Ortners universum

,,Wanneer is dat begonnen?”, vroeg de bedrijfsarts, terwijl hij de thermometer op Ortners salontafel legde. Ortner vermoedde dat deze vraag de standaardopening was van een medische checklist. Heeft u er eerder last van gehad, doet het pijn als ik hier druk, tweemaal daags een tablet en lees deze folder maar eens door.

,,Vlak voor de jaarwisseling. Het was een zaterdag, ik kwam laat uit bed. Beneden raapte ik de post van de deurmat, een brief van de universiteit. Die brief leek ineens niet te tillen, zo zwaar. Ik kon niet meer overeind komen. Gebukt, met de post nog in mijn hand, ben ik terug naar bed geschuifeld. Het was de nieuwjaarskaart van de faculteit.”

,,Heeft u er eerder last van gehad?” De arts viste een bloeddrukmeter uit zijn dokterstas. Ortner ging rechtop op de bank zitten en stak zijn arm uit. Au.

,,Voor de kerst. Een collega sloeg me op de schouder en ineens leken al mijn spieren te splijten. Ik viel flauw van de pijn.”

De bedrijfsarts keek over zijn brilletje. ,,Een aardige collega, of een niet zo aardige collega?”

Ortner voelde dat hij bloosde. ,,Die keer duurde de pijn niet zo lang, hooguit een uurtje. Ik dacht dat ik op de tocht had gestaan, dat kun je zo hebben.”

,,Zucht eens heel diep. Goed zo, nog een keer graag. Prima. De longen klinken goed. Zijn er wel eens conflicten tussen u en uw collega’s, of andere spanningen op het werk?”

Gaan we zo beginnen, dacht Ortner, moet het weer tussen de oren zitten?

,,De pijn zit in mijn schouder, niet in mijn ziel.”

,,Helaas, meneer Ortner, ik kan geen lichamelijke oorzaken vinden. Blijft u een paar weken thuis, rust goed uit. Ik zal u een pijnstiller voorschrijven. En verder”, hij rommelde weer in die zwartleren dokterstas, ,,kunt u dit eens lezen. Het is een heel informatieve folder. Als u nog vragen heeft, weet u mij te vinden.”

De dokter stond op en knoopte zijn jas dicht. Hij stak zijn hand uit naar Ortner: ,,Het beste ermee, kerel.”

De arts was op weg naar de deur, maar stond bij de kerstboom stil.

,,Wat een geinige kerstversieringen! Heeft u creatieve kindertjes in de familie? Ik vind het een heel origineel idee, die engeltjes gebogen van paperclips. Maar het is driekoningen geweest, tijd om de boom af te breken. Tot ziens, meneerOrtner. Blijft u lekker zitten, ik vind de deur zelf wel.”

Ortner bekeek het receptje. Het enige leesbare van het briefje was ‘2x’. Artsen zijn de meest voorspelbare mensen op aarde, dacht hij. Of had hij te vaak met ze te maken gehad? Hij hoorde de deur dichtslaan, de arts ging op weg naar zijn volgende patiënt: wat scheelt eraan, wanneer is het begonnen, tweemaal daags een pil en lees deze folder eens.

Ortner pakte de folder van de salontafel: ‘Omgaan met spanningen en angsten’. Vanaf de voorkant keek een zorgelijk gezicht hem aan. Omgaan met spanningen en angsten, dacht Ortner, waar haalt die kwakzalver het lef vandaan. Als ze niet kunnen vinden wat er mis is, smeren ze je meteen een psychische aandoening aan. Ik heb pijn, geen fobie. Voor wie of wat zou ik bang moeten zijn?

Bij die gedachte bleef hij steken. Wat is angst eigenlijk? We worden allemaal zonder angsten geboren. Zou angst voortkomen uit onvermogen, of andersom? Toch maar eens die folder lezen, het is een interessant thema. Omgaan met spanningen en angsten. Een aardige collega, of een niet zo aardige collega, had de dokter gevraagd. Bemoeial!

,,Bemoeial!”, mopperde Ortner hardop. Hij maakte een wegwerpgebaar en de pijn antwoordde met een steek tot diep in zijn nek. Ortner schreeuwde, vloekte, zuchtte inwendig. Je zou verwachten dat het bezoek van een arts je goed deed.
Blikskater

Wordt de wereld kleiner of groter? Deze dagen keek Ortner tegen iedereen op. Als een gebochelde liep hij rond, hij probeerde te voorkomen dat hij zich moest oprichten; de spieren in de linkerschouder straften elke verkeerde beweging af met een pijnscheut. Zijn uitzicht op de wereld was gekrompen tot een paar vierkante meter. Maar als hij naar de brievenbus liep of er alleen maar aan dacht een tocht naar de supermarkt te ondernemen, leek de wereld tot kolossale proporties gegroeid. ,,Ik zie tegen alles op”, fluisterde hij.

,,Wanneer is dat begonnen?”, vroeg de bedrijfsarts, terwijl hij de thermometer op Ortners salontafel legde. Ortner vermoedde dat deze vraag de standaardopening was van een medische checklist. Heeft u er eerder last van gehad, doet het pijn als ik hier druk, tweemaal daags een tablet en lees deze folder maar eens door.

,,Vlak voor de jaarwisseling. Het was een zaterdag, ik kwam laat uit bed. Beneden raapte ik de post van de deurmat, een brief van de universiteit. Die brief leek ineens niet te tillen, zo zwaar. Ik kon niet meer overeind komen. Gebukt, met de post nog in mijn hand, ben ik terug naar bed geschuifeld. Het was de nieuwjaarskaart van de faculteit.”

,,Heeft u er eerder last van gehad?” De arts viste een bloeddrukmeter uit zijn dokterstas. Ortner ging rechtop op de bank zitten en stak zijn arm uit. Au.

,,Voor de kerst. Een collega sloeg me op de schouder en ineens leken al mijn spieren te splijten. Ik viel flauw van de pijn.”

De bedrijfsarts keek over zijn brilletje. ,,Een aardige collega, of een niet zo aardige collega?”

Ortner voelde dat hij bloosde. ,,Die keer duurde de pijn niet zo lang, hooguit een uurtje. Ik dacht dat ik op de tocht had gestaan, dat kun je zo hebben.”

,,Zucht eens heel diep. Goed zo, nog een keer graag. Prima. De longen klinken goed. Zijn er wel eens conflicten tussen u en uw collega’s, of andere spanningen op het werk?”

Gaan we zo beginnen, dacht Ortner, moet het weer tussen de oren zitten?

,,De pijn zit in mijn schouder, niet in mijn ziel.”

,,Helaas, meneer Ortner, ik kan geen lichamelijke oorzaken vinden. Blijft u een paar weken thuis, rust goed uit. Ik zal u een pijnstiller voorschrijven. En verder”, hij rommelde weer in die zwartleren dokterstas, ,,kunt u dit eens lezen. Het is een heel informatieve folder. Als u nog vragen heeft, weet u mij te vinden.”

De dokter stond op en knoopte zijn jas dicht. Hij stak zijn hand uit naar Ortner: ,,Het beste ermee, kerel.”

De arts was op weg naar de deur, maar stond bij de kerstboom stil.

,,Wat een geinige kerstversieringen! Heeft u creatieve kindertjes in de familie? Ik vind het een heel origineel idee, die engeltjes gebogen van paperclips. Maar het is driekoningen geweest, tijd om de boom af te breken. Tot ziens, meneerOrtner. Blijft u lekker zitten, ik vind de deur zelf wel.”

Ortner bekeek het receptje. Het enige leesbare van het briefje was ‘2x’. Artsen zijn de meest voorspelbare mensen op aarde, dacht hij. Of had hij te vaak met ze te maken gehad? Hij hoorde de deur dichtslaan, de arts ging op weg naar zijn volgende patiënt: wat scheelt eraan, wanneer is het begonnen, tweemaal daags een pil en lees deze folder eens.

Ortner pakte de folder van de salontafel: ‘Omgaan met spanningen en angsten’. Vanaf de voorkant keek een zorgelijk gezicht hem aan. Omgaan met spanningen en angsten, dacht Ortner, waar haalt die kwakzalver het lef vandaan. Als ze niet kunnen vinden wat er mis is, smeren ze je meteen een psychische aandoening aan. Ik heb pijn, geen fobie. Voor wie of wat zou ik bang moeten zijn?

Bij die gedachte bleef hij steken. Wat is angst eigenlijk? We worden allemaal zonder angsten geboren. Zou angst voortkomen uit onvermogen, of andersom? Toch maar eens die folder lezen, het is een interessant thema. Omgaan met spanningen en angsten. Een aardige collega, of een niet zo aardige collega, had de dokter gevraagd. Bemoeial!

,,Bemoeial!”, mopperde Ortner hardop. Hij maakte een wegwerpgebaar en de pijn antwoordde met een steek tot diep in zijn nek. Ortner schreeuwde, vloekte, zuchtte inwendig. Je zou verwachten dat het bezoek van een arts je goed deed.
Blikskater