Een gure doordeweekse middag op het winderige station van Delft. Behalve een paar rolschaatsende kinderen en een vrouw met supermarkttassen, staat één student te wachten op het perron.
Vlak voordat de trein eindelijk het station binnenrijdt, wordt de student plotseling benaderd door een haastige man van middelbare leeftijd. “Heb je een ov? Mag ik dan met je meerijden?” Overvallen door deze vraag knikt de student braaf en de twee reizigers stappen samen zwijgend de trein binnen.
Veel reizende studenten komt dit bekend voor. Opdringerige onbekenden die graag meeliften op de ov-jaarkaart, die een – officieel bekende – medereiziger een korting verschaft van veertig procent. Een middag op de perrons van station Delft bewijst dat ook de TU-student het geen probleem vindt om de reizende medemens op deze manier te helpen. Maar er zijn wel een paar voorwaarden.
Student Dirk Versluis vindt het goed als er lifters naast hem komen zitten, ‘als ze maar wel hun bek houden’. IO’er Nicole is meestal wel bereid om een kletspraatje met de onbekende profiteurs te maken, ‘maar het moet niet elke dag gebeuren’. Technische-bestuurskundestudent Maarten Kneppers reist tussen Delft en Alkmaar op en neer. Hem is ook al op verschillende stations gevraagd om mee te doen aan de kortingstruc. “Het waren vaak jongeren die het vroegen, misschien studenten die hun ov vergeten waren. Maar”, vraagt hij zich af, “mag het nu eigenlijk wel of niet?”
De NS-wetten zeggen dat je drie ‘bekende reisgenoten’ met je mee mag nemen op je ov of voordeelurenkaart. Is het dus legaal om lifters mee te nemen, zolang je maar eerst netjes hun hand schudt en kennismaakt? “Ja, dat klopt”, zegt conducteur Ruud van treinnummer 5056 richting Leiden. “Ik merk het eigenlijk bijna nooit, maar ik weet dat er veel mensen onterecht een kortingsticket kopen. Als ik echt doorheb dat men frauduleus bezig is, laat ik de lifter wel een nieuw kaartje kopen, hoor.”
Een gure doordeweekse middag op het winderige station van Delft. Behalve een paar rolschaatsende kinderen en een vrouw met supermarkttassen, staat één student te wachten op het perron. Vlak voordat de trein eindelijk het station binnenrijdt, wordt de student plotseling benaderd door een haastige man van middelbare leeftijd. “Heb je een ov? Mag ik dan met je meerijden?” Overvallen door deze vraag knikt de student braaf en de twee reizigers stappen samen zwijgend de trein binnen.
Veel reizende studenten komt dit bekend voor. Opdringerige onbekenden die graag meeliften op de ov-jaarkaart, die een – officieel bekende – medereiziger een korting verschaft van veertig procent. Een middag op de perrons van station Delft bewijst dat ook de TU-student het geen probleem vindt om de reizende medemens op deze manier te helpen. Maar er zijn wel een paar voorwaarden.
Student Dirk Versluis vindt het goed als er lifters naast hem komen zitten, ‘als ze maar wel hun bek houden’. IO’er Nicole is meestal wel bereid om een kletspraatje met de onbekende profiteurs te maken, ‘maar het moet niet elke dag gebeuren’. Technische-bestuurskundestudent Maarten Kneppers reist tussen Delft en Alkmaar op en neer. Hem is ook al op verschillende stations gevraagd om mee te doen aan de kortingstruc. “Het waren vaak jongeren die het vroegen, misschien studenten die hun ov vergeten waren. Maar”, vraagt hij zich af, “mag het nu eigenlijk wel of niet?”
De NS-wetten zeggen dat je drie ‘bekende reisgenoten’ met je mee mag nemen op je ov of voordeelurenkaart. Is het dus legaal om lifters mee te nemen, zolang je maar eerst netjes hun hand schudt en kennismaakt? “Ja, dat klopt”, zegt conducteur Ruud van treinnummer 5056 richting Leiden. “Ik merk het eigenlijk bijna nooit, maar ik weet dat er veel mensen onterecht een kortingsticket kopen. Als ik echt doorheb dat men frauduleus bezig is, laat ik de lifter wel een nieuw kaartje kopen, hoor.”

Comments are closed.