Prototypes projecteren

Delft Integraal 2007-4
Ontwerpers en hun opdrachtgevers willen graag diverse varianten van een prototype zien en hun discussies daarover vastleggen. Universitair
docent innovatieve ontwerp- ondersteuning ir. Jouke Verlinden vond hiervoor een apparaat uit dat beamer, webcam en draagbare computer
in elkaar verenigt.

Universitair docent innovatieve ontwerpondersteuning ir. Jouke Verlinden houdt een vierkant stuk geel schuim in zijn handen. Het ziet er absoluut niet bijzonder uit, zelfs met veel moeite kun je er geen product in herkennen. “Maar als ik hierop knoppen, een beeldscherm en een kleur projecteer, heb je een prototype”, zegt hij. “Met mijn webcamprojector kan dat. Industrieel ontwerpers maken veel prototypes. Modellen maken kost tijd en geld. Door het apparaat op bijvoorbeeld een stuk schuim of een ander stoffelijk model te projecteren, kun je veel goedkoper en eenvoudiger een prototype presenteren.”
Er is nog een voordeel. De ontwerper past met één druk op de knop dingen aan. “Je kunt bijvoorbeeld de indeling van de knoppen, het materiaal of de kleur veranderen en zo varianten laten zien”, zegt Verlinden. Om al die veranderingen goed te projecteren, bestaat de webcamprojector uit een beamer, een webcam en een computer. “Je kunt de veranderingen op de computer invoeren in ontwerpprogramma’s. De webcam bepaalt de plaats van het object ten opzichte van de computer. Als je het prototype verplaatst, moet de projectie in orde blijven. Dankzij de webcam weet de computer waar het product is.”
Verlinden kreeg het eerste idee voor de webcamprojector, I/O Pad genaamd, al in 2003. “Ik kwam er toevallig op. Ik speelde met een beamer en bedacht dat je heel goed iets kunt projecteren op het gele schuim of de witte 3D-prints waar veel ontwerpers prototypes van maken.”
Zes jaar later zit Verlinden er dicht tegenaan om zijn uitvinding op de markt te brengen, met hulp van het Valorisatie Centrum. “Vooral Duitse autofabrikanten waren enthousiast. Zij wilden er een aantal aanschaffen. Maar eind 2008 haakten zij af, door de kredietcrisis. Bij Yes!Delft zijn nu twee studenten, onder de naam deLight Interactive Solutions, bezig om de webcamprojector te vermarkten. We zijn in gesprek met nieuwe opdrachtgevers.” Verlinden publiceerde zeventien wetenschappelijke artikelen over zijn vinding.
Voordat de webcamprojector verkocht wordt, moet Verlinden nog wel een aantal horden  nemen. “De hardware moet nog wat worden aangepast. Ook naar de functionaliteit wil ik nog kijken: wat moet de projector precies kunnen doen? Daarnaast kan de software verbeterd worden. Ik wil niet mijn eigen software schrijven, maar plug-ins ontwerpen. Daarmee kan de webcamprojector programma’s ondersteunen die ontwerpers gebruiken, zoals autocad. Dit zijn geen grote problemen, we kunnen ze in vijf maanden oplossen.”

http://tinyurl.com/gsywg
http://www.delightsolutions.com

Het onderzoek van dr.ir. Ernst Schrama en ir. Bert Wouters (Astrodynamics and Satellite Systems, L&R) en de Amerikanen maakt gebruik van de signalen van de Duits-Amerikaanse GRACE satellieten (Gravity Recovery and Climate Experiment). Hun artikel verschijnt deze week in het blad Geophysical Research Letters.

Het satellietenpaar meet sinds 2002 afwijkingen in het zwaartekrachtveld van de aarde. Omdat de zwaartekracht gerelateerd is aan de aanwezige massa geven de GRACE satellieten informatie over massaveranderingen, zoals door het afsmelten van landijs.

Zo berekenden de onderzoekers dat Groenland tussen 2003 en 2008 gemiddeld 195 kubieke kilometer aan ijs verloor. Dat komt overeen met een wereldwijde zeespiegelstijging van 0,5 millimeter per jaar of vijf centimeter in de komende eeuw.

Dat is beduidend minder dan de schattingen van de Deltacommissie (13 tot 22 centimeter). De Delftse onderzoekers tekenen daar wel bij aan dat het afsmelten een stijgende trend vertoont.

Langdurige meetseries zijn nodig om tot een eenduidige schatting te komen van de Groenlandse bijdrage aan de zeespiegelstijging.

Dat zal dan overigens wel met een ander instrument moeten, want de levensduur van de GRACE satellieten loopt in 2012 op zijn eind.

Wouters, B., D. Chambers, and E. J. O. Schrama (2008), GRACE observes small-scale mass loss in Greenland, Geophys. Res. Lett., doi:10.1029/2008GL034816, in press.