Een scheiding, een verkeersongeluk of een ziekte kunnen de oorzaak zijn dat iemand in de schulden raakt. Al vijftig jaar biedt het Sociaal Fonds in deze situaties een helpende hand aan medewerkers in het onderwijs en hun familieleden, door het verstrekken van renteloze leningen.
Delen
/strong>
Het Sociaal Fonds was begin jaren vijftig een initiatief van de ambtenaren van het toenmalige ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen. Het doel was om een sociaal vangnet te zijn voor mensen die buiten hun schuld in financiële problemen belandden. ,,En dat is nog steeds ons streven”, aldus Cees Klein, de huidige plaatsvervangende voorzitter van het Sociaal Fonds. ,,De gedachte erachter is: je kunt het leed niet altijd wegnemen, maar wel de situatie iets dragelijker maken. Neem bijvoorbeeld iemand die gehandicapt wordt. Aan het gebeuren zelf kun je niets veranderen. Vaak betekent dit echter ook dat het huis aangepast moet worden. Het Sociaal Fonds kan helpen dat te realiseren, door het verstrekken van een renteloze lening.”
Om een beroep te kunnen doen op het fonds moet iemand wel deelnemer zijn. De maandelijkse bijdrage is minimaal _ 0,90. Medewerkers van het departement van OC en W kunnen lid worden, evenals de rijksuniversiteiten, de Open Universiteit, de academische ziekenhuizen en de rijksmusea. Klein: ,,De universiteiten van Tilburg en Nijmegen vallen daar niet onder, maar die van Leiden, Groningen wel en ook de TU Delft.”
Het aantal leden was lange tijd rond de zevenduizend, maar de laatste jaren daalde dat aantal. Heeft het Sociaal Fonds zichzelf misschien overleefd? ,,Zo redeneren veel mensen, maar de realiteit is anders. Gemiddeld ga ik één keer per drie à vier weken naar het postkantoor voor een spoedbetaling, om te voorkomen dat iemand uit zijn huis wordt gezet of dat gas, water en licht worden afgesloten. De laatste anderhalf jaar stijgt het aantal aanvragen weer snel. Op zich is dat niet opmerkelijk. Uit vijftig jaar ervaring weten we dat als het economisch slecht gaat, er meer aanvragen komen.”
Sneeuwbaleffect
Jacqueline van Duijn, hoofd Arbo-dienst van de TU Delft, en bedrijfsmaatschappelijk werker Aletta Wubben zijn blij met het fonds. Wubben: ,,Vier maanden geleden ben ik hier begonnen en al snel werd ik geconfronteerd met schuldhulpverlening. Toen kon ik een beroep doen op het fonds.” Een veelgehoorde opvatting is dat mensen in schulden belanden omdat ze niet met geld kunnen omgaan. Dat is volgens Van Duijn zeker niet altijd het geval. Van Duijn: ,,Het Sociaal Fonds is niet bedoeld voor mensen die boven hun stand leven, het is echt een vangnet voor medewerkers die anders in sociaal schrijnende situaties terecht zouden komen. Met behulp van een lening van het Fonds zien mensen vaak weer wat perspectief en kunnen ze zich ook weer beter concentreren op het werk.”
Wubben: ,,Door een merkwaardige speling van het lot kan iemand onverwacht in de moeilijkheden komen. Dit kan iedereen overkomen. Een ongeluk met blijvend letsel, bijvoorbeeld, kan je hele leven op z’n kop zetten. Ik vind het goed dat deze mensen steun kan worden geboden om uit de problemen te komen of te blijven. Je voorkomt hierbij het sneeuwbaleffect waarbij mensen geld gaan lenen om uit de schulden te komen en er alleen maar dieper in raken.”
Het is volgens Klein niet zo dat het Sociaal Fonds alle aanvragen honoreert. ,,Wij wijzen soms een aanvraag af als de situatie te problematisch is geworden, of als er geen ruimte is om het geleende geld in termijnen terug te betalen. Dan raden wij aan iemand door te verwijzen naar de professionele schuldhulpverlening. Het kan ook zijn dat wij vinden dat iemand zelf te weinig inzet heeft getoond om uit de problemen te komen. Andersom komt echter ook voor. Als we vinden dat iemand ontzettend veel gedaan heeft om uit de problemen te komen, dan verstrekken wij wel eens een gift in plaats van een lening.” (AS)
Voor meer informatie: c.e.m.alblas@minocw.nl
Een scheiding, een verkeersongeluk of een ziekte kunnen de oorzaak zijn dat iemand in de schulden raakt. Al vijftig jaar biedt het Sociaal Fonds in deze situaties een helpende hand aan medewerkers in het onderwijs en hun familieleden, door het verstrekken van renteloze leningen.
Het Sociaal Fonds was begin jaren vijftig een initiatief van de ambtenaren van het toenmalige ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen. Het doel was om een sociaal vangnet te zijn voor mensen die buiten hun schuld in financiële problemen belandden. ,,En dat is nog steeds ons streven”, aldus Cees Klein, de huidige plaatsvervangende voorzitter van het Sociaal Fonds. ,,De gedachte erachter is: je kunt het leed niet altijd wegnemen, maar wel de situatie iets dragelijker maken. Neem bijvoorbeeld iemand die gehandicapt wordt. Aan het gebeuren zelf kun je niets veranderen. Vaak betekent dit echter ook dat het huis aangepast moet worden. Het Sociaal Fonds kan helpen dat te realiseren, door het verstrekken van een renteloze lening.”
Om een beroep te kunnen doen op het fonds moet iemand wel deelnemer zijn. De maandelijkse bijdrage is minimaal _ 0,90. Medewerkers van het departement van OC en W kunnen lid worden, evenals de rijksuniversiteiten, de Open Universiteit, de academische ziekenhuizen en de rijksmusea. Klein: ,,De universiteiten van Tilburg en Nijmegen vallen daar niet onder, maar die van Leiden, Groningen wel en ook de TU Delft.”
Het aantal leden was lange tijd rond de zevenduizend, maar de laatste jaren daalde dat aantal. Heeft het Sociaal Fonds zichzelf misschien overleefd? ,,Zo redeneren veel mensen, maar de realiteit is anders. Gemiddeld ga ik één keer per drie à vier weken naar het postkantoor voor een spoedbetaling, om te voorkomen dat iemand uit zijn huis wordt gezet of dat gas, water en licht worden afgesloten. De laatste anderhalf jaar stijgt het aantal aanvragen weer snel. Op zich is dat niet opmerkelijk. Uit vijftig jaar ervaring weten we dat als het economisch slecht gaat, er meer aanvragen komen.”
Sneeuwbaleffect
Jacqueline van Duijn, hoofd Arbo-dienst van de TU Delft, en bedrijfsmaatschappelijk werker Aletta Wubben zijn blij met het fonds. Wubben: ,,Vier maanden geleden ben ik hier begonnen en al snel werd ik geconfronteerd met schuldhulpverlening. Toen kon ik een beroep doen op het fonds.” Een veelgehoorde opvatting is dat mensen in schulden belanden omdat ze niet met geld kunnen omgaan. Dat is volgens Van Duijn zeker niet altijd het geval. Van Duijn: ,,Het Sociaal Fonds is niet bedoeld voor mensen die boven hun stand leven, het is echt een vangnet voor medewerkers die anders in sociaal schrijnende situaties terecht zouden komen. Met behulp van een lening van het Fonds zien mensen vaak weer wat perspectief en kunnen ze zich ook weer beter concentreren op het werk.”
Wubben: ,,Door een merkwaardige speling van het lot kan iemand onverwacht in de moeilijkheden komen. Dit kan iedereen overkomen. Een ongeluk met blijvend letsel, bijvoorbeeld, kan je hele leven op z’n kop zetten. Ik vind het goed dat deze mensen steun kan worden geboden om uit de problemen te komen of te blijven. Je voorkomt hierbij het sneeuwbaleffect waarbij mensen geld gaan lenen om uit de schulden te komen en er alleen maar dieper in raken.”
Het is volgens Klein niet zo dat het Sociaal Fonds alle aanvragen honoreert. ,,Wij wijzen soms een aanvraag af als de situatie te problematisch is geworden, of als er geen ruimte is om het geleende geld in termijnen terug te betalen. Dan raden wij aan iemand door te verwijzen naar de professionele schuldhulpverlening. Het kan ook zijn dat wij vinden dat iemand zelf te weinig inzet heeft getoond om uit de problemen te komen. Andersom komt echter ook voor. Als we vinden dat iemand ontzettend veel gedaan heeft om uit de problemen te komen, dan verstrekken wij wel eens een gift in plaats van een lening.” (AS)
Voor meer informatie: c.e.m.alblas@minocw.nl
Comments are closed.