So Salsa

Een donker café in Barcelona. Oude mannen die mij geheel tegen mijn zin de dansvloer op sleurden.

Tal Benisty, mede-oprichter van salsavereniging SoSalsa, heeft mij op het hart gedrukt op tijd te komen. Voor de beginnersworkshop. Die lijkt me in mijn geval niet overbodig. Eenmaal binnen tref ik een lege zaal. Op drie mensen van de organisatie na. Verkleed als gothic en bosnimf, hangen Melissa en Vicki witte spoken aan de muur. Het thema is Halloween.

“Je bent veel te vroeg! Volgens zuidelijke traditie komt iedereen minstens anderhalf uur te laat.” Ik hang wat vleermuizen op om te tijd te doden. Langzaam druppelen de gasten binnen. Veel Erasmus-studenten. Ook de dj is inmiddels geïnstalleerd. Als er genoeg mensen zijn, wordt de muziek ingezet. Elven, dracula’s en heksen lopen de dansvloer op en beginnen overtuigend te dansen. Ik mompel wanhopig iets over een beginnersworkshop. Die is afgelast. Tal pakt mijn hand en neemt me mee. Hij legt in het kort de basispassen uit en we beginnen. “Ik leid. Jij hoeft alleen maar te volgen. Als jij iets fout doet of niet goed uitkomt, is dat mijn fout.” Deze vorm van machismo bevalt me wel. Tal is een goede leraar. Hij leert me een aantal basisdraaien en al snel heb ik het gevoel al een beetje te pakken. “It’s all about the hips“, zegt Tal. En oogcontact. Ik vind het allemaal vrij intiem en dat begint op mijn lachspieren te werken. Even pauze. Na twee sangria’s worden mijn heupen al een stuk losser. De truc is je volledig over te geven aan de man met wie je danst. Na een korte innerlijke strijd lukt dat. Dan gaat het steeds beter. Ik dans met verschillende mannen. Grappig, met sommige partners klikt het heel goed. Met anderen gaat het een stuk stroever. Net echt. We dansen niet alleen salsa, ook soortgelijke dansen als merengue en bachata. Uiteindelijk dans ik met een Mexicaanse jongen. “Dancing is about having fun“, zegt hij. En hij neemt me in zijn armen. Het klikt. We wiegen met onze heupen en kijken elkaar lachend in de ogen. Ik voel me vrouwelijk en sierlijk en laat me gewillig leiden. Ik zwier over de dansvloer en waan me in vroeger tijden. Waar mannen nog met vrouwen dansten. Diep in de nacht fiets ik naar huis. Moe maar voldaan neem ik een besluit: ik wil op salsales. (AN)

Het is nog vroeg als ik zaterdagavond het sportcafé instap. Ik maak me op voor een salsafeest. Gerust ben ik er niet op. Mijn enige salsa-ervaring was allesbehalve plezierig. Een donker café in Barcelona. Oude mannen die mij geheel tegen mijn zin de dansvloer op sleurden.

Tal Benisty, mede-oprichter van salsavereniging SoSalsa, heeft mij op het hart gedrukt op tijd te komen. Voor de beginnersworkshop. Die lijkt me in mijn geval niet overbodig. Eenmaal binnen tref ik een lege zaal. Op drie mensen van de organisatie na. Verkleed als gothic en bosnimf, hangen Melissa en Vicki witte spoken aan de muur. Het thema is Halloween.

“Je bent veel te vroeg! Volgens zuidelijke traditie komt iedereen minstens anderhalf uur te laat.” Ik hang wat vleermuizen op om te tijd te doden. Langzaam druppelen de gasten binnen. Veel Erasmus-studenten. Ook de dj is inmiddels geïnstalleerd. Als er genoeg mensen zijn, wordt de muziek ingezet. Elven, dracula’s en heksen lopen de dansvloer op en beginnen overtuigend te dansen. Ik mompel wanhopig iets over een beginnersworkshop. Die is afgelast. Tal pakt mijn hand en neemt me mee. Hij legt in het kort de basispassen uit en we beginnen. “Ik leid. Jij hoeft alleen maar te volgen. Als jij iets fout doet of niet goed uitkomt, is dat mijn fout.” Deze vorm van machismo bevalt me wel. Tal is een goede leraar. Hij leert me een aantal basisdraaien en al snel heb ik het gevoel al een beetje te pakken. “It’s all about the hips“, zegt Tal. En oogcontact. Ik vind het allemaal vrij intiem en dat begint op mijn lachspieren te werken. Even pauze. Na twee sangria’s worden mijn heupen al een stuk losser. De truc is je volledig over te geven aan de man met wie je danst. Na een korte innerlijke strijd lukt dat. Dan gaat het steeds beter. Ik dans met verschillende mannen. Grappig, met sommige partners klikt het heel goed. Met anderen gaat het een stuk stroever. Net echt. We dansen niet alleen salsa, ook soortgelijke dansen als merengue en bachata. Uiteindelijk dans ik met een Mexicaanse jongen. “Dancing is about having fun“, zegt hij. En hij neemt me in zijn armen. Het klikt. We wiegen met onze heupen en kijken elkaar lachend in de ogen. Ik voel me vrouwelijk en sierlijk en laat me gewillig leiden. Ik zwier over de dansvloer en waan me in vroeger tijden. Waar mannen nog met vrouwen dansten. Diep in de nacht fiets ik naar huis. Moe maar voldaan neem ik een besluit: ik wil op salsales. (AN)