Pizzarace

Bij Pizza Dennis halen we zelf. Die bezorgen niet meer. Nog een paar minuten en dan bestellen we allemaal tegelijk het archetype der pizza’s: de quattro stagione. Op het teken tikken we tegelijk de telefoonnummers in. Om me heen hoor ik in een raar soort stereo: ,,Eén quattro stagione. Ja, dat kan naar…” Niels loopt de trap af om bij Dennis zijn pizza te gaan halen.

Alleen Sanne belt nog steeds. Hij luistert met een stomverbaasde blik naar zijn mobieltje en ramt op de toetsen. Hij blijkt ruzie te hebben met de pizzabestelcomputer van Al Capone’s. ,,U heeft een niet bestaande postcode ingetoetst. Probeer het nog eens.” Handig hoor, zo’n landelijke keten. Sanne gaat ook naar Dennis.

De eerste bezorger aan de deur is La Fontanella (15 minuten, 42 seconden). Hoe hard kan die? ,,Zestig”, zegt hij. Wel eens een ongeluk gehad? ,,Jep, ben ooit aangereden door een idioot op een Puch die tachtig reed.” De pizza is acht euro, warm en luxe.

Twee minuten later. De bezorger van Rapido. Pizzaboy heeft geen kleingeld, of ik gepast wil betalen. Acht euro tachtig is de schade. Ik zet de pizza even neer op de trap en roep naar boven om meer kleingeld. Een paar stevige schoenen is in een paar passen beneden. Schoen, stap, pizza, glijd… Asperges vliegen door de gang, kaas druipt van de muren en tomatenpuree op de trap. Dat was het einde van de pizza van Rapido. Alle vier de seizoenen op de vloer. Pizzaboy kijkt beteuterd.

We halen een derde pizza bij Dennis. Lekker snel. Niels was namelijk al weer thuis (12 minuten, 2 seconden), ruim voordat welke pizzaboy dan ook gearriveerd was. Winnaar: Pizza Dennis: 12 minuten, vijf euro.

Vrijdagavond in Delft. Geen dag om te koken. Er zijn van die dagen. Pizza! Halen of bezorgen? Delfts Blok test vier pizzeria’s. Welke is er het snelst? En wat kost dat dan?

De kandidaten: Pizza Rapido, La Fontanella en Al Capone’s, een landelijke keten. Bij Pizza Dennis halen we zelf. Die bezorgen niet meer. Nog een paar minuten en dan bestellen we allemaal tegelijk het archetype der pizza’s: de quattro stagione. Op het teken tikken we tegelijk de telefoonnummers in. Om me heen hoor ik in een raar soort stereo: ,,Eén quattro stagione. Ja, dat kan naar…” Niels loopt de trap af om bij Dennis zijn pizza te gaan halen.

Alleen Sanne belt nog steeds. Hij luistert met een stomverbaasde blik naar zijn mobieltje en ramt op de toetsen. Hij blijkt ruzie te hebben met de pizzabestelcomputer van Al Capone’s. ,,U heeft een niet bestaande postcode ingetoetst. Probeer het nog eens.” Handig hoor, zo’n landelijke keten. Sanne gaat ook naar Dennis.

De eerste bezorger aan de deur is La Fontanella (15 minuten, 42 seconden). Hoe hard kan die? ,,Zestig”, zegt hij. Wel eens een ongeluk gehad? ,,Jep, ben ooit aangereden door een idioot op een Puch die tachtig reed.” De pizza is acht euro, warm en luxe.

Twee minuten later. De bezorger van Rapido. Pizzaboy heeft geen kleingeld, of ik gepast wil betalen. Acht euro tachtig is de schade. Ik zet de pizza even neer op de trap en roep naar boven om meer kleingeld. Een paar stevige schoenen is in een paar passen beneden. Schoen, stap, pizza, glijd… Asperges vliegen door de gang, kaas druipt van de muren en tomatenpuree op de trap. Dat was het einde van de pizza van Rapido. Alle vier de seizoenen op de vloer. Pizzaboy kijkt beteuterd.

We halen een derde pizza bij Dennis. Lekker snel. Niels was namelijk al weer thuis (12 minuten, 2 seconden), ruim voordat welke pizzaboy dan ook gearriveerd was. Winnaar: Pizza Dennis: 12 minuten, vijf euro.