo’n aardse gedachtegang en ik zou wellicht toch nog een tweede studie kunnen financieren.  Ik zag rector Luyben al samen met burgemeester Verkerk hun verhaal doen in DWDD, tot een dikke dame op een oude Puch mij voorbij reed en bijna twee kilometer lang voor mijn neus bleef tuffen. Haar uitlaatdamp verkoolde mijn optimisme. Hoe krijgen we dikke dames op brommers zo ver hun zuurverdiende centen niet meteen te frituren?

Rutger Woolthuis is vijfdejaars student applied physics en is een nieuwe columnist op de achterpagina.