Daar was-ie dan, de bedachtzaamheid zelve, Sir John Royden Maddox, voormalig hoofdredacteur van het alom diep gerespecteerde tijdschrift Nature. Hij droeg een rood overhemd, een te grote bril en een bruin colbertje met stukken op de ellebogen – en toch zag hij er niet belachelijk uit.
Delen
Kortom, een Brit en ook nog eens een autoriteit.
Maar het bleef vrij stil, vorige week dinsdag in de aula tijdens een door Studium Generale georganiseerd gesprek tussen Maddox en Volkskrant-journalist Martijn van Calmthout. Onderwerp: Maddox’ nieuwste boek ‘What remains to be discovered‘. Veertig mensen hadden de moeite genomen te luisteren naar de man die voor de wetenschapper was wat John de Mol is voor de Nederlandse soapster.
Na wat inleidende beleefdheden (,,A really good book, by a special man”) ging Van Calmthout over op zijn rol als kritisch journalist. Hij voelde Maddox aan de tand over de toekomst van de wetenschap. Daar kwamen echter weinig verrassende antwoorden op. Techniek wordt steeds belangrijker als ondersteuning van de wetenschap en er zijn nog allerlei open vragen: hoe werken de hersenen, wat doen de genen, waaruit bestaat de materie, wat is de structuur van het heelal, enzovoort.
Interessanter waren de tussendoortjes over de gang van zaken bij Nature. Jawel, hij las alles wat in zijn blad verscheen, dertig procent al vóór publicatie. Hij begreep niet alles, maar hij wist wel waarom het erin stond.
Van Calmthout vroeg geroutineerd naar een anekdote en werd op zijn wenken bediend. In 1982 verscheen Maddox voor het Amerikaanse parlement om ondervraagd te worden over fraude in de wetenschap. Zijn collega van Science hield het erop dat 0,01 procent van de inhoud van diens blad fout was. Waarop Maddox riposteerde: ,,Bij mij is het net omgekeerd.” Commissielid Al Gore was verrast, maar Maddox had een goede verklaring. ,,Alles wat wij publiceren is over tien à twintig jaar achterhaald.”
Gevat, maar ook niet echt schokkend. Toch slaagde Maddox er na wat aandringen uit de zaal vlak voor tijd nog in een provocerende uitspraak te doen: hij is niet pertinent tegen genetische manipulatie van mensen. ,,Klonen heeft weinig zin, maar als je bijvoorbeeld erfelijke ziektes kunt voorkomen, waarom niet?”
Maar het bleef vrij stil, vorige week dinsdag in de aula tijdens een door Studium Generale georganiseerd gesprek tussen Maddox en Volkskrant-journalist Martijn van Calmthout. Onderwerp: Maddox’ nieuwste boek ‘What remains to be discovered‘. Veertig mensen hadden de moeite genomen te luisteren naar de man die voor de wetenschapper was wat John de Mol is voor de Nederlandse soapster.
Na wat inleidende beleefdheden (,,A really good book, by a special man”) ging Van Calmthout over op zijn rol als kritisch journalist. Hij voelde Maddox aan de tand over de toekomst van de wetenschap. Daar kwamen echter weinig verrassende antwoorden op. Techniek wordt steeds belangrijker als ondersteuning van de wetenschap en er zijn nog allerlei open vragen: hoe werken de hersenen, wat doen de genen, waaruit bestaat de materie, wat is de structuur van het heelal, enzovoort.
Interessanter waren de tussendoortjes over de gang van zaken bij Nature. Jawel, hij las alles wat in zijn blad verscheen, dertig procent al vóór publicatie. Hij begreep niet alles, maar hij wist wel waarom het erin stond.
Van Calmthout vroeg geroutineerd naar een anekdote en werd op zijn wenken bediend. In 1982 verscheen Maddox voor het Amerikaanse parlement om ondervraagd te worden over fraude in de wetenschap. Zijn collega van Science hield het erop dat 0,01 procent van de inhoud van diens blad fout was. Waarop Maddox riposteerde: ,,Bij mij is het net omgekeerd.” Commissielid Al Gore was verrast, maar Maddox had een goede verklaring. ,,Alles wat wij publiceren is over tien à twintig jaar achterhaald.”
Gevat, maar ook niet echt schokkend. Toch slaagde Maddox er na wat aandringen uit de zaal vlak voor tijd nog in een provocerende uitspraak te doen: hij is niet pertinent tegen genetische manipulatie van mensen. ,,Klonen heeft weinig zin, maar als je bijvoorbeeld erfelijke ziektes kunt voorkomen, waarom niet?”
Comments are closed.