School vissen

br />
Ockels toonde het bootje in een animatiefilmpje tijdens een lezing over zijn energieopwekkende vliegers vorige week vrijdag bij Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek. Na alle heisa om zijn futuristische Superbus, vond studievereniging Leonardo da Vinci het tijd om weer eens aandacht te schenken aan dit andere spectaculaire project. Een preek voor eigen parochie viel Ockels niet ten deel. Vooral fronsende gezichten vulden de zaal.

In sneltreinvaart schetsten de professor en zijn teamgenoten van denktank Asset (aerospace sustainable engineering and technology) de stand van zaken. Filmpjes flitsen achter elkaar op een groot scherm. Vanaf het dak van L&R is te zien dat Ockels’ collega’s mooie figuurtjes maken met radiografisch bestuurbare vliegers. ‘We have control’, luidt de boodschap.

Gewapend met rekenmodelletjes geeft Ockels aan wat de mogelijkheden zijn als de vliegers met elkaar kunnen communiceren. “Misschien kunnen ze ooit wel bewegen als een school vissen.” Zulk vliegervernuft is noodzakelijk voor de hoogst gegrepen vliegervariant, de loop laddermill. In een grote lus stijgen en duiken vliegers hierin achter elkaar als een soort kilometerslang rad van fortuin. De opstijgende vliegers wekken door hun trekkracht elektriciteit op.

“Maar misschien gaat dit niet lukken”, geeft Ockels toe. “In dat geval vallen we terug op depumping laddermill.” Deze versie bestaat uit een enkele lijn met een of meer vliegers die op en neer bewegen.

De studenten zitten met veel brandende vragen. Hoe voorkom je dat de touwtjes in de war raken? Wat te doen bij bliksem, plotselinge windstoten, of als de wind juist wegvalt?

De vragen slaan Ockels niet uit het veld. “Het is nu eenmaal niet zo simpel als een kolencentrale. Het ontwikkelen van deze techniek is uitdagender”, zegt hij enthousiast.

Na afloop raken de tongen pas echt los. “Ik dacht, laat ik maar niet al te veel miereneuken”, verzucht Egbert Pot van Leonardo da Vinci. “Maar als een vlieger beneden komt, moet hij weer een stukje omhooggetrokken worden door de loep. Daar zitten nog wel wat technische moeilijkheden.”

VSV-bestuurslid Pierre Maere valt hem bij. “Er zijn nog zoveel vragen. Ze weten alleen dat de vliegers omhoog gaan en dat je die energie in principe kunt gebruiken. Maar ja, voor het zelfde geld lukt het. Het is pionierswerk.” “Ja”, zegt Pot, “we zijn sceptisch, maar het is wel goed dat hij het probeert. Hij krijgt al zoveel gezeur. Dat is niet altijd terecht.”

Tomas van Dijk

Toch wel een eigenzinnig bootje, die kiteboat van Wubbo Ockels. L&R-studenten in het zaaltje kijken verrast op. Terwijl zeiljachten continu overstag gaan, vaart deze schuit met behulp van een reeks vliegers recht tegen de wind in.

Ockels toonde het bootje in een animatiefilmpje tijdens een lezing over zijn energieopwekkende vliegers vorige week vrijdag bij Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek. Na alle heisa om zijn futuristische Superbus, vond studievereniging Leonardo da Vinci het tijd om weer eens aandacht te schenken aan dit andere spectaculaire project. Een preek voor eigen parochie viel Ockels niet ten deel. Vooral fronsende gezichten vulden de zaal.

In sneltreinvaart schetsten de professor en zijn teamgenoten van denktank Asset (aerospace sustainable engineering and technology) de stand van zaken. Filmpjes flitsen achter elkaar op een groot scherm. Vanaf het dak van L&R is te zien dat Ockels’ collega’s mooie figuurtjes maken met radiografisch bestuurbare vliegers. ‘We have control’, luidt de boodschap.

Gewapend met rekenmodelletjes geeft Ockels aan wat de mogelijkheden zijn als de vliegers met elkaar kunnen communiceren. “Misschien kunnen ze ooit wel bewegen als een school vissen.” Zulk vliegervernuft is noodzakelijk voor de hoogst gegrepen vliegervariant, de loop laddermill. In een grote lus stijgen en duiken vliegers hierin achter elkaar als een soort kilometerslang rad van fortuin. De opstijgende vliegers wekken door hun trekkracht elektriciteit op.

“Maar misschien gaat dit niet lukken”, geeft Ockels toe. “In dat geval vallen we terug op depumping laddermill.” Deze versie bestaat uit een enkele lijn met een of meer vliegers die op en neer bewegen.

De studenten zitten met veel brandende vragen. Hoe voorkom je dat de touwtjes in de war raken? Wat te doen bij bliksem, plotselinge windstoten, of als de wind juist wegvalt?

De vragen slaan Ockels niet uit het veld. “Het is nu eenmaal niet zo simpel als een kolencentrale. Het ontwikkelen van deze techniek is uitdagender”, zegt hij enthousiast.

Na afloop raken de tongen pas echt los. “Ik dacht, laat ik maar niet al te veel miereneuken”, verzucht Egbert Pot van Leonardo da Vinci. “Maar als een vlieger beneden komt, moet hij weer een stukje omhooggetrokken worden door de loep. Daar zitten nog wel wat technische moeilijkheden.”

VSV-bestuurslid Pierre Maere valt hem bij. “Er zijn nog zoveel vragen. Ze weten alleen dat de vliegers omhoog gaan en dat je die energie in principe kunt gebruiken. Maar ja, voor het zelfde geld lukt het. Het is pionierswerk.” “Ja”, zegt Pot, “we zijn sceptisch, maar het is wel goed dat hij het probeert. Hij krijgt al zoveel gezeur. Dat is niet altijd terecht.”

Tomas van Dijk