Laptops, handzame geldkistjes, mobieltjes en zo’n slordige achttienduizend portemonnees. In de ogen van de dief is de universiteit een kansrijk jachtterrein.
Delen
/strong>
Afgelopen maandag zijn dieven bij civiele techniek op heterdaad betrapt. Helaas ontsnapten ze, maar zonder beamer. ,,Er zitten sloten, kabels en alarm op de beamers en ze moeten twee ladders op elkaar stapelen om erbij te komen, maar toch zijn we er al twee kwijt”, verzucht ing. Maarten van der Toorn, locatiemanager van CT.
Gebouwbeheerder John Janszen heeft inmiddels een centimetersdik dossier over diefstal en inbraak in ‘zijn’ gebouw. Vaak gaat het om diefstallen overdag. Een portemonnee of mobiele telefoon verdwijnt uit een tas als de eigenaar even naar de wc is. Maar ook laptops en beamers zijn gewild. Bij zeker acht studieverenigingen is de kas gekraakt in het laatste half jaar.
Wijkagent Hans van der Knaap staaft de verhalen met harde cijfers. Per maand krijgt het politiebureau zeker veertig aangiftes binnen van diefstal en braak in TU-gebouwen. Oktober 2000 was een ’topmaand’ met elf inbraken en bijna zestig diefstallen. ,,En dat zijn alleen de gemelde zaken”, benadrukt Van der Knaap. ,,Veel mensen nemen die moeite niet als hun portemonnee verdwijnt.”
Het hoge aantal meldingen was reden voor de wijkagent om eens contact op te nemen. In februari hield hij een lezing voor alle facility managers over veiligheid, en sindsdien lopen er twee proefprojecten. Bij technische geowetenschappen en civiele techniek kunnen slachtoffers bij de gebouwbeheerder eenvoudig aangifte per computer doen. De aangifte gaat per post naar het politiebureau. Per e-mail is sneller, maar nog niet veilig en wettelijk.
Snelle aangifte helpt, bezweert Van der Knaap. ,,Gestolen waar wordt vaak snel aangeboden op internet. Doordat we snel op de hoogte waren van een gestolen bouwkunde-beamer konden we vorige maand een dief en heler achterhalen.” Vanaf februari is aangifte bij alle gebouwbeheerders aangifte mogelijk.
Laconiek
De wijkagent typeert de universiteit als gemakszuchtig en laconiek wanneer het gaat om veiligheid. Gebouwen hebben veel ingangen, vreemden worden niet aangesproken en de portier is geen toezichthouder maar vooral informatiebron, en vaak ook nog lader en losser. Ronduit verbijsterd was Van der Knaap over de sleuteldiscipline. ,,In een bepaald gebouw kom je met twee sleutels overal binnen. En daarvan zijn er een fors aantal zoek.”
Vanaf februari probeert de wijkagent medewerkers van civiel bewust te maken van het gevaar. Een medewerker wordt bijvoorbeeld gebeld om bezoek bij de portier op te pikken. In de onbewaakte minuten ‘pikt’ een preventiemedewerker niet alleen zijn tas maar download ook nog even vertrouwelijke informatie van de computer. ,,Het helpt”, zegt locatiemanager Van der Toorn, ,,maar we zouden nog veel meer moeten doen.”
Preventie is dé oplossing volgens de wijkagent. Meer sociale controle en deuren op slot. Investeren in een kluisje van tweehonderd gulden en een paar keilbouten om ‘de man met de schroevendraaier’ voor te blijven. Gebouwbeheerder Janszen gelooft er niet meer in: ,,Je kunt hier iets met honderd sloten vastleggen, de dieven blijken steeds slimmer.”
Van der Toorn heeft een adviesbureau ingehuurd om een veiligheidplan te maken. Conclusie: de deuren moeten dicht. Alle toegangsdeuren van laboratoria worden zo snel mogelijk voorzien van een elektronisch slot. Toegang is dan alleen mogelijk met een daartoe geprogrammeerde campuskaart.
Ook voor onderwijsgebouwen ziet Van der Toorn toegangsbeveiliging als enige oplossing om criminaliteit te verminderen. ,,Maar dat vergt de nodige investeringen. Sloten, apparatuur, een uitgiftebalie voor kaarten en personeel. Die kosten zal de faculteit overigens zelf moeten dragen. De TU heeft geen centraal veiligheidsbudget.”
Zal de openheid van de TU hier niet onder lijden? ,,Onzin”, reageert Van der Toorn. ,,Het zijn geen openbare gebouwen, ze zijn van de universiteit. Wij zijn gewend aan open deuren, maar wettelijk gezien mag je iedereen die hier niets te zoeken heeft de toegang ontzeggen.”
Laptops, handzame geldkistjes, mobieltjes en zo’n slordige achttienduizend portemonnees. In de ogen van de dief is de universiteit een kansrijk jachtterrein.
Afgelopen maandag zijn dieven bij civiele techniek op heterdaad betrapt. Helaas ontsnapten ze, maar zonder beamer. ,,Er zitten sloten, kabels en alarm op de beamers en ze moeten twee ladders op elkaar stapelen om erbij te komen, maar toch zijn we er al twee kwijt”, verzucht ing. Maarten van der Toorn, locatiemanager van CT.
Gebouwbeheerder John Janszen heeft inmiddels een centimetersdik dossier over diefstal en inbraak in ‘zijn’ gebouw. Vaak gaat het om diefstallen overdag. Een portemonnee of mobiele telefoon verdwijnt uit een tas als de eigenaar even naar de wc is. Maar ook laptops en beamers zijn gewild. Bij zeker acht studieverenigingen is de kas gekraakt in het laatste half jaar.
Wijkagent Hans van der Knaap staaft de verhalen met harde cijfers. Per maand krijgt het politiebureau zeker veertig aangiftes binnen van diefstal en braak in TU-gebouwen. Oktober 2000 was een ’topmaand’ met elf inbraken en bijna zestig diefstallen. ,,En dat zijn alleen de gemelde zaken”, benadrukt Van der Knaap. ,,Veel mensen nemen die moeite niet als hun portemonnee verdwijnt.”
Het hoge aantal meldingen was reden voor de wijkagent om eens contact op te nemen. In februari hield hij een lezing voor alle facility managers over veiligheid, en sindsdien lopen er twee proefprojecten. Bij technische geowetenschappen en civiele techniek kunnen slachtoffers bij de gebouwbeheerder eenvoudig aangifte per computer doen. De aangifte gaat per post naar het politiebureau. Per e-mail is sneller, maar nog niet veilig en wettelijk.
Snelle aangifte helpt, bezweert Van der Knaap. ,,Gestolen waar wordt vaak snel aangeboden op internet. Doordat we snel op de hoogte waren van een gestolen bouwkunde-beamer konden we vorige maand een dief en heler achterhalen.” Vanaf februari is aangifte bij alle gebouwbeheerders aangifte mogelijk.
Laconiek
De wijkagent typeert de universiteit als gemakszuchtig en laconiek wanneer het gaat om veiligheid. Gebouwen hebben veel ingangen, vreemden worden niet aangesproken en de portier is geen toezichthouder maar vooral informatiebron, en vaak ook nog lader en losser. Ronduit verbijsterd was Van der Knaap over de sleuteldiscipline. ,,In een bepaald gebouw kom je met twee sleutels overal binnen. En daarvan zijn er een fors aantal zoek.”
Vanaf februari probeert de wijkagent medewerkers van civiel bewust te maken van het gevaar. Een medewerker wordt bijvoorbeeld gebeld om bezoek bij de portier op te pikken. In de onbewaakte minuten ‘pikt’ een preventiemedewerker niet alleen zijn tas maar download ook nog even vertrouwelijke informatie van de computer. ,,Het helpt”, zegt locatiemanager Van der Toorn, ,,maar we zouden nog veel meer moeten doen.”
Preventie is dé oplossing volgens de wijkagent. Meer sociale controle en deuren op slot. Investeren in een kluisje van tweehonderd gulden en een paar keilbouten om ‘de man met de schroevendraaier’ voor te blijven. Gebouwbeheerder Janszen gelooft er niet meer in: ,,Je kunt hier iets met honderd sloten vastleggen, de dieven blijken steeds slimmer.”
Van der Toorn heeft een adviesbureau ingehuurd om een veiligheidplan te maken. Conclusie: de deuren moeten dicht. Alle toegangsdeuren van laboratoria worden zo snel mogelijk voorzien van een elektronisch slot. Toegang is dan alleen mogelijk met een daartoe geprogrammeerde campuskaart.
Ook voor onderwijsgebouwen ziet Van der Toorn toegangsbeveiliging als enige oplossing om criminaliteit te verminderen. ,,Maar dat vergt de nodige investeringen. Sloten, apparatuur, een uitgiftebalie voor kaarten en personeel. Die kosten zal de faculteit overigens zelf moeten dragen. De TU heeft geen centraal veiligheidsbudget.”
Zal de openheid van de TU hier niet onder lijden? ,,Onzin”, reageert Van der Toorn. ,,Het zijn geen openbare gebouwen, ze zijn van de universiteit. Wij zijn gewend aan open deuren, maar wettelijk gezien mag je iedereen die hier niets te zoeken heeft de toegang ontzeggen.”
Comments are closed.