Op 13 maart vertrokken student technische natuurkunde Greg Nieuwenhuys en vier studievrienden naar Nepal op een unieke expeditie. Eerst beklimmen ze een 6500 meter hoge bergtop in Nepal.
Delen
Vervolgens skiën ze naar beneden. Vooral dat laatste is zelden eerder vertoond.
Waarom ga je zoiets doen?
,,We zijn alle vijf heel dol op klimmen en skiën, met name op tourskiën. Vier van ons zijn lid geweest van de Delftsche Studenten Alpen Club, een ondervereniging van het corps. Op een gegeven moment hebben we tegen elkaar gezegd dat het leuk is om wat grotere bergen te gaan doen. Klimmers willen vaak alsmaar hoger. Dat hebben wij ook.”
Wat is het verschil tussen skiën en tourskiën?
,,Bij tourskiën heb je andere ski’s en bindingen, waarmee je de berg ook kunt oplopen. Je hebt vellen onder je ski’s, zodat je omhoog kunt glijden, maar niet naar beneden. Als je gaat skiën, haal je die vellen eraf. Tourskiën doe je in gebieden waar nooit iemand komt, ver weg van de pisten. Je slaapt in hutten en je kunt heel mooie toppen beklimmen.”
Er wordt normaal gesproken toch alleen geklommen in Nepal?
,,Het skiën is eerder gedaan, er is zelfs van de Mount Everest afgeskied in 2000. Dit jaar ligt er gelukkig veel sneeuw in Nepal. We kunnen ongeveer tweeduizend hoogtemeters skiën tot 4500 meter. Daarna moeten we lopen. Skiën op die hoogte is behoorlijk pittig, omdat er zo weinig zuurstof is. Je maakt tien bochten en dan moet je stoppen omdat het niet meer gaat. Het is skiën terwijl je door een rietje ademt. Er zijn steile stukken bij met veel gletsjerspleten en de sneeuw kan heel slecht zijn. Ik ga als extra uitdaging op telemarkski’s, daarvan is je hak los. Alles wat je met ski’s kunt, kun je ook met telemarkski’s.”
Zo’n expeditie is niet zonder gevaren.
,,Het brengt risico’s met zich mee, maar de bergen zijn nu eenmaal onze liefde, onze passie. We doen het voor de kick, omdat we het klimmen en skiën fantastisch vinden. En om in die bergen te zijn. Dat je daar slaapt op zesduizend meter en dat je wakker wordt in je slaapzak terwijl het in je tent min dertig is. Daar genieten wij van. De één voetbalt, en de ander beklimt bergen. Met bergbeklimmen loop je meer risico’s, maar die aanvaarden we. Met een adequate en uitgebreide voorbereiding proberen we die risico’s tot een minimum te beperken.”
Als jullie dan toch zo’n unieke tocht gaan maken, waarom dan niet een echt hoge berg?
,,Ik sluit niet uit dat dat ooit zal gebeuren. Er zijn al plannen om volgend jaar een andere berg af te skiën, de Cho Oyu, die is 8210 meter hoog. Hiervoor heb je ervaring nodig op extreme hoogten, vandaar eerst deze tocht. Je moet afwachten hoe je op deze hoogte reageert. Heel veel mensen worden hoogteziek. Daarom is het belangrijk je expedities geleidelijk aan te plannen, zo heb je meer kans op succes.”
Wat zijn de symptomen van hoogteziekte?
,,De meeste mensen die op wintersport zijn geweest, weten hoe dat voelt, je kunt namelijk al vanaf 2500 meter hoogteziek worden. Je wordt licht in je hoofd en krijgt een beetje hoofdpijn. Dat kan natuurlijk door de zon komen, maar ook omdat je hersenen te weinig zuurstof krijgen. Als je langere tijd op die hoogte blijft, krijgen je spieren te weinig zuurstof waardoor je heel zwak wordt. Je eet bijna niet meer, begint veel te hoesten en je droogt uit. Uiteindelijk kan er vocht in je longen en hersenen komen en dan sterf je.”
Gezellig. Ik neem aan dat jullie van jezelf weten dat je niet hoogteziek wordt?
,,Niemand van ons is op 6500 meter hoogte geweest, dus dat kunnen we niet zeker weten. Belangrijk is dat je goed luistert naar je eigen lichaam, en dat je op tijd toegeeft dat je je slecht voelt en dat het niet meer gaat. Je moet dan afdalen, want zodra je in hoogte afneemt, voel je je beter. Daarnaast moet je elkaar goed in gaten houden. Wij kennen elkaar zo langzamerhand best goed, en kunnen daarom redelijk goed inschatten hoe het er met de ander voor staat.”
Hoe bereiden jullie je voor?
,,Veel trainen. Hardlopen, fietsen, mountainbiken, wandelen met zware rugzakken en soms fitness. We proberen trainingen te doen die minimaal vier uur duren. Je hebt pure duurconditie nodig en minder kracht. Daarnaast moeten we van alles regelen met sponsoren en materiaal. Het derde punt is het team. Hoe gaan we met elkaar om, wat zijn de spanningen, hoe zal dat gaan in Nepal als het er op aankomt.”
Hoe train je teamspirit?
,,Dat is heel moeilijk. Praten, veel praten. Het beste is veel trainen. Hiervoor zijn we met het team in de Alpen geweest om te tourskiën. Dan kom je in situaties terecht waarin je beslissingen moet nemen. Bijvoorbeeld of een helling te lawinegevaarlijk is of niet. De ene zegt van wel, de ander vindt het te riskant.”
Wie wint er?
,,We hebben geen echte leider in ons midden, wel een aantal mensen die meer ervaring hebben dan anderen. Ja, daar hoor ik ook bij, vanwege mijn tourski-instructeursopleiding.”
Zijn de lawines het grootste risico?
,,In de Alpen zijn lawines ook heel gevaarlijk, en met name voor mensen die aan het wintersporten zijn. Die kunnen een lawine op zich krijgen terwijl ze hem niet hebben veroorzaakt. Bovendien zijn mensen zich vaak niet van de gevaren bewust, dat is pas echt gevaarlijk. Snowboarders die off piste gaan, veroorzaken soms lawines waar anderen de dupe van zijn. Wij hebben de kennis en ervaring om te bepalen of een helling lawinegevaarlijk is. Het risico wordt dan minder, maar verdwijnt nooit helemaal.”
Hoe kun je zien of een helling lawinegevaarlijk is?
,,Een aantal factoren is van belang, zoals de temperatuur en de wind van de afgelopen dagen. Als er sneeuw van de loef- op de lijzijde van de helling is gekomen, dan is zo’n helling gevaarlijk. Ook de steilte en de ligging van de berg zijn belangrijk.”
Wat als iemand zijn been breekt?
,,Dan moeten we hem zelf van de berg aftillen en evacueren. Op die hoogte kan geen helikopter komen.”
En als iemand ziek wordt?
,,Dat kan per situatie verschillen. Het kan gunstig uitpakken als de zieke achter kan blijven en de rest de top kan beklimmen. Dan zet je een tent op, stop je hem in zijn slaapzak en laat iemand bij hem achter. Het kan zijn dat daar geen tijd voor is of dat het weer slecht is. En dat je daardoor met z’n allen achter moet blijven. Dat is het moeilijkste van klimmen, je weet nooit wat er gaat gebeuren. Je kan afspraken maken, maar je zult ter plekke moeten beslissen.”
De mensen die van jullie houden vinden het waarschijnlijk minder leuk dat jullie op deze tocht gaan.
,,In een bepaalde fase van onze voorbereiding is er een stevige discussie geweest met onze ouders, die vonden datwe niet goed genoeg voorbereid waren. Nu we zo serieus bezig zijn geweest met deze tocht, heeft iedereen er vertrouwen in. Natuurlijk kan er wat gebeuren, maar dat kan ook als je de straat oversteekt. Stiekem vinden ze het moeilijk, maar ze begrijpen dat het voor ons heel belangrijk is en dat we het heel leuk vinden.”
Helemaal afgesloten van de buitenwereld zijn jullie niet.
,,We hebben een satelliettelefoon en zonnepanelen gesponsord gekregen. Hiermee willen we om de paar dagen foto’s, video’s en tekst op onze website zetten.”
Wat kost dat zo’n reis?
,,Ik schat ongeveer 2500 euro. Van het travelfonds van Shell heb ik 750 euro gekregen. We hebben geen financiële sponsoring, maar hebben veel materiaal gekregen. Het vliegticket is duur. En we hebben achttien dragers die met ons meegaan. Die dragen een deel van ons materiaal en eten. Die kosten vallen mee, het leven is daar heel goedkoop. En we moeten een bedrag betalen om de berg te mogen beklimmen in Nepal. Het is vergelijkbaar met een paar weken vakantie met je jaarclub.”
Is het te combineren met je studie?
,,Ik ben aan het afstuderen bij Shell in Rijswijk. Bij mijn aantreden heb ik gezegd dat ik een maand weg moest en dat begrepen ze. Voor de anderen is het spannend geweest of ze vrij konden krijgen. Maar de meeste werkgevers waarderen zo’n project en stellen zich daarom soepel op. Het zou ook wel sneu zijn als je thuis moet blijven omdat je baas je geen vrij geeft.”
Greg Nieuwenhuys (23, student technische natuurkunde, verwacht in augustus 2003 af te studeren), Falco van Vloten (25, in 2002 afgestudeerd bij technische bestuurskunde), Joost Schreve (28, in 2001 afgestudeerd bij werktuigbouwkunde), Jan Maerten Smit (27, co-assistent geneeskunde aan de Universiteit van Utrecht) en Rogier Wouters (26, voormalig TU-student en nu student psychologie aan de Universiteit van Amsterdam) kennen elkaar van de Delftsche Studenten Alpen Club. Op 13 maart zijn ze vertokken naar de Himalaya om de Mera Peak (Nepal, 6476 meter) en de Island Peak (Nepal, 6189 meter) te beklimmen en af te skiën. De expeditieleden zijn ervaren klimmers met diverse instructeurdiploma’s bij de Koninklijke Nederlandse Klim- en Bergsport Vereniging.
www.merapeak.net .
Op 13 maart vertrokken student technische natuurkunde Greg Nieuwenhuys en vier studievrienden naar Nepal op een unieke expeditie. Eerst beklimmen ze een 6500 meter hoge bergtop in Nepal. Vervolgens skiën ze naar beneden. Vooral dat laatste is zelden eerder vertoond.
Waarom ga je zoiets doen?
,,We zijn alle vijf heel dol op klimmen en skiën, met name op tourskiën. Vier van ons zijn lid geweest van de Delftsche Studenten Alpen Club, een ondervereniging van het corps. Op een gegeven moment hebben we tegen elkaar gezegd dat het leuk is om wat grotere bergen te gaan doen. Klimmers willen vaak alsmaar hoger. Dat hebben wij ook.”
Wat is het verschil tussen skiën en tourskiën?
,,Bij tourskiën heb je andere ski’s en bindingen, waarmee je de berg ook kunt oplopen. Je hebt vellen onder je ski’s, zodat je omhoog kunt glijden, maar niet naar beneden. Als je gaat skiën, haal je die vellen eraf. Tourskiën doe je in gebieden waar nooit iemand komt, ver weg van de pisten. Je slaapt in hutten en je kunt heel mooie toppen beklimmen.”
Er wordt normaal gesproken toch alleen geklommen in Nepal?
,,Het skiën is eerder gedaan, er is zelfs van de Mount Everest afgeskied in 2000. Dit jaar ligt er gelukkig veel sneeuw in Nepal. We kunnen ongeveer tweeduizend hoogtemeters skiën tot 4500 meter. Daarna moeten we lopen. Skiën op die hoogte is behoorlijk pittig, omdat er zo weinig zuurstof is. Je maakt tien bochten en dan moet je stoppen omdat het niet meer gaat. Het is skiën terwijl je door een rietje ademt. Er zijn steile stukken bij met veel gletsjerspleten en de sneeuw kan heel slecht zijn. Ik ga als extra uitdaging op telemarkski’s, daarvan is je hak los. Alles wat je met ski’s kunt, kun je ook met telemarkski’s.”
Zo’n expeditie is niet zonder gevaren.
,,Het brengt risico’s met zich mee, maar de bergen zijn nu eenmaal onze liefde, onze passie. We doen het voor de kick, omdat we het klimmen en skiën fantastisch vinden. En om in die bergen te zijn. Dat je daar slaapt op zesduizend meter en dat je wakker wordt in je slaapzak terwijl het in je tent min dertig is. Daar genieten wij van. De één voetbalt, en de ander beklimt bergen. Met bergbeklimmen loop je meer risico’s, maar die aanvaarden we. Met een adequate en uitgebreide voorbereiding proberen we die risico’s tot een minimum te beperken.”
Als jullie dan toch zo’n unieke tocht gaan maken, waarom dan niet een echt hoge berg?
,,Ik sluit niet uit dat dat ooit zal gebeuren. Er zijn al plannen om volgend jaar een andere berg af te skiën, de Cho Oyu, die is 8210 meter hoog. Hiervoor heb je ervaring nodig op extreme hoogten, vandaar eerst deze tocht. Je moet afwachten hoe je op deze hoogte reageert. Heel veel mensen worden hoogteziek. Daarom is het belangrijk je expedities geleidelijk aan te plannen, zo heb je meer kans op succes.”
Wat zijn de symptomen van hoogteziekte?
,,De meeste mensen die op wintersport zijn geweest, weten hoe dat voelt, je kunt namelijk al vanaf 2500 meter hoogteziek worden. Je wordt licht in je hoofd en krijgt een beetje hoofdpijn. Dat kan natuurlijk door de zon komen, maar ook omdat je hersenen te weinig zuurstof krijgen. Als je langere tijd op die hoogte blijft, krijgen je spieren te weinig zuurstof waardoor je heel zwak wordt. Je eet bijna niet meer, begint veel te hoesten en je droogt uit. Uiteindelijk kan er vocht in je longen en hersenen komen en dan sterf je.”
Gezellig. Ik neem aan dat jullie van jezelf weten dat je niet hoogteziek wordt?
,,Niemand van ons is op 6500 meter hoogte geweest, dus dat kunnen we niet zeker weten. Belangrijk is dat je goed luistert naar je eigen lichaam, en dat je op tijd toegeeft dat je je slecht voelt en dat het niet meer gaat. Je moet dan afdalen, want zodra je in hoogte afneemt, voel je je beter. Daarnaast moet je elkaar goed in gaten houden. Wij kennen elkaar zo langzamerhand best goed, en kunnen daarom redelijk goed inschatten hoe het er met de ander voor staat.”
Hoe bereiden jullie je voor?
,,Veel trainen. Hardlopen, fietsen, mountainbiken, wandelen met zware rugzakken en soms fitness. We proberen trainingen te doen die minimaal vier uur duren. Je hebt pure duurconditie nodig en minder kracht. Daarnaast moeten we van alles regelen met sponsoren en materiaal. Het derde punt is het team. Hoe gaan we met elkaar om, wat zijn de spanningen, hoe zal dat gaan in Nepal als het er op aankomt.”
Hoe train je teamspirit?
,,Dat is heel moeilijk. Praten, veel praten. Het beste is veel trainen. Hiervoor zijn we met het team in de Alpen geweest om te tourskiën. Dan kom je in situaties terecht waarin je beslissingen moet nemen. Bijvoorbeeld of een helling te lawinegevaarlijk is of niet. De ene zegt van wel, de ander vindt het te riskant.”
Wie wint er?
,,We hebben geen echte leider in ons midden, wel een aantal mensen die meer ervaring hebben dan anderen. Ja, daar hoor ik ook bij, vanwege mijn tourski-instructeursopleiding.”
Zijn de lawines het grootste risico?
,,In de Alpen zijn lawines ook heel gevaarlijk, en met name voor mensen die aan het wintersporten zijn. Die kunnen een lawine op zich krijgen terwijl ze hem niet hebben veroorzaakt. Bovendien zijn mensen zich vaak niet van de gevaren bewust, dat is pas echt gevaarlijk. Snowboarders die off piste gaan, veroorzaken soms lawines waar anderen de dupe van zijn. Wij hebben de kennis en ervaring om te bepalen of een helling lawinegevaarlijk is. Het risico wordt dan minder, maar verdwijnt nooit helemaal.”
Hoe kun je zien of een helling lawinegevaarlijk is?
,,Een aantal factoren is van belang, zoals de temperatuur en de wind van de afgelopen dagen. Als er sneeuw van de loef- op de lijzijde van de helling is gekomen, dan is zo’n helling gevaarlijk. Ook de steilte en de ligging van de berg zijn belangrijk.”
Wat als iemand zijn been breekt?
,,Dan moeten we hem zelf van de berg aftillen en evacueren. Op die hoogte kan geen helikopter komen.”
En als iemand ziek wordt?
,,Dat kan per situatie verschillen. Het kan gunstig uitpakken als de zieke achter kan blijven en de rest de top kan beklimmen. Dan zet je een tent op, stop je hem in zijn slaapzak en laat iemand bij hem achter. Het kan zijn dat daar geen tijd voor is of dat het weer slecht is. En dat je daardoor met z’n allen achter moet blijven. Dat is het moeilijkste van klimmen, je weet nooit wat er gaat gebeuren. Je kan afspraken maken, maar je zult ter plekke moeten beslissen.”
De mensen die van jullie houden vinden het waarschijnlijk minder leuk dat jullie op deze tocht gaan.
,,In een bepaalde fase van onze voorbereiding is er een stevige discussie geweest met onze ouders, die vonden datwe niet goed genoeg voorbereid waren. Nu we zo serieus bezig zijn geweest met deze tocht, heeft iedereen er vertrouwen in. Natuurlijk kan er wat gebeuren, maar dat kan ook als je de straat oversteekt. Stiekem vinden ze het moeilijk, maar ze begrijpen dat het voor ons heel belangrijk is en dat we het heel leuk vinden.”
Helemaal afgesloten van de buitenwereld zijn jullie niet.
,,We hebben een satelliettelefoon en zonnepanelen gesponsord gekregen. Hiermee willen we om de paar dagen foto’s, video’s en tekst op onze website zetten.”
Wat kost dat zo’n reis?
,,Ik schat ongeveer 2500 euro. Van het travelfonds van Shell heb ik 750 euro gekregen. We hebben geen financiële sponsoring, maar hebben veel materiaal gekregen. Het vliegticket is duur. En we hebben achttien dragers die met ons meegaan. Die dragen een deel van ons materiaal en eten. Die kosten vallen mee, het leven is daar heel goedkoop. En we moeten een bedrag betalen om de berg te mogen beklimmen in Nepal. Het is vergelijkbaar met een paar weken vakantie met je jaarclub.”
Is het te combineren met je studie?
,,Ik ben aan het afstuderen bij Shell in Rijswijk. Bij mijn aantreden heb ik gezegd dat ik een maand weg moest en dat begrepen ze. Voor de anderen is het spannend geweest of ze vrij konden krijgen. Maar de meeste werkgevers waarderen zo’n project en stellen zich daarom soepel op. Het zou ook wel sneu zijn als je thuis moet blijven omdat je baas je geen vrij geeft.”
Greg Nieuwenhuys (23, student technische natuurkunde, verwacht in augustus 2003 af te studeren), Falco van Vloten (25, in 2002 afgestudeerd bij technische bestuurskunde), Joost Schreve (28, in 2001 afgestudeerd bij werktuigbouwkunde), Jan Maerten Smit (27, co-assistent geneeskunde aan de Universiteit van Utrecht) en Rogier Wouters (26, voormalig TU-student en nu student psychologie aan de Universiteit van Amsterdam) kennen elkaar van de Delftsche Studenten Alpen Club. Op 13 maart zijn ze vertokken naar de Himalaya om de Mera Peak (Nepal, 6476 meter) en de Island Peak (Nepal, 6189 meter) te beklimmen en af te skiën. De expeditieleden zijn ervaren klimmers met diverse instructeurdiploma’s bij de Koninklijke Nederlandse Klim- en Bergsport Vereniging.
www.merapeak.net .
Comments are closed.