Vlakbij de Nieuwe Kerk staat het Microtheater, het kleinste theater van Delft. Hier speelt toneelgezelschap De Flits tot eind mei het stuk ‘Tussen Ons’ van Alan Ayckbourn.
Delen
Een sterk stuk over echtelieden die elkaar het leven zuur maken. Helaas is de uitvoering af en toe wat amateuristisch.
Wie vanaf Vrouw Juttenland in de richting van de Markt fietst, kan het niet ontgaan. De grote letters ‘Microtheater’, op een pand pal voor de kerk. Met zijn 66 zitplaatsen is het waarschijnlijk het kleinste theatertje van Delft. Al zijn ze acteurs van De Flits daar niet helemaal zeker van: het Falie Bagijnhof- en het Floratheater zijn geduchte concurrenten. ,,Heerlijk om in zo’n klein theater te spelen”, is in elk geval het eensluidende oordeel.
Van buiten belooft het Microtheater een geschiedenis van minstens enkele eeuwen. Bedrog. Toen amateurtoneelgezelschap De Flits in 1962 het oude pakhuis betrok, werd tot een grondige verbouwing besloten. ,,Eigenlijk is het toen helemaal gesloopt”, zegt Rop Petit, momenteel persvoorlichter en technicus van De Flits.
Het is een apart gezelschap, De Flits. Een hechte gemeenschap met het Microtheater als een soort clubhuis. Toneelspelen, dat doen op dit moment slechts vijf van de ongeveer 35 leden. De rest houdt zich bezig met de ondersteuning: belichting, decor, bar, telefoon opnemen, garderobe, persvoorlichting… ,,We doen alles zelf”, zegt Petit trots. En nog bijzonderder: de bezigheden rouleren voortdurend. ,,Daardoor speelt iedereen gemiddeld eens in de tweeënhalf jaar mee in een stuk.”
Er is ook een groep ‘Flitsers’ die potentiële toneelstukken leest. Petit: ,,Vijf mensen die 24 stukken per jaar doornemen.” De meeste scenario’s keuren ze af, want de stukken moeten beantwoorden aan het typische Flitsgevoel: confrontatie, botsende karakters, conflict, drama.
Erotisch
Zo’n echt Flits-stuk staat ook dit voorjaar op het programma: ‘Tussen Ons’ van de Engelsman Alan Ayckbourn. Ogenschijnlijk een komedie, maar in wezen een dieptriest verhaal. ,,Een algemene aanklacht”, meent Petit. ,,En zeer naturel. Ayckbourn vond het zelf een van zijn beste stukken.”
‘Tussen Ons’ gaat over ‘het huwelijk van deze tijd’, aldus het affiche. Maar dat is niet helemaal waar. Ayckbourn schreef het stuk in 1968, en dat blijkt uit alles. Het huwelijk van ‘Tussen Ons’ is het naoorlogse, traditionele huwelijk: de man (modaal en van middelbare leeftijd) verdient en beheert de centen en hanteert in zijn vrije uren hamer en zaag; zijn (huis)vrouw koeioneert hem, heeft te weinig te doen en leeft op voet van permanente oorlog met schoonmoeder die inwoont.
Guus en Nico – de oppervlakkige vrolijkerd en het lulletje-rozenwater – worden dikke vrienden nadat de eerste zijn auto in eenadvertentie te koop heeft aangeboden. Terwijl de heren in Guus’ garage klussen, zitten hun vrouwen Vera en Joyce chagrijnig aan de sherry.
Van beide huwelijken is weinig meer over. Vera klaagt dat Guus haar niet begrijpt; Joyce vindt haar man zo hemeltergend saai dat haar minachting is overgegaan in publiekelijke verachting. In de garage – jongens onder elkaar – klagen Guus en Nico op hun beurt over hun vrouwen. ,,’s Nachts wordt ze wel eens wakker, begint ze ineens erotisch te doen”, vertelt Nico stoer. ,,Zet ze haar nagels in mijn vlees. Zeg ik: laat me met rust, ik wil slapen.”
Maar al het huwelijksleed laat de gang der dingen onaangeroerd: de verjaardagen bijvoorbeeld. Vrolijke versieringen, bezoek, en natuurlijk de zelf gebakken taart: symbool van goed huisvrouwschap.
Voortkabbelend ongeluk ad infinitum? Nee, als Vera haar echtgenoot Guus aantreft in intieme omstrengeling met de sensuele Joyce, knakt haar fragiele geest. Als een kasplantje zit zij voortaan zwijgend de hele dag op een stoel.
De ‘gezellige’ Guus gaat er niet onder gebukt. Doet hij de boodschappen toch gewoon. Nee maar, wie hebben we daar: Joyce en Nico, kom binnen. Ze komen voor de verjaardag van Vera: ,,Hoe is het nou met de patiënt? Stukje taart?”
Apotheose
Het verhaal is ijzersterk. Toch liggen de clichés er af en toe erg dik bovenop. Het is de vraag of dat aan schrijver Ayckbourn ligt of aan de uitvoering van De Flits. Want hun spel is, vooral aan het begin, vaak matig.
Gert-Jan Helder (Guus) is de enige die af en toe echt vlamt. ,,Guus is een vreselijk mannetje”, vindt de acteur. En die afkeer weet hij ook bij het publiek op te roepen. Greet Mulhuyzen blaast de klassieke schoonmoederfobie nieuw leven in, knap gedaan. Maar de dominantie van Marcela van Niekerk (Joyce) – in het dagelijks leven lerares klassieke talen – ligt er te dik bovenop. Hetzelfde geldt voor Mike van den Akker: Nico is wel een erg nietszeggend mannetje.
Het verhaal komt traag op gang. ,,Dat is altijd zo bij Ayckbourn”, verdedigt Petit. Maar daarvoor is ook de dialoog tussen Nico en Guus verantwoordelijk, als de laatste zijn auto probeert te verkopen. Alsof ze het opzeggen uit een boekje. Het levensechte van het werk van Ayckbourn is dan ver te zoeken.
Maar naarmate het stuk vordert, lijken de spelers meer in de huid van hun personage te kruipen. De apotheose tussen het derde en vierde bedrijf lokt zelfs tussendoor applaus van het publiek uit.
Als de spelers de komende uitvoeringen nog verder in hun rol groeien, kan ‘Tussen Ons’ best een aardig stuk worden. Hun uitlatingen zijn wat dat betreft hoopgevend. ,,Bij de première is het een stuk van de regisseur, aan het eind is het meer een stuk van jezelf”, zeggen Helder (Guus) en Petit eenstemmig. Wie van plan is ‘Tussen Ons’ te bezoeken, kan daarom misschien beter nog even wachten.
De Flits speelt ‘Tussen Ons’ op de volgende dagen. Maart: 23,25,30.April: 2,7,8,15,20,28,30. Mei: 5,6,12,14,19,20,25,27. Aanvang 20.15 (op zondag 14.00). Adres: Microtheater, Kerkstraat 19, tel. 015-2130077.
Vlakbij de Nieuwe Kerk staat het Microtheater, het kleinste theater van Delft. Hier speelt toneelgezelschap De Flits tot eind mei het stuk ‘Tussen Ons’ van Alan Ayckbourn. Een sterk stuk over echtelieden die elkaar het leven zuur maken. Helaas is de uitvoering af en toe wat amateuristisch.
Wie vanaf Vrouw Juttenland in de richting van de Markt fietst, kan het niet ontgaan. De grote letters ‘Microtheater’, op een pand pal voor de kerk. Met zijn 66 zitplaatsen is het waarschijnlijk het kleinste theatertje van Delft. Al zijn ze acteurs van De Flits daar niet helemaal zeker van: het Falie Bagijnhof- en het Floratheater zijn geduchte concurrenten. ,,Heerlijk om in zo’n klein theater te spelen”, is in elk geval het eensluidende oordeel.
Van buiten belooft het Microtheater een geschiedenis van minstens enkele eeuwen. Bedrog. Toen amateurtoneelgezelschap De Flits in 1962 het oude pakhuis betrok, werd tot een grondige verbouwing besloten. ,,Eigenlijk is het toen helemaal gesloopt”, zegt Rop Petit, momenteel persvoorlichter en technicus van De Flits.
Het is een apart gezelschap, De Flits. Een hechte gemeenschap met het Microtheater als een soort clubhuis. Toneelspelen, dat doen op dit moment slechts vijf van de ongeveer 35 leden. De rest houdt zich bezig met de ondersteuning: belichting, decor, bar, telefoon opnemen, garderobe, persvoorlichting… ,,We doen alles zelf”, zegt Petit trots. En nog bijzonderder: de bezigheden rouleren voortdurend. ,,Daardoor speelt iedereen gemiddeld eens in de tweeënhalf jaar mee in een stuk.”
Er is ook een groep ‘Flitsers’ die potentiële toneelstukken leest. Petit: ,,Vijf mensen die 24 stukken per jaar doornemen.” De meeste scenario’s keuren ze af, want de stukken moeten beantwoorden aan het typische Flitsgevoel: confrontatie, botsende karakters, conflict, drama.
Erotisch
Zo’n echt Flits-stuk staat ook dit voorjaar op het programma: ‘Tussen Ons’ van de Engelsman Alan Ayckbourn. Ogenschijnlijk een komedie, maar in wezen een dieptriest verhaal. ,,Een algemene aanklacht”, meent Petit. ,,En zeer naturel. Ayckbourn vond het zelf een van zijn beste stukken.”
‘Tussen Ons’ gaat over ‘het huwelijk van deze tijd’, aldus het affiche. Maar dat is niet helemaal waar. Ayckbourn schreef het stuk in 1968, en dat blijkt uit alles. Het huwelijk van ‘Tussen Ons’ is het naoorlogse, traditionele huwelijk: de man (modaal en van middelbare leeftijd) verdient en beheert de centen en hanteert in zijn vrije uren hamer en zaag; zijn (huis)vrouw koeioneert hem, heeft te weinig te doen en leeft op voet van permanente oorlog met schoonmoeder die inwoont.
Guus en Nico – de oppervlakkige vrolijkerd en het lulletje-rozenwater – worden dikke vrienden nadat de eerste zijn auto in eenadvertentie te koop heeft aangeboden. Terwijl de heren in Guus’ garage klussen, zitten hun vrouwen Vera en Joyce chagrijnig aan de sherry.
Van beide huwelijken is weinig meer over. Vera klaagt dat Guus haar niet begrijpt; Joyce vindt haar man zo hemeltergend saai dat haar minachting is overgegaan in publiekelijke verachting. In de garage – jongens onder elkaar – klagen Guus en Nico op hun beurt over hun vrouwen. ,,’s Nachts wordt ze wel eens wakker, begint ze ineens erotisch te doen”, vertelt Nico stoer. ,,Zet ze haar nagels in mijn vlees. Zeg ik: laat me met rust, ik wil slapen.”
Maar al het huwelijksleed laat de gang der dingen onaangeroerd: de verjaardagen bijvoorbeeld. Vrolijke versieringen, bezoek, en natuurlijk de zelf gebakken taart: symbool van goed huisvrouwschap.
Voortkabbelend ongeluk ad infinitum? Nee, als Vera haar echtgenoot Guus aantreft in intieme omstrengeling met de sensuele Joyce, knakt haar fragiele geest. Als een kasplantje zit zij voortaan zwijgend de hele dag op een stoel.
De ‘gezellige’ Guus gaat er niet onder gebukt. Doet hij de boodschappen toch gewoon. Nee maar, wie hebben we daar: Joyce en Nico, kom binnen. Ze komen voor de verjaardag van Vera: ,,Hoe is het nou met de patiënt? Stukje taart?”
Apotheose
Het verhaal is ijzersterk. Toch liggen de clichés er af en toe erg dik bovenop. Het is de vraag of dat aan schrijver Ayckbourn ligt of aan de uitvoering van De Flits. Want hun spel is, vooral aan het begin, vaak matig.
Gert-Jan Helder (Guus) is de enige die af en toe echt vlamt. ,,Guus is een vreselijk mannetje”, vindt de acteur. En die afkeer weet hij ook bij het publiek op te roepen. Greet Mulhuyzen blaast de klassieke schoonmoederfobie nieuw leven in, knap gedaan. Maar de dominantie van Marcela van Niekerk (Joyce) – in het dagelijks leven lerares klassieke talen – ligt er te dik bovenop. Hetzelfde geldt voor Mike van den Akker: Nico is wel een erg nietszeggend mannetje.
Het verhaal komt traag op gang. ,,Dat is altijd zo bij Ayckbourn”, verdedigt Petit. Maar daarvoor is ook de dialoog tussen Nico en Guus verantwoordelijk, als de laatste zijn auto probeert te verkopen. Alsof ze het opzeggen uit een boekje. Het levensechte van het werk van Ayckbourn is dan ver te zoeken.
Maar naarmate het stuk vordert, lijken de spelers meer in de huid van hun personage te kruipen. De apotheose tussen het derde en vierde bedrijf lokt zelfs tussendoor applaus van het publiek uit.
Als de spelers de komende uitvoeringen nog verder in hun rol groeien, kan ‘Tussen Ons’ best een aardig stuk worden. Hun uitlatingen zijn wat dat betreft hoopgevend. ,,Bij de première is het een stuk van de regisseur, aan het eind is het meer een stuk van jezelf”, zeggen Helder (Guus) en Petit eenstemmig. Wie van plan is ‘Tussen Ons’ te bezoeken, kan daarom misschien beter nog even wachten.
De Flits speelt ‘Tussen Ons’ op de volgende dagen. Maart: 23,25,30.April: 2,7,8,15,20,28,30. Mei: 5,6,12,14,19,20,25,27. Aanvang 20.15 (op zondag 14.00). Adres: Microtheater, Kerkstraat 19, tel. 015-2130077.
Comments are closed.