Onderwijs

Onaanvaardbaar

Twee keer een ‘onaanvaardbaar’. En een motie die met een beetje fantasie gelezen kon worden als een motie van wantrouwen.

Zoveel politiek geweld komt zelden voor in de universiteitsraad. Even leek het erop, vorige week woensdag, dat de raadsleden tegen het college van bestuur wilden opmarcheren. Maar toen het cvb halt en front maakte, aanvaardden ze weer de terugtocht. Want zo was het nou ook weer niet bedoeld.

De raad leek oprecht verbaasd toen het college van bestuur het onaanvaardbaar uitsprak over een motie waarin stond dat ,,het beleid van het college van bestuur kennnelijk te kort schiet in effectiviteit betreffende planning en aansturing”. Die motie was opgesteld uit onvrede met de magere agenda voor de vergadering van 6 maart. Want hoewel de TU zindert van de reorganisaties, de clusteringen, het integrale management en het allocatiemodel, en zich vertwijfelt afvraagt waar toch het nieuwe technologiebeleid gebleven is, was van die thema’s weinig of niets te merken op de raadsagenda.

De verbazing liet zien dat de politieke antennes in de raad even gefaald hadden. De nieuwe voorzitter, Hans van Iperen, heeft het goed voorbereiden van de agenda’s hoog op zijn verlanglijstje staan. Maar hier had hij nagelaten zich goed in de positie van de wederpartij te verplaatsen. Want ook de rest van de tekst loog er niet om. Op het eerste gezicht claimde de u-raad immers ook nog eens beslissingsbevoegdheid over het vastgoedbeheer (een exclusieve cvb-taak), over de modernisering van de universitaire bestuursvorm (een zaak van politiek Den Haag) en over de reorganisaties van de ondersteunende diensten (cvb plus vakbonden).

Kort na de opening van de vergadering ging Van Iperen daarom over tot damage-control. Het college, dat de motie pas kort voor de vergadering te zien had gekregen, mocht direct uitleggen welke bezwaren er waren, en dan zou de raad proberen de gerezen misverstanden weg te nemen. Collegevoorzitter De Voogd stelde met ingehouden boosheid: ,,De wet is de wet, de raad is de raad, het cvb is het cvb, en de taakverdeling is de taakverdeling.” Bovendien wees hij de raad erop dat de voorbereiding van de raadsvergadering in gezamenlijk overleg tussen college en raadspresidium gebeurt, en dat daar ,,in goede harmonie over dit ongemak was gesproken”.

Fractievoorzitter Boersma van TH Akkoord vertolkte de opvatting van de studenten- en personeelsfracties. ,,Wij houden ons aan de wet. Het gaat ons om een goede, tijdige voorbereiding. Onze rol komt steeds meer in de klem. Daar gaat het om, en we hebben geen behoefte aan een zwaardere interpretatie van de motie door het cvb.”

Toen was het tijd voor schorsing en beraad. Er kwamen een stuk of wat tekstwijzigingen op tafel die moesten verduidelijken dat de raad ,,binnen zijn bevoegdheden” wilde blijven, en dat de effectiviteit van het cvb alleen te kort schoot bij het plannen en aansturen van de raadsvergaderingen. De Voogd reageerde minzaam: ,,We zijn blij dat de bedoeling kennelijk anders is dan er staat, maar laat de tekst dan accuraatzijn.” Hij eindigde met een voorstel: betere voorbereiding? Akkoord, maar dan ook minder hooi op de vork. In het overleg met het presidium moesten dus maar nieuwe prioriteiten gesteld worden. ,,Haal deze tekst van tafel. Wij doen u dit aanbod.” De raad ging weer in schorsing: de tekst verder verwateren, doorzetten of het probleem omzeilen? Het werd het laatste: de raad accepteerde de terugspeelbal van het college en zette de motie op de agenda van de raadsvergadering van 27 maart. ,,Wij maken er geen prestigekwestie van”, zei Boersma,,,maar we houden vast aan de tekst”.

Het college was ,,verheugd”. ,,Dan houden wij onze verwerping van de tekst ook nog even aan”, zei De Voogd, die waarschijnlijk bezorgd was geweest over de indruk die de motie bij de minister in Zoetermeer had kunnen wekken. In de jaren tachtig kende de TU een echte ‘bestuurscrisis’, omdat de raad toen probeerde bevoegdheden van het cvb naar zich toe te trekken. Maar aan voorzitter Van Iperen zal het niet meer liggen: ,,Daar is de hele sfeer niet meer naar. Dat was in vroeger jaren zo.”
(R.M.)

Richard Meijer

Twee keer een ‘onaanvaardbaar’. En een motie die met een beetje fantasie gelezen kon worden als een motie van wantrouwen. Zoveel politiek geweld komt zelden voor in de universiteitsraad. Even leek het erop, vorige week woensdag, dat de raadsleden tegen het college van bestuur wilden opmarcheren. Maar toen het cvb halt en front maakte, aanvaardden ze weer de terugtocht. Want zo was het nou ook weer niet bedoeld.

De raad leek oprecht verbaasd toen het college van bestuur het onaanvaardbaar uitsprak over een motie waarin stond dat ,,het beleid van het college van bestuur kennnelijk te kort schiet in effectiviteit betreffende planning en aansturing”. Die motie was opgesteld uit onvrede met de magere agenda voor de vergadering van 6 maart. Want hoewel de TU zindert van de reorganisaties, de clusteringen, het integrale management en het allocatiemodel, en zich vertwijfelt afvraagt waar toch het nieuwe technologiebeleid gebleven is, was van die thema’s weinig of niets te merken op de raadsagenda.

De verbazing liet zien dat de politieke antennes in de raad even gefaald hadden. De nieuwe voorzitter, Hans van Iperen, heeft het goed voorbereiden van de agenda’s hoog op zijn verlanglijstje staan. Maar hier had hij nagelaten zich goed in de positie van de wederpartij te verplaatsen. Want ook de rest van de tekst loog er niet om. Op het eerste gezicht claimde de u-raad immers ook nog eens beslissingsbevoegdheid over het vastgoedbeheer (een exclusieve cvb-taak), over de modernisering van de universitaire bestuursvorm (een zaak van politiek Den Haag) en over de reorganisaties van de ondersteunende diensten (cvb plus vakbonden).

Kort na de opening van de vergadering ging Van Iperen daarom over tot damage-control. Het college, dat de motie pas kort voor de vergadering te zien had gekregen, mocht direct uitleggen welke bezwaren er waren, en dan zou de raad proberen de gerezen misverstanden weg te nemen. Collegevoorzitter De Voogd stelde met ingehouden boosheid: ,,De wet is de wet, de raad is de raad, het cvb is het cvb, en de taakverdeling is de taakverdeling.” Bovendien wees hij de raad erop dat de voorbereiding van de raadsvergadering in gezamenlijk overleg tussen college en raadspresidium gebeurt, en dat daar ,,in goede harmonie over dit ongemak was gesproken”.

Fractievoorzitter Boersma van TH Akkoord vertolkte de opvatting van de studenten- en personeelsfracties. ,,Wij houden ons aan de wet. Het gaat ons om een goede, tijdige voorbereiding. Onze rol komt steeds meer in de klem. Daar gaat het om, en we hebben geen behoefte aan een zwaardere interpretatie van de motie door het cvb.”

Toen was het tijd voor schorsing en beraad. Er kwamen een stuk of wat tekstwijzigingen op tafel die moesten verduidelijken dat de raad ,,binnen zijn bevoegdheden” wilde blijven, en dat de effectiviteit van het cvb alleen te kort schoot bij het plannen en aansturen van de raadsvergaderingen. De Voogd reageerde minzaam: ,,We zijn blij dat de bedoeling kennelijk anders is dan er staat, maar laat de tekst dan accuraatzijn.” Hij eindigde met een voorstel: betere voorbereiding? Akkoord, maar dan ook minder hooi op de vork. In het overleg met het presidium moesten dus maar nieuwe prioriteiten gesteld worden. ,,Haal deze tekst van tafel. Wij doen u dit aanbod.” De raad ging weer in schorsing: de tekst verder verwateren, doorzetten of het probleem omzeilen? Het werd het laatste: de raad accepteerde de terugspeelbal van het college en zette de motie op de agenda van de raadsvergadering van 27 maart. ,,Wij maken er geen prestigekwestie van”, zei Boersma,,,maar we houden vast aan de tekst”.

Het college was ,,verheugd”. ,,Dan houden wij onze verwerping van de tekst ook nog even aan”, zei De Voogd, die waarschijnlijk bezorgd was geweest over de indruk die de motie bij de minister in Zoetermeer had kunnen wekken. In de jaren tachtig kende de TU een echte ‘bestuurscrisis’, omdat de raad toen probeerde bevoegdheden van het cvb naar zich toe te trekken. Maar aan voorzitter Van Iperen zal het niet meer liggen: ,,Daar is de hele sfeer niet meer naar. Dat was in vroeger jaren zo.”
(R.M.)

Richard Meijer

Redacteur Redactie

Heb je een vraag of opmerking over dit artikel?

delta@tudelft.nl

Comments are closed.