Motivatie

Ik zou voor onderzoek kiezen. Om helemaal open kaart met u te spelen: ik zou het niet zo erg vinden om het koude ijzer van een pistool op mijn borst te voelen.

Maar ik betwijfel of veel collega’s dezelfde keuze zouden maken. Ik ben bang dat veel collega’s toch voor onderwijs zouden kiezen. Ik gebruik het woord ‘bang’ omdat ik vind dat onderzoek de basis is van onze universiteit. De TU Delft (en de universiteit in het algemeen) ontleent haar faam niet aan onderwijs. Al is het maar omdat de meeste Nederlanders niet aan onze universiteit hebben gestudeerd. Natuurlijk kan men wel enthousiast zijn over afgestudeerden van onze TU, maar toch verliezen ze het van de wetenschappelijke, maatschappelijke en commerciële waarde van onze onderzoeksproductie.

Maar dit betekent niet automatisch dat er meer tijd besteed wordt aan onderzoek dan aan onderwijs. In Delta 37 wordt melding gemaakt van een brainstorm tussen studenten bij Motiv waar uit komt dat de ‘universiteit meer zou kunnen inzetten op onderwijs’. Nog meer? In mijn sectie wordt gesteld dat we veertig procent van onze tijd aan onderwijs en veertig procent van onze tijd aan onderzoek moeten besteden. Behalve dat deze verdeling onzinnig is (sommige onderzoekers zijn beter in onderwijs dan anderen) is deze balans ook lastig te handhaven. Een groot nadeel van betrokken zijn bij onderwijs is dat als je er eenmaal in bent gesleurd, het lastig is om je tijd eraan te beperken tot een redelijk niveau. Ik bedoel, de onderwijsbureaucratie doet een groot beroep op je, de onderwijsroosters zijn onverbiddelijk en, last but not least, studenten staan te trappelen voor je deur of je katheder (soms letterlijk) om je met vragen, wensen en eisen te bestoken. Dat docenten die geen onderzoek willen doen (hé?) het beste scoren bij studenten, zoals blijkt uit de Motiv-brainstorm, beschouw ik in dit kader dan ook als slecht nieuws.

Vooral die laatste groep valt mij zwaar. Ik wil nog steeds eerlijk tegen u zijn, dus het moet maar: onderwijs is leuk, maar het is af en toe jammer dat er studenten bij zijn. Als wetenschappers meer ‘moeten inzetten’ op onderwijs dan studenten ook. Dus, waarde student, niet meer tegen mij zeggen dat je volgende week donderdag geen mondeling tentamen kunt doen omdat je een tenniswedstrijd hebt (echt gebeurd), dat je het tweede uur niet bij het college kan zijn omdat je moet werken (echt gebeurd), dat je wilt weten wanneer het hertentamen is omdat je een skivakantie moet plannen (echt gebeurd) of dat je net na het inleveren van je schriftelijk tentamen de Sensor-enquête niet kan invullen omdat je een privé-afspraak hebt (ook echt gebeurd). “Wat je erin stopt haal je eruit”, is een wijze les.

Ik weet dat het not done is om studenten kritisch te bejegenen, ze leveren immers de universiteit veel geld op en dus is een beetje slijmen nooit weg (“ik vind jou aardig, hoe vind je mij?”), maar ik had u beloofd eerlijk te zijn. Practice what you preach, zegt deze onderzoeker(vijftig procent)/docent (dertig procent).

Patrick van der Duin is toekomstonderzoeker bij de sectie technology, strategy and entrepeneurship van de faculteit Techniek, Bestuur en Management.

Beste lezer, hierbij beloof ik eerlijk tegen u te zijn. Als ik met een pistool op de borst gedwongen zou worden te kiezen tussen het verrichten van onderzoek of het geven van onderwijs, dan wist ik het wel. Ik zou voor onderzoek kiezen. Om helemaal open kaart met u te spelen: ik zou het niet zo erg vinden om het koude ijzer van een pistool op mijn borst te voelen.

Maar ik betwijfel of veel collega’s dezelfde keuze zouden maken. Ik ben bang dat veel collega’s toch voor onderwijs zouden kiezen. Ik gebruik het woord ‘bang’ omdat ik vind dat onderzoek de basis is van onze universiteit. De TU Delft (en de universiteit in het algemeen) ontleent haar faam niet aan onderwijs. Al is het maar omdat de meeste Nederlanders niet aan onze universiteit hebben gestudeerd. Natuurlijk kan men wel enthousiast zijn over afgestudeerden van onze TU, maar toch verliezen ze het van de wetenschappelijke, maatschappelijke en commerciële waarde van onze onderzoeksproductie.

Maar dit betekent niet automatisch dat er meer tijd besteed wordt aan onderzoek dan aan onderwijs. In Delta 37 wordt melding gemaakt van een brainstorm tussen studenten bij Motiv waar uit komt dat de ‘universiteit meer zou kunnen inzetten op onderwijs’. Nog meer? In mijn sectie wordt gesteld dat we veertig procent van onze tijd aan onderwijs en veertig procent van onze tijd aan onderzoek moeten besteden. Behalve dat deze verdeling onzinnig is (sommige onderzoekers zijn beter in onderwijs dan anderen) is deze balans ook lastig te handhaven. Een groot nadeel van betrokken zijn bij onderwijs is dat als je er eenmaal in bent gesleurd, het lastig is om je tijd eraan te beperken tot een redelijk niveau. Ik bedoel, de onderwijsbureaucratie doet een groot beroep op je, de onderwijsroosters zijn onverbiddelijk en, last but not least, studenten staan te trappelen voor je deur of je katheder (soms letterlijk) om je met vragen, wensen en eisen te bestoken. Dat docenten die geen onderzoek willen doen (hé?) het beste scoren bij studenten, zoals blijkt uit de Motiv-brainstorm, beschouw ik in dit kader dan ook als slecht nieuws.

Vooral die laatste groep valt mij zwaar. Ik wil nog steeds eerlijk tegen u zijn, dus het moet maar: onderwijs is leuk, maar het is af en toe jammer dat er studenten bij zijn. Als wetenschappers meer ‘moeten inzetten’ op onderwijs dan studenten ook. Dus, waarde student, niet meer tegen mij zeggen dat je volgende week donderdag geen mondeling tentamen kunt doen omdat je een tenniswedstrijd hebt (echt gebeurd), dat je het tweede uur niet bij het college kan zijn omdat je moet werken (echt gebeurd), dat je wilt weten wanneer het hertentamen is omdat je een skivakantie moet plannen (echt gebeurd) of dat je net na het inleveren van je schriftelijk tentamen de Sensor-enquête niet kan invullen omdat je een privé-afspraak hebt (ook echt gebeurd). “Wat je erin stopt haal je eruit”, is een wijze les.

Ik weet dat het not done is om studenten kritisch te bejegenen, ze leveren immers de universiteit veel geld op en dus is een beetje slijmen nooit weg (“ik vind jou aardig, hoe vind je mij?”), maar ik had u beloofd eerlijk te zijn. Practice what you preach, zegt deze onderzoeker(vijftig procent)/docent (dertig procent).

Patrick van der Duin is toekomstonderzoeker bij de sectie technology, strategy and entrepeneurship van de faculteit Techniek, Bestuur en Management.