Ouderwetse sentimenten

In Delta 27 stond een pleidooi van dhr. J. Klooster voor het uitsluiten van vakbonden aan ondernemingsraad-verkiezingen op de TU, een pleidooi dat stoelt op achterhaalde opvattingen en sentimenten. Personeelsleden kunnen bij verkiezingen met hun keuze kenbaar maken of ze het wel of niet met de ideeën van een vakbond eens zijn.

Het uitsluiten van vakbonden aan or-verkiezingen doet daarom eerder denken aan bedrijven en landen waarin nauwelijks sprake is van medezeggenschap en democratie. Het standpunt van Klooster voedt bovendien het aloude vooroordeel dat vakbonden niet verder kunnen kijken dan het belang van het zittende personeel. Dit vooroordeel sluit overigens wonderwel goed aan bij ook nu nog bestaande (status)gevoelens bij delen van het wetenschappelijk personeel die zich te verheven voelen om expliciet aan belangenbehartiging te doen.

Geef mij maar een or-partij die wel bereid is om in een ondernemingsraad expliciet voor personeel op te komen, met een achterban die haar kritisch op de vingers kijkt, en die zich tegelijkertijd wil inzetten voor een beleid dat goed onderwijs en onderzoek moet bevorderen. Zo%n or-partij zal het zeker wel eens moeilijk hebben, maar ontloopt minder snel de problemen en gevolgen van beleid dan een groepering die in allerlei fraaie bewoordingen het ‘algemene’ TU-belang zegt te willen vertegenwoordigen.

Nu staat Klooster vrij hoog op de lijst van Democratisch (!) Beleid voor de centrale ondernemingsraad. Democratisch Beleid zou daarom voor de TUD-gemeenschap onomwonden duidelijk moeten maken of ze het standpunt van haar eigen or-kandidaat wel of niet deelt. Persoonlijk heb ik mij vaak goed kunnen vinden in de ideeën die door DB werden uitgedragen. Echter, de door Klooster geventileerde (‘antiquarische’) opvattingen doen bij mij de deur dicht. Die opvattingen zijn gewoonweg uit de tijd.

In Delta 27 stond een pleidooi van dhr. J. Klooster voor het uitsluiten van vakbonden aan ondernemingsraad-verkiezingen op de TU, een pleidooi dat stoelt op achterhaalde opvattingen en sentimenten. Personeelsleden kunnen bij verkiezingen met hun keuze kenbaar maken of ze het wel of niet met de ideeën van een vakbond eens zijn.

Het uitsluiten van vakbonden aan or-verkiezingen doet daarom eerder denken aan bedrijven en landen waarin nauwelijks sprake is van medezeggenschap en democratie. Het standpunt van Klooster voedt bovendien het aloude vooroordeel dat vakbonden niet verder kunnen kijken dan het belang van het zittende personeel. Dit vooroordeel sluit overigens wonderwel goed aan bij ook nu nog bestaande (status)gevoelens bij delen van het wetenschappelijk personeel die zich te verheven voelen om expliciet aan belangenbehartiging te doen.

Geef mij maar een or-partij die wel bereid is om in een ondernemingsraad expliciet voor personeel op te komen, met een achterban die haar kritisch op de vingers kijkt, en die zich tegelijkertijd wil inzetten voor een beleid dat goed onderwijs en onderzoek moet bevorderen. Zo%n or-partij zal het zeker wel eens moeilijk hebben, maar ontloopt minder snel de problemen en gevolgen van beleid dan een groepering die in allerlei fraaie bewoordingen het ‘algemene’ TU-belang zegt te willen vertegenwoordigen.

Nu staat Klooster vrij hoog op de lijst van Democratisch (!) Beleid voor de centrale ondernemingsraad. Democratisch Beleid zou daarom voor de TUD-gemeenschap onomwonden duidelijk moeten maken of ze het standpunt van haar eigen or-kandidaat wel of niet deelt. Persoonlijk heb ik mij vaak goed kunnen vinden in de ideeën die door DB werden uitgedragen. Echter, de door Klooster geventileerde (‘antiquarische’) opvattingen doen bij mij de deur dicht. Die opvattingen zijn gewoonweg uit de tijd.