Roemloos medium

De eerste uitspraak is van Francisco van Jole, ’s lands bekendste internetjournalist. Het tweede citaat komt uit de mond van Philip Franses, hoogleraar econometrie en marktonderzoek aan de Rotterdamse Erasmus Universiteit.

Wanneer de heren zich voorstellen, maken zij al gelijk duidelijk waar zij staan. Franses: ,,Ik heb eigenlijk niet zo veel verstand van internet, ik heb meer verstand van de economie erachter.” Van Jole heeft wél veel ervaring met de Infobahn: ,,Al in 1995 had ik een vriendin via internet. Maar toen we elkaar voor het eerst in het echt ontmoetten, was het meteen over.”

De discussie moet nog wat op gang komen en de twee gasten lijken het aardig met elkaar eens te zijn. Beiden vinden dat er weinig eer te behalen valt aan internet. Van Jole: ,,Een uitzending op de radio maakt je bekender dan een website met duizenden bezoekers.” Volgens Franses geldt dit ook op wetenschappelijk gebied: ,,Op een website heeft alles status nul, maar publiceren in een blad, dat geeft status.”

Op het gebied van normen en waarden op het net zijn de twee het gelukkig wel oneens. Volgens Franses verandert internet de heersende normen en waarden niet echt: ,,Normaal intermenselijk verkeer blijft hetzelfde. Ik maak me echter wel zorgen over instabielen die op internet zitten.” Goeroe van Jole denkt daar heel anders over: ,,Normen en waarden gaan helemaal aan gruzelementen op internet. Mensen worden niet geremd en vertonen veel meer asociaal gedrag.”

Hoewel internet een echt Delfts onderwerp is, zijn er maar zo%n twintig mensen komen opdagen in de Koornbeurs. Maar degenen die wel aanwezig zijn, mengen zich hevig in de discussie. Vooral over het illegaal downloaden van muziek ontstaat een verhitte discussie. Volgens een van de aanwezige studenten is het ,,toch niet normaal dat je voor een stom plaatje veertig gulden moet betalen!” Van Jole mag dan het enfant terrible zijn van de digitale wereld, in dit opzicht ontpopt hij zich als een fatsoensrakker: illegaal muziek kopiëren, dat mag niet. Maar het publiek daarvan overtuigen, dat lukt zelfs Van Jole niet.

,,Internet blijft in de moestuinsfeer.” en ,,De enige bedrijven die geld aan internet verdienen, exploiteren seks.” Twee uitspraken, afgelopen dinsdag gedaan tijdens de discussieavond in de Koornbeurs over ‘Emotie en internet’, georganiseerd door Studium Generale. De eerste uitspraak is van Francisco van Jole, ’s lands bekendste internetjournalist. Het tweede citaat komt uit de mond van Philip Franses, hoogleraar econometrie en marktonderzoek aan de Rotterdamse Erasmus Universiteit.

Wanneer de heren zich voorstellen, maken zij al gelijk duidelijk waar zij staan. Franses: ,,Ik heb eigenlijk niet zo veel verstand van internet, ik heb meer verstand van de economie erachter.” Van Jole heeft wél veel ervaring met de Infobahn: ,,Al in 1995 had ik een vriendin via internet. Maar toen we elkaar voor het eerst in het echt ontmoetten, was het meteen over.”

De discussie moet nog wat op gang komen en de twee gasten lijken het aardig met elkaar eens te zijn. Beiden vinden dat er weinig eer te behalen valt aan internet. Van Jole: ,,Een uitzending op de radio maakt je bekender dan een website met duizenden bezoekers.” Volgens Franses geldt dit ook op wetenschappelijk gebied: ,,Op een website heeft alles status nul, maar publiceren in een blad, dat geeft status.”

Op het gebied van normen en waarden op het net zijn de twee het gelukkig wel oneens. Volgens Franses verandert internet de heersende normen en waarden niet echt: ,,Normaal intermenselijk verkeer blijft hetzelfde. Ik maak me echter wel zorgen over instabielen die op internet zitten.” Goeroe van Jole denkt daar heel anders over: ,,Normen en waarden gaan helemaal aan gruzelementen op internet. Mensen worden niet geremd en vertonen veel meer asociaal gedrag.”

Hoewel internet een echt Delfts onderwerp is, zijn er maar zo%n twintig mensen komen opdagen in de Koornbeurs. Maar degenen die wel aanwezig zijn, mengen zich hevig in de discussie. Vooral over het illegaal downloaden van muziek ontstaat een verhitte discussie. Volgens een van de aanwezige studenten is het ,,toch niet normaal dat je voor een stom plaatje veertig gulden moet betalen!” Van Jole mag dan het enfant terrible zijn van de digitale wereld, in dit opzicht ontpopt hij zich als een fatsoensrakker: illegaal muziek kopiëren, dat mag niet. Maar het publiek daarvan overtuigen, dat lukt zelfs Van Jole niet.