,,Amice, wij zouden zeer gaarne spoedig van je vernemen wanneer je in Delft terugkomt.” Zo begint een brief uit 1908 aan de destijds onvindbare voorzitter van Froude.
Delen
Het deze week verschenen eeuwboek ‘Het Scheepsbouwkundig Gezelschap William Froude vereeuwigd’ geeft een overzicht van de afgelopen honderd jaar bij dit gezelschap.
Het boek ziet er uit alsof het vijftig jaar geleden is uitgegeven. Mooi verzorgd, maar wel sober en ouderwets. De inhoud is serieus.
Het pleit voor Froude dat dit boek % in tegenstelling tot de meeste jaarboeken – niet ‘dichtgetikt’ is. Ook een buitenstaander kan de verhalen begrijpen, er zitten geen ons-kent-ons-grappen in en de eigen vereniging wordt niet de hemel in geprezen. Natuurlijk wordt er met trots geschreven over geslaagde acties. Maar er wordt ook verteld over mislukte studiereizen en de verdwenen voorzitter.
De geschiedenis van het gezelschap geeft een mooi beeld van de ontwikkeling van het studentenleven en de wereld daarbuiten. In het begin was studeren duidelijk een mannenzaak. De sfeer van de jaren twintig met bolhoeden, sigaren en oude jenever wordt vandaag de dag nog steeds nagespeeld. In 1926 werd door het bestuur serieus vastgelegd: ,,De jongste commissaris is Sigarencommissaris, hiervoor steeds uitzien naar een beminnelijk persoon.”
Veel later, in de jaren zeventig, verdwijnen onder invloed van flower power een aantal tradities. De president heet voortaan voorzitter en in de notulen worden alleen nog voornamen gebruikt. En bij buitengewone ledenvergaderingen komt het bestuur niet meer in pak, welnee, de bestuurspenning wordt op een mooie trui gedragen.
De oude foto’s maken het boek. Fantastisch zijn twee foto’s van de pedel. Voor de receptie staat hij fier overeind in zijn oude officiersuniform. Na de receptie gebruikt hij zijn staf om zich nog een beetje overeind te houden. De foto geeft aan hoe onveranderlijk het studentenleven in zekere zin is. Het is moeilijk te zeggen in welk decennium deze foto genomen is.
‘Het Scheepsbouwkundig Gezelschap William Froude vereeuwigd’ is een erg goed gedocumenteerd boek. Jammer dat het wat braaf is. Maar door de vele oude verhalen en foto’s geeft het een mooi tijdbeeld. En dat is niet alleen voor de scheepsbouwers, maar voor elke TU’er herkenbaar.
,,Amice, wij zouden zeer gaarne spoedig van je vernemen wanneer je in Delft terugkomt.” Zo begint een brief uit 1908 aan de destijds onvindbare voorzitter van Froude. Het deze week verschenen eeuwboek ‘Het Scheepsbouwkundig Gezelschap William Froude vereeuwigd’ geeft een overzicht van de afgelopen honderd jaar bij dit gezelschap.
Het boek ziet er uit alsof het vijftig jaar geleden is uitgegeven. Mooi verzorgd, maar wel sober en ouderwets. De inhoud is serieus.
Het pleit voor Froude dat dit boek % in tegenstelling tot de meeste jaarboeken – niet ‘dichtgetikt’ is. Ook een buitenstaander kan de verhalen begrijpen, er zitten geen ons-kent-ons-grappen in en de eigen vereniging wordt niet de hemel in geprezen. Natuurlijk wordt er met trots geschreven over geslaagde acties. Maar er wordt ook verteld over mislukte studiereizen en de verdwenen voorzitter.
De geschiedenis van het gezelschap geeft een mooi beeld van de ontwikkeling van het studentenleven en de wereld daarbuiten. In het begin was studeren duidelijk een mannenzaak. De sfeer van de jaren twintig met bolhoeden, sigaren en oude jenever wordt vandaag de dag nog steeds nagespeeld. In 1926 werd door het bestuur serieus vastgelegd: ,,De jongste commissaris is Sigarencommissaris, hiervoor steeds uitzien naar een beminnelijk persoon.”
Veel later, in de jaren zeventig, verdwijnen onder invloed van flower power een aantal tradities. De president heet voortaan voorzitter en in de notulen worden alleen nog voornamen gebruikt. En bij buitengewone ledenvergaderingen komt het bestuur niet meer in pak, welnee, de bestuurspenning wordt op een mooie trui gedragen.
De oude foto’s maken het boek. Fantastisch zijn twee foto’s van de pedel. Voor de receptie staat hij fier overeind in zijn oude officiersuniform. Na de receptie gebruikt hij zijn staf om zich nog een beetje overeind te houden. De foto geeft aan hoe onveranderlijk het studentenleven in zekere zin is. Het is moeilijk te zeggen in welk decennium deze foto genomen is.
‘Het Scheepsbouwkundig Gezelschap William Froude vereeuwigd’ is een erg goed gedocumenteerd boek. Jammer dat het wat braaf is. Maar door de vele oude verhalen en foto’s geeft het een mooi tijdbeeld. En dat is niet alleen voor de scheepsbouwers, maar voor elke TU’er herkenbaar.
Comments are closed.