Zelden werd er zoveel cabaret gemaakt als nu. Kweekvijvers als Theater Pepijn brengen de ene nieuwe naam na de andere voort. Soms zit er zomaar een ontdekking tussen, zoals Anousha N’Zumé.
En Richard Groenendijk, wiens nieuwe programma deze week in première gaat in Theater De Veste.
Na musical is cabaret momenteel waarschijnlijk de populairste kunstvorm op de Nederlandse planken. Zowel stand-up comedians als groepjes spelen daar gretig op in. Zo makkelijk om door te breken is het echter niet. Zie maar eens met iets nieuws te komen na de tientallen namen die jaarlijks voortkomen uit evenementen als het Leids Cabaret Festival, Cameretten en het Groninger Studenten Cabaret Festival.
Het was dan ook niet verwonderlijk, dat tijdens het Leids Cabaret Festival de monden openvielen van verbazing, toen op het podium een kleine vrouw met donkere krullen plaatsnam. Anousha N’Zumé heette ze, en was ‘ontdekt’ door ‘99 Luftballons’-Nena toen ze met de musical ‘Josephine’ door Duitsland toerde. Na rolletjes in Onderweg naar Morgen en Vrouwenvleugel besloot ze zich vorig jaar op het cabaret te storten. Ze had geen betere keuze kunnen maken.
In haar eerste programma ‘Eiland’ gebruikt N’Zumé haar autobiografie als verhaallijn die de liedjes aan elkaar rijgt. Je moet wel een heel bijzonder verhaal hebben om zo’n aanpak niet verschrikkelijk melodramatisch te maken. De cabaretière gebruikt haar levensloop % ze werd geboren uit een Russische moeder en Kameroenese vader – echter niet alleen om haar verhaal te vertellen. Ze verwerkt de stijlen uit die verschillende culturen ook in haar muziek, wat een paar hele mooie nummers oplevert. Anousha bewijst haar kwaliteiten definitief met het nummer ‘Pappa’s Song‘, waarin ze haar multiculturele afkomst niet beter had kunnen verwoorden.
Postcodeloterijshow
Richard Groenendijk daarentegen doet er alles aan om zijn ware identiteit te verbergen. De cabaretier draait alweer wat langer mee dan N’Zumé, en speelt sinds zijn vorige programma ‘Gluur’ zaal na zaal vol. Groenendijk is echter niet alleen daardoor bekend bij een groot publiek. Hij is de voice over bij de Postcodeloterijshow, een cabareteske act op zich. Daarnaast heeft hij op Radio Rijnmond zijn eigen programma ‘Met wie…?’
In zijn derde soloprogramma ‘Nep’, dat zaterdag bij Theater De Veste in première gaat, is hij het zat om de wat hij noemt ‘kitscherige roze wolk’ in stand te houden, waarop de hele wereld lijkt te zweven. De cabaretier neemt zich ernstig voor vanaf nu alleen nog oprecht te zijn. Hij rekent af met mensen die je drie zoenen geven en al bij de tweede over je schouder kijken of er een belangrijker iemand binnenkomt. Hij neemt geen genoegen meer met collega’s die je het beste gunnen zolang de borrel duurt.
Groenendijk belooft zijn publiek om in ‘Nep’ geen vette types meer te spelen. Dit programma moet persoonlijker zijn dan de voorgaande shows. Maar hij spreekt zichzelf bij voorbaat al tegen, want zeker is dat zijn Surinaamse bovenbuurvrouw alweer klaarstaat om haar ongezouten mening over zijn nieuwe levensinstelling te geven.
Meteen de absolute waarheid verkondigen is dan ook misschien een beetje hoog gegrepen, voor de cabaretier. Schipperen met de waarheid is in elk geval een stap in de goede richting, en wel zo leuk voor het programma.
Zelden werd er zoveel cabaret gemaakt als nu. Kweekvijvers als Theater Pepijn brengen de ene nieuwe naam na de andere voort. Soms zit er zomaar een ontdekking tussen, zoals Anousha N’Zumé. En Richard Groenendijk, wiens nieuwe programma deze week in première gaat in Theater De Veste.
Na musical is cabaret momenteel waarschijnlijk de populairste kunstvorm op de Nederlandse planken. Zowel stand-up comedians als groepjes spelen daar gretig op in. Zo makkelijk om door te breken is het echter niet. Zie maar eens met iets nieuws te komen na de tientallen namen die jaarlijks voortkomen uit evenementen als het Leids Cabaret Festival, Cameretten en het Groninger Studenten Cabaret Festival.
Het was dan ook niet verwonderlijk, dat tijdens het Leids Cabaret Festival de monden openvielen van verbazing, toen op het podium een kleine vrouw met donkere krullen plaatsnam. Anousha N’Zumé heette ze, en was ‘ontdekt’ door ‘99 Luftballons’-Nena toen ze met de musical ‘Josephine’ door Duitsland toerde. Na rolletjes in Onderweg naar Morgen en Vrouwenvleugel besloot ze zich vorig jaar op het cabaret te storten. Ze had geen betere keuze kunnen maken.
In haar eerste programma ‘Eiland’ gebruikt N’Zumé haar autobiografie als verhaallijn die de liedjes aan elkaar rijgt. Je moet wel een heel bijzonder verhaal hebben om zo’n aanpak niet verschrikkelijk melodramatisch te maken. De cabaretière gebruikt haar levensloop % ze werd geboren uit een Russische moeder en Kameroenese vader – echter niet alleen om haar verhaal te vertellen. Ze verwerkt de stijlen uit die verschillende culturen ook in haar muziek, wat een paar hele mooie nummers oplevert. Anousha bewijst haar kwaliteiten definitief met het nummer ‘Pappa’s Song‘, waarin ze haar multiculturele afkomst niet beter had kunnen verwoorden.
Postcodeloterijshow
Richard Groenendijk daarentegen doet er alles aan om zijn ware identiteit te verbergen. De cabaretier draait alweer wat langer mee dan N’Zumé, en speelt sinds zijn vorige programma ‘Gluur’ zaal na zaal vol. Groenendijk is echter niet alleen daardoor bekend bij een groot publiek. Hij is de voice over bij de Postcodeloterijshow, een cabareteske act op zich. Daarnaast heeft hij op Radio Rijnmond zijn eigen programma ‘Met wie…?’
In zijn derde soloprogramma ‘Nep’, dat zaterdag bij Theater De Veste in première gaat, is hij het zat om de wat hij noemt ‘kitscherige roze wolk’ in stand te houden, waarop de hele wereld lijkt te zweven. De cabaretier neemt zich ernstig voor vanaf nu alleen nog oprecht te zijn. Hij rekent af met mensen die je drie zoenen geven en al bij de tweede over je schouder kijken of er een belangrijker iemand binnenkomt. Hij neemt geen genoegen meer met collega’s die je het beste gunnen zolang de borrel duurt.
Groenendijk belooft zijn publiek om in ‘Nep’ geen vette types meer te spelen. Dit programma moet persoonlijker zijn dan de voorgaande shows. Maar hij spreekt zichzelf bij voorbaat al tegen, want zeker is dat zijn Surinaamse bovenbuurvrouw alweer klaarstaat om haar ongezouten mening over zijn nieuwe levensinstelling te geven.
Meteen de absolute waarheid verkondigen is dan ook misschien een beetje hoog gegrepen, voor de cabaretier. Schipperen met de waarheid is in elk geval een stap in de goede richting, en wel zo leuk voor het programma.
Comments are closed.