Met tweedehands fiets zijn internationals klaar voor ‘rustig en langzaam’ Nederland

‘That’s a mále bike and that’s a fémale bike.’ Met brede armbewegingen geeft een Nederlandse student spontaan een college in fietssoorten aan internationale studenten. Op een grasstrook naast onderwijsgebouw Echo staat een zee van tweedehands fietsen. De tweewielers zijn voor het vijfde jaar op rij in grote aantallen naar de campus gebracht voor de fietsverkoop die onderdeel is van het Introduction Programme (IP), de introductieweek voor masterstudenten. De 1235 veelal internationale studenten die zich hebben ingeschreven voor het IP, maken de komende dagen met behulp van 73 mentoren in sneltreinvaart kennis met de stad Delft, de TU en het leven in Nederland. Mét fiets het liefst.

De afdeling Education & Student Affairs van de TU Delft, die het IP organiseert, heeft vijf Delftse bedrijven uitgenodigd om hun tweedehands tweewielers van de hand te doen. Aan de honderden uitgestalde exemplaren bungelen labels waar met watervaste stift een prijs op is neergepend. Het gemiddelde stalen ros kost ongeveer 150 euro, met uitschieters naar beneden (75 euro) en naar boven (375 euro).

‘Delft is zo klein dat je alles lopend kunt doen’

James uit China heeft net een dofzwart exemplaar van een onbekend merk op de kop getikt. “Kun je het zadel wat hoger zetten?” vraagt hij de verkoper. James is in zijn eentje naar de fietsverkoop gekomen, zijn mentorgroepje is al in het stadscentrum. In zijn geboorteplaats gaat hij zo nu en dan op pad op zijn racefiets. Hij ziet de fiets als de ideale manier om zich in Nederland voort te bewegen. “Het is sneller dan te voet. Al is Delft zo klein dat ik desnoods ook alles lopend kan doen.”

Hij is nu zo’n vijf dagen in de stad. Zijn eerste indruk? Het leven is hier vredig en langzaam, zegt hij. Heel anders dan in de drukke en gejaagde metropool Shanghai waar hij is geboren en getogen. “Al weet ik nog niet wat het studietempo van mijn master computer & embedded systems engineering zal zijn. Wie weet piep ik dan wel anders.”

James heeft voor een master in Nederland gekozen omdat hij als uitwisselingsstudent al positieve ervaringen had met Europa. Het werd Nederland omdat mensen hier ‘zo goed Engels spreken’ en TU Delft omdat de universiteit goed scoort in de QS World University Ranking. Dat laatste maakt hem straks weer aantrekkelijker voor werkgevers in China, waar de concurrentie voor jongeren op de arbeidsmarkt momenteel erg groot is.

Postcodeloterij-fiets

Even verderop scant een student een rij tweewielers, waarna ze haar oog laat vallen op eentje van de Postcodeloterij. Prijskaartje: 175 euro. “Is dat niet wat duur?” vraagt ze aan een medestudent die vervolgens haar schouders ophaalt. De prijs van de fietsen is een vaker terugkerend onderwerp van gesprek. “Ik ben van tevoren gewaarschuwd dat de prijzen hier hoog liggen en dat ik er beter eentje op Marktplaats kan kopen”, vertrouwt Janis uit Letland de verslaggever toe. “Ik hoor daar alleen weer over dat er oplichters op zitten en dat je dus goed op moet letten bij wie je er eentje koopt.”

Ook Rihardhika uit Indonesië vraagt zich af of hij een goede deal heeft gesloten. Hij is net met een blauwgrijze Gazelle-fiets van 160 euro aangesloten in een lange rij om  af te rekenen. “Ik weet niet wat een normale prijs is hier en eerlijk gezegd ook niet zo goed waar ik op moet letten bij het kopen van een fiets.”

‘Het fietsverkeer lijkt hier rustig en overzichtelijk’

Rihardhika gaat de master sustainable energy technology doen en heeft ‘al best lang niet meer op een fiets gereden’. Hij heeft een studio gevonden in Den Haag en wil zijn fiets vooral gebruiken tussen het station van Delft en de campus. Fietsen in Nederland lijkt hem niet al te ingewikkeld, zeker wanneer hij het vergelijkt met het Indonesische verkeer. “Je hebt daar geen aparte fietspaden, automobilisten zijn fietsers niet gewend en naast auto’s zie je overal scooters. Over een stukje van vijf kilometer doe je soms een uur omdat het zo druk is op de weg.”

Fietsen in de regen

Zo nu en dan fietst een student uit de rij weg, de één onzeker slingerend, de ander in een keurig rechte lijn. Aankomend masterstudent management of technology Samhita uit India heeft net een oranje kratfiets uitgetest. Ze weet nog niet of ze de tweewieler zal kopen. “Hij is wat aan de grote kant.” Ze heeft zo’n zestien mensen in haar mentorgroepje, waaronder studenten uit China, het Verenigd Koninkrijk, Griekenland en Zwitserland. “Veel verschillende culturen dus, maar we blenden goed.”

Samhita is naar Delft gekomen omdat ze ‘goede dingen hoorde over de TU’ van voormalige medestudenten op Pune University, waar ze haar bachelor volgde. Ze is hier nu zo’n drie dagen en is van plan om de fietsworkshop te volgen, eveneens een onderdeel van het IP. “Fietsen is onderdeel van de Nederlandse cultuur dus ik wil het zoveel mogelijk doen als ik hier ben.” De laatste keer dat ze op een tweewieler stapte is zo’n vijf tot zes jaar geleden. Na het volgen van de fietsworkshop moet dat fietsen wel goed komen, denkt ze. “Behalve wanneer het regent. Fietsen in de regen lijkt me ontzettend moeilijk.”