Mobiele doelwitten

Volgens de politie zijn de telefoons daarom waardeloos.

,,Het deactiveren van een mobiele telefoon moet je met een korreltje zout nemen”, reageert dr. Marcel Spruit van de basiseenheid ict-management desgevraagd. ,,Echt deactiveren doe je alleen door er een cruciaal onderdeel uit te halen. En dat doen producenten niet. Het is namelijk goedkoper om een nieuwe te maken dan om het essentiële onderdeel er weer in te solderen.”

Het is wel mogelijk dat de elektronica in de gejatte telefoons een bepaald type sim-kaart vereist. ,,Heb je de goede hardware voorhanden, dan is het een klein kunstje om de telefoons minder eenkennig te maken”, meent Spruit. Leveranciers zijn zelfs wettelijk verplicht om die mogelijkheid aan te bieden.

De duizenden gestolen telefoons zijn in theorie wel als gejat te herkennen als de dieven of hun klanten een sim-kaart kopen en er mee gaan bellen. Mobieltjes sturen namelijk tijdens elk gesprek een unieke International mobile equipment identity code (Imei) naar de aanbieder, een vijftiencijferig serienummer. Wanneer providers een lijst met gestolen telefoons bijhouden, is een gesprek met een gestolen telefoon onmiddellijk af te breken, maar ,,bij mijn weten gebruiken Nederlandse aanbieders die codes niet”, zegt Spruit.

Creditcards

De code is te vergelijken met een serienummer van een fiets. Bij diefstal geef je dat nummer door aan de politie. ,,Zelfs bij fietsen werkt dit al niet geweldig, en daarmee gaan mensen niet eens de hele wereld rond.”

Serienummers van gejatte mobieltjes wereldwijd registeren en deze enorme lijsten vervolgens zeer regelmatig de wereld rond sturen, is echt een bijna onmogelijke klus, denkt Spruit. ,,Het is heel moeilijk om die lijsten betrouwbaar te houden. Als het toch wordt ingevoerd zal dat zeker kinderziekten opleveren.”

De Delftse ict-deskundige denkt dat zowel telefonieaanbieders als bellers daarom niet zitten te wachten op zo’n systeem. ,,Mensen hebben nergens zo de pest aan als veronderstellen altijd en overal bereikbaar te zijn, en vervolgens constateren dat hun mobieltje ten onrechte onbruikbaar is gemaakt.” Een provider is niet alleen bang voor boze klanten, hij schrikt ook terug voor de kosten die het controleren van alle Imei-codes oplevert.

,,We kiezen met zijn allen voor een gecalculeerd risico. Creditcards zijn ook beter te beveiligen, maar dat levert allerlei ongemakken. Daarom nemen we een paar procent aan frauduleuze transacties voor lief.”

Veel telefoonbezitters maken zelf ook zulke afwegingen. Ze kiezen vaak voor gemak door hun telefoon onnodig aan te laten staan terwijl die dan niet met de pincode beveiligd is. Het aanzetten van je telefoon kost je anders een halve minuut. ,,Beveiliging heeft gewoon altijd negatieve consequenties voor het gebruikersgemak.”

Uit een opslagplaats in Hayes in Groot-Brittannië zijn 26 duizend mobiele telefoons gestolen.

De gestolen telefoons zijn elektronisch gedeactiveerd, meldt de BBC. Volgens de politie zijn de telefoons daarom waardeloos.

,,Het deactiveren van een mobiele telefoon moet je met een korreltje zout nemen”, reageert dr. Marcel Spruit van de basiseenheid ict-management desgevraagd. ,,Echt deactiveren doe je alleen door er een cruciaal onderdeel uit te halen. En dat doen producenten niet. Het is namelijk goedkoper om een nieuwe te maken dan om het essentiële onderdeel er weer in te solderen.”

Het is wel mogelijk dat de elektronica in de gejatte telefoons een bepaald type sim-kaart vereist. ,,Heb je de goede hardware voorhanden, dan is het een klein kunstje om de telefoons minder eenkennig te maken”, meent Spruit. Leveranciers zijn zelfs wettelijk verplicht om die mogelijkheid aan te bieden.

De duizenden gestolen telefoons zijn in theorie wel als gejat te herkennen als de dieven of hun klanten een sim-kaart kopen en er mee gaan bellen. Mobieltjes sturen namelijk tijdens elk gesprek een unieke International mobile equipment identity code (Imei) naar de aanbieder, een vijftiencijferig serienummer. Wanneer providers een lijst met gestolen telefoons bijhouden, is een gesprek met een gestolen telefoon onmiddellijk af te breken, maar ,,bij mijn weten gebruiken Nederlandse aanbieders die codes niet”, zegt Spruit.

Creditcards

De code is te vergelijken met een serienummer van een fiets. Bij diefstal geef je dat nummer door aan de politie. ,,Zelfs bij fietsen werkt dit al niet geweldig, en daarmee gaan mensen niet eens de hele wereld rond.”

Serienummers van gejatte mobieltjes wereldwijd registeren en deze enorme lijsten vervolgens zeer regelmatig de wereld rond sturen, is echt een bijna onmogelijke klus, denkt Spruit. ,,Het is heel moeilijk om die lijsten betrouwbaar te houden. Als het toch wordt ingevoerd zal dat zeker kinderziekten opleveren.”

De Delftse ict-deskundige denkt dat zowel telefonieaanbieders als bellers daarom niet zitten te wachten op zo’n systeem. ,,Mensen hebben nergens zo de pest aan als veronderstellen altijd en overal bereikbaar te zijn, en vervolgens constateren dat hun mobieltje ten onrechte onbruikbaar is gemaakt.” Een provider is niet alleen bang voor boze klanten, hij schrikt ook terug voor de kosten die het controleren van alle Imei-codes oplevert.

,,We kiezen met zijn allen voor een gecalculeerd risico. Creditcards zijn ook beter te beveiligen, maar dat levert allerlei ongemakken. Daarom nemen we een paar procent aan frauduleuze transacties voor lief.”

Veel telefoonbezitters maken zelf ook zulke afwegingen. Ze kiezen vaak voor gemak door hun telefoon onnodig aan te laten staan terwijl die dan niet met de pincode beveiligd is. Het aanzetten van je telefoon kost je anders een halve minuut. ,,Beveiliging heeft gewoon altijd negatieve consequenties voor het gebruikersgemak.”