Model voor vriendelijke draaideuren

Iedereen ergert zich er wel eens aan: draaideuren. Ze gaan te snel of ze gaan te langzaam. Of de veiligheidssensor zet de deur stil als iemand de deur aanraakt. Ondanks deze problemen was de interactie tussen de deuren en mensen nooit goed onderzocht. Voor zijn afstuderen bij Civiele Techniek en Geowetenschappen (CiTG) ontwikkelde Ramon Landman in opdracht van een draaideurfabrikant een model dat deze leemte vult. Zijn programma voorspelt hoe draaideuren reageren op rustige en haastige mensen en vice versa.

“Er bestonden al veel voetgangersmodellen waarin mensen in een virtuele omgeving zo snel mogelijk van a naar b moeten”, aldus Landman, die begin deze maand afstudeerde. “Maar deuren zijn in zo’n computersimulatie simpelweg gaten tussen twee ruimtes.” Landman veranderde dat virtuele gat in een draaideur. Daarnaast kan hij met zijn model verschillende locaties simuleren met bijbehorend publiek.

“In een warenhuis lopen mensen anders op een draaideur af dan bijvoorbeeld in een treinstation”, licht hij toe. “In het eerste geval zijn mensen niet gehaast en lopen ze vaak twee aan twee. In een treinstation willen mensen zo snel mogelijk door de deur heen. Ze dringen. Er ontstaat een soort file als op de snelweg. Niemand gunt een ander ruimte, waardoor iedereen er uiteindelijk langer over doet om op zijn bestemming te komen.”

Om de menselijke psyche te bestuderen en de gedragsgegevens te kunnen verwerken in zijn model, experimenteerde Landman uitvoerig met proefpersonen. In het Stevin Laboratorium van CiTG liet hij negentig mensen met gekleurde petjes door een draaideur lopen. Mensen met een rood petje moesten doen alsof zij rustig aan het winkelen waren en mensen met een groen petje moesten doen alsof zij haast hadden. Camera’s aan het plafond registreerden de bewegingen.

Landmans opdrachtgever wil met het model betere draaideuren ontwikkelen. Landman: “Deuren met optimale draaisnelheid, het beste aantal deurdelen, en eventueel met hekjes ervoor. Uit mijn onderzoek blijkt dat een simpel hekje haastgedrag neutraliseert. Mensen worden er door gedwongen keurige rijen te vormen en lopen elkaar niet meer in de weg.”

Ook voor architecten is het model handig, meent de jonge ingenieur. “Een promovendus is een interface aan het maken voor het programma, waardoor ontwerpers en architecten het straks makkelijk kunnen gebruiken. Ze kunnen ermee onderzoeken hoeveel en wat voor type draaideuren ze moeten plaatsen en op welke plekken.”

Iedereen ergert zich er wel eens aan: draaideuren. Ze gaan te snel of ze gaan te langzaam. Of de veiligheidssensor zet de deur stil als iemand de deur aanraakt. Ondanks deze problemen was de interactie tussen de deuren en mensen nooit goed onderzocht. Voor zijn afstuderen bij Civiele Techniek en Geowetenschappen (CiTG) ontwikkelde Ramon Landman in opdracht van een draaideurfabrikant een model dat deze leemte vult. Zijn programma voorspelt hoe draaideuren reageren op rustige en haastige mensen en vice versa.

“Er bestonden al veel voetgangersmodellen waarin mensen in een virtuele omgeving zo snel mogelijk van a naar b moeten”, aldus Landman, die begin deze maand afstudeerde. “Maar deuren zijn in zo’n computersimulatie simpelweg gaten tussen twee ruimtes.” Landman veranderde dat virtuele gat in een draaideur. Daarnaast kan hij met zijn model verschillende locaties simuleren met bijbehorend publiek.

“In een warenhuis lopen mensen anders op een draaideur af dan bijvoorbeeld in een treinstation”, licht hij toe. “In het eerste geval zijn mensen niet gehaast en lopen ze vaak twee aan twee. In een treinstation willen mensen zo snel mogelijk door de deur heen. Ze dringen. Er ontstaat een soort file als op de snelweg. Niemand gunt een ander ruimte, waardoor iedereen er uiteindelijk langer over doet om op zijn bestemming te komen.”

Om de menselijke psyche te bestuderen en de gedragsgegevens te kunnen verwerken in zijn model, experimenteerde Landman uitvoerig met proefpersonen. In het Stevin Laboratorium van CiTG liet hij negentig mensen met gekleurde petjes door een draaideur lopen. Mensen met een rood petje moesten doen alsof zij rustig aan het winkelen waren en mensen met een groen petje moesten doen alsof zij haast hadden. Camera’s aan het plafond registreerden de bewegingen.

Landmans opdrachtgever wil met het model betere draaideuren ontwikkelen. Landman: “Deuren met optimale draaisnelheid, het beste aantal deurdelen, en eventueel met hekjes ervoor. Uit mijn onderzoek blijkt dat een simpel hekje haastgedrag neutraliseert. Mensen worden er door gedwongen keurige rijen te vormen en lopen elkaar niet meer in de weg.”

Ook voor architecten is het model handig, meent de jonge ingenieur. “Een promovendus is een interface aan het maken voor het programma, waardoor ontwerpers en architecten het straks makkelijk kunnen gebruiken. Ze kunnen ermee onderzoeken hoeveel en wat voor type draaideuren ze moeten plaatsen en op welke plekken.”