Wubbo Ockels’ droom: bouwen op de maan. Veertig studenten – de helft uit Nederland, de helft uit buitenland- presenteerden afgelopen weekend posters met ontwerpen voor een maanbasis. De workshop was afsluiter van de week SpaceTech ’99, georganiseerd door AEGEE-Delft.
Vijf ontwerpen passeerden de revue. De ene high-tech bouwwijze volgde de andere op: Pathfinder-achtige vrachtwagentjes die maanstof opzuigen en beton uitspugen, ingewikkelde energievoorzieningen en veel ingenieursjargon.
Leuker waren ideeën voor toeristenattracties. Want behalve een uitstapje naar de Amerikaanse vlag is er voor maantoeristen niet veel te doen. Er werd gedacht aan windmolens en klompen. Moeten we daar dan helemaal voor naar de maan? Maar er werden ook originele attracties bedacht, zoals een waterval waarvan het water door gebrek aan zwaartekracht op de maan, in slow-motion valt.
Ontwerpen werden gepresenteerd op A1-posterformaat. Een van de juryleden was Braziliaan Richard Seabra. Met Seabra in de jury – ontwerper van posters voor films als ‘Pulp Fiction’, ‘House of Spirits’ en ‘The Piano’ – helpt een mooie poster voor een goede eindbeoordeling.
De groep ‘CRATR’ had dat begrepen. Een enorme striptekening van een idyllisch maankraterdorpje op twee samengevoegde A1-vellen maakte indruk. Dit in schril contrast met een groep die de vellen had onderverdeeld in vier A3-tjes met priegelige tekeningetjes: eng hè, zo’n groot wit A1-vel.
In aangepaste vorm wordt ‘Bouwen op de maan’ volgend jaar een vierdejaars civielproject. De rest van de jury bestond dan ook uit civielers: prof.ir. L.A.G. Wagemans, prof.ir. Ch.J. Vos en ir. W.J. Dijk. Voor hen vormde de workshop een opmaat voor het civielproject.
Het niveau van de ontwerpen was redelijk hoog. Iedere groep had toch tenminste een paar goede ideeën. Samenbrengen van ideeën in één ontwerp bleek moeilijker. ‘Sequoia-city’- een basis in een soort mammoetboom- en kraterdorp ‘CRATR’ voldeden daaraan. Zij deelden de eerste plaats en de prijs: een Kees-bakt-’t-zelf-cake. Onwaarschijnlijk dat daar ooit een maanbewoner heimwee naar zal krijgen: de fabriekscake van Kees.
Vijf ontwerpen passeerden de revue. De ene high-tech bouwwijze volgde de andere op: Pathfinder-achtige vrachtwagentjes die maanstof opzuigen en beton uitspugen, ingewikkelde energievoorzieningen en veel ingenieursjargon.
Leuker waren ideeën voor toeristenattracties. Want behalve een uitstapje naar de Amerikaanse vlag is er voor maantoeristen niet veel te doen. Er werd gedacht aan windmolens en klompen. Moeten we daar dan helemaal voor naar de maan? Maar er werden ook originele attracties bedacht, zoals een waterval waarvan het water door gebrek aan zwaartekracht op de maan, in slow-motion valt.
Ontwerpen werden gepresenteerd op A1-posterformaat. Een van de juryleden was Braziliaan Richard Seabra. Met Seabra in de jury – ontwerper van posters voor films als ‘Pulp Fiction’, ‘House of Spirits’ en ‘The Piano’ – helpt een mooie poster voor een goede eindbeoordeling.
De groep ‘CRATR’ had dat begrepen. Een enorme striptekening van een idyllisch maankraterdorpje op twee samengevoegde A1-vellen maakte indruk. Dit in schril contrast met een groep die de vellen had onderverdeeld in vier A3-tjes met priegelige tekeningetjes: eng hè, zo’n groot wit A1-vel.
In aangepaste vorm wordt ‘Bouwen op de maan’ volgend jaar een vierdejaars civielproject. De rest van de jury bestond dan ook uit civielers: prof.ir. L.A.G. Wagemans, prof.ir. Ch.J. Vos en ir. W.J. Dijk. Voor hen vormde de workshop een opmaat voor het civielproject.
Het niveau van de ontwerpen was redelijk hoog. Iedere groep had toch tenminste een paar goede ideeën. Samenbrengen van ideeën in één ontwerp bleek moeilijker. ‘Sequoia-city’- een basis in een soort mammoetboom- en kraterdorp ‘CRATR’ voldeden daaraan. Zij deelden de eerste plaats en de prijs: een Kees-bakt-’t-zelf-cake. Onwaarschijnlijk dat daar ooit een maanbewoner heimwee naar zal krijgen: de fabriekscake van Kees.
Comments are closed.